Μας χαλάσανε το πάρτυ

Τσάμπα οι προετοιμασίες, τσάμπα οι στιλίστες, τσάμπα τα θεματικά συνολάκια που επιλέχτηκαν για τη μεγάλη βραδιά.  Μπατίκ πουκαμίσες, παντελόνια καμπάνα ή φλοράλ, κεντήματα και τρουκς, κρόσσια, ξεβάμματα, μαντίλες, μπαντάνες και κορδέλα βυσσινιά για το μέτωπο. Όλα θα ξαναμπούν στη ναφθαλίνη. Ή σχεδόν όλα, διότι η μόδα των χίπις επανέρχεται, λόγω οικονομικής κατάστασης. Όταν πια σου σκίζει το παντελόνι, δεν το πετάς. Το φοράς και διαδηλώνεις για την παγκόσμια ειρήνη και αγάπη.

Πάνω που είχαμε φτιαχτεί για την αναβίωση των 60s και 70s, μας ακύρωσαν το πάρτυ για «τεχνικούς λόγους». Κι όπου ακούς «τεχνικούς λόγους», να ξέρεις ότι απλά περίμεναν διπλάσιο αριθμό προπωλημένων εισιτηρίων. Είναι απόλυτα λογικό, μια εταιρεία να φροντίζει για το συμφέρον της, έλα όμως, που η επαρχία έχει τους δικούς της κανόνες.

Καλώς ή κακώς (κακώς για μένα, αν με ρωτάτε), δεν είμαστε Αθήνα. Δεν θα τσακιστεί ο άλλος να πάει να προαγοράσει εισιτήριο, επειδή ο κόσμος είναι περισσότερος και θέλει να εξασφαλίσει μια καλή θέση. Καλώς ή κακώς (κακώς για μένα, αν με ρωτάτε), οι περισσότεροι είμαστε της τελευταίας στιγμής. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την επαρχία. Όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν σου επιτρέπουν να βάλεις στην άκρη έστω 11 ευρώ, γιατί κάτι άλλο μπορεί να πάει πίσω, δε γίνεται να το παίξεις οργανωτικός για να μην έχει ανασφάλεια μια εταιρεία παραγωγής, που συμφώνησε να φέρει μια εκδήλωσή της στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματός μας. Καλώς ή κακώς (κακώς για μένα, αν με ρωτάτε, γιατί η μουσική δεν έχει ηλικιακά σύνορα), η συγκεκριμένη παράσταση απευθυνόταν σε ένα μεγαλύτερο target group. Και πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους περίμεναν να πάρουν τη σύνταξή τους, να ρυθμίσουν τις υποχρεώσεις τους και μετά να πάνε ξέγνοιαστοι στον Χώρο Πολιτισμού «Μάνος Ελευθερίου». Επειδή όμως το χρήμα είναι μεγάλος βραχνάς, κάποιοι δεν ήθελαν να πάρουν ρίσκο… κακώς για μένα, αν με ρωτάτε.

Προχθές που ανακοινώθηκε η ακύρωση της αποψινής -πολυαναμενόμενης, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται ή διαβάζεται- παράστασης, δέχτηκα πολλά μηνύματα από κόσμο που επρόκειτο να πάει να την παρακολουθήσει. Με έπιαναν στο δρόμο και με ρωτούσαν τους λόγους ματαίωσής της κι όταν τους εξηγούσα, έδιναν όλοι την ίδια απάντηση. «Μα θα είχε πολύ κόσμο». Εγώ το ξέρω, πηγαίνετε να πείσετε τους ίδιους, που μας ξεφούρνισαν τα μαντάτα δύο μέρες πριν την παράσταση. Κι εμείς εδώ είμαστε σε καλύτερη μοίρα, καθώς, όπως πληροφορήθηκα από έγκυρες πηγές, σε άλλες πόλεις όπου συνέβη το ίδιο, οι θεατές το έμαθαν την ίδια μέρα.

Επίσης, μην αγνοούμε και μια άλλη παράμετρο. Όταν ο χώρος στον οποίο θα δοθεί μια παράσταση έχει περιορισμένη χωρητικότητα, οι ενδιαφερόμενοι, είτε έχουν την άνεση, είτε όχι, θα σπεύσουν να κλείσουν ή να αγοράσουν εισιτήριο με τον φόβο ότι δεν θα βρουν θέση. Όπως στην περίπτωση της «Σονάτας του Σεληνόφωτος» που παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο Θέατρο «Απόλλων». Όταν όμως ο χώρος είναι μεγάλος, όπως το λατομείο που μπορεί να φιλοξενήσει εκατοντάδες θεατές, σου προσφέρει την πολυτέλεια να κάνεις πρώτα τα κουμάντα σου και μετά, αναλόγως διάθεσης ή οικονομικής δυνατότητας, να πας εκείνη την ώρα. Εάν η φιλοσοφία μίας εταιρείας δεν συνάδει με αυτή την τακτική που, δυστυχώς επιβάλλει η εποχή μας, τότε καλό θα ήταν να μην δεσμεύεται εξ’ αρχής, διότι και αφήνει σύξυλο τον κόσμο και «κρεμάει» το πολιτιστικό πρόγραμμα ενός Δήμου, το οποίο μένει με μία συναυλία μείον.

Όπως ανέφερα παραπάνω, οι καιροί είναι δύσκολοι, ειδικά για μεγάλες παραγωγές που περιοδεύουν με αυτοδιάθεση και πέραν τούτου, έχουν να αντιμετωπίσουν και άλλους σκοπέλους, όπως η απαγόρευση υπαίθριας διαφήμισης στο ιστορικό κέντρο. Από τη στιγμή, που μια εταιρεία δεν μπορεί να προωθήσει μια εκδήλωσή της όπως θα ήθελε, χωρίς τον κίνδυνο να πληρώσει πρόστιμο, επειδή κάποιοι που ισχυρίζονται ότι θέλουν το καλό του τόπου, στην πραγματικότητα ενεργούν εναντίον του, το τοπίο θολώνει και τα χέρια σηκώνονται ψηλά. Ζημιωμένοι όμως από αυτή την υπόθεση είμαστε όλοι εμείς, που περιμένουμε κυρίως το καλοκαίρι για να έρθουν εκδηλώσεις. Επομένως, θα πρέπει να βρεθεί άμεσα μία «χρυσή τομή», όπως η αγορά κάποιων συναυλιών από τον Δήμο, που θα έχει και την οικονομική διαχείρισή τους, προκειμένου να μην υπάρχει πια αυτό το άγχος. Νισάφι.