«Δεν έχουμε άλλο χρόνο»

Η νέα διοίκηση του Εργοστασιακού Σωματείου του Νεωρίου μιλά στην «Κοινή Γνώμη» για τα συνδικαλιστικά βάρη που καλείται να διαχειριστεί και την ενεργό συμμετοχή της στις διαδικασίες αγοραπωλησίας του ναυπηγείου.

Οι δύο συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων του Νεωρίου, ο πρόεδρος της νέας διοίκησης του Εργοστασιακού Σωματείου, Αντώνης Χατζαντώνης και ο γραμματέας, Μάρκος Ρηγούτσος, απαντούν για τον ρόλο τους στις επενδυτικές εξελίξεις, όπως αυτές μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί, αλλά και τα ζητούμενα τους σε ότι αφορά στο μέλλον του ναυπηγείου.

Η νέα εικόνα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των εργαζομένων του Νεωρίου, με τη νέα διοίκηση του Εργοστασιακού Σωματείου, σε τι διαφοροποιείται από τα μέχρι σήμερα συνδικαλιστικά δεδομένα του ναυπηγείου;

Μ. Ρ.: «Στην αλήθεια. Είναι σημαία μας η αλήθεια ώστε να μην είμαστε εκτεθειμένοι ποτέ και για τίποτα. Μόνο με την αλήθεια θα πάμε μπροστά».

Αλήθεια σαφώς προς τους εργαζόμενους, όμως αλήθεια και της κάθε επιχειρηματικής ενέργειας, που συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες;

Μ. Ρ.: «Σε όλα τα επίπεδα».

Πως μπορείτε να είστε σίγουροι ότι έχει αλήθεια η γνώση σας για αποφάσεις και κινήσεις είτε σε επιχειρηματικό είτε ακόμα και κυβερνητικό επίπεδο;

Αντ. Χ.: «Σίγουρα δεν γνωρίζουμε τα πάντα. Όμως για θέματα του Νεωρίου δεν αρκούμαστε σε μία μόνο πληροφόρηση, αλλά τη διασταυρώνουμε από 4-5 διαφορετικές πηγές. Και για τα πολύ σημαντικά θέματα με έγγραφα. Με ανθρώπους που σημαία τους είναι το Νεώριο, συζητήσαμε και αποφασίσαμε ότι σε ότι κάνουμε να υπάρχει οργάνωση, σχέδιο και αποτελέσματα. Πήραμε κάποιες σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες, όπως φαίνεται, αρέσουν στην συντριπτική πλειοψηφία. Σε αυτή την ιστορία πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε συμμάχους, διότι επικοινωνιακά το Νεώριο ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Υπήρχε συγκεκριμένο τόξο και σχέδιο και αυτό φάνηκε, με την πλήρη απαξίωση του Νεωρίου».

Κατηγορήθηκε ο συνδικαλισμός που εκφραζόταν στο Νεώριο ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απαξίωση του ναυπηγείου, όταν υπό την παντιέρα του συνδικαλιστικού αγώνα έδιωχναν δουλειές.

Αντ. Χ.: «Το διάστημα που δουλεύαμε τη δεξαμενή του Πολεμικού Ναυτικού χάθηκαν περίπου 15 καράβια, όπως έγινε και μετά. Αυτό δεν λέει κάτι; Όταν ο Ταβουλάρης εδώ και ένα χρόνο έλεγε ότι το Νεώριο πουλιέται και το ζήσαμε και με τα «φαντάσματα» τους επενδυτές, θα μπορούσαν να δουλεύανε και τα δύο πράγματα ταυτόχρονα. Αν δούλευε κανονικά το ναυπηγείο δεν θα ήμασταν όλοι στην οικονομική κατάσταση που είμαστε. Όχι ότι θα παίρναμε όλα τα λεφτά, όμως σίγουρα οικονομικά θα ήμασταν καλύτερα γιατί θα βγάζαμε λεφτά από τα καράβια, σίγουρα τα εργαλεία δεν θα σάπιζαν στην ακινησία. Όταν είναι σε λειτουργία ένα ναυπηγείο είναι υψηλότερη η αξία του και γίνεται πιο δελεαστική η αγορά του για έναν επιχειρηματία».

Αφού λοιπόν όπως είπατε ο επιχειρηματίας πολύ καιρό πριν εξέφρασε την πρόσθεση για πώληση του ναυπηγείου, σε τι εξυπηρετούσε η απομείωση της αξίας του;

Αντ. Χ.: «Στο ότι δεν έλεγε αλήθεια, διότι όταν θέλεις να πουλήσεις και θέλεις να βρεις αγοραστή, βρίσκεις. Αν έλεγε αλήθεια θα είχαν γίνει κινήσεις. Δεν μπορεί όλα αυτά τα «φαντάσματα» να ήταν τυχαία, όταν έλεγαν ότι όλη η υφήλιο επί ένα χρόνο αγαπούσε το Νεώριο και ήθελαν όλοι να το πάρουν».

Όσα επί όλο αυτό το διάστημα ενός χρόνου λεγόντουσαν για επενδυτές, που ερχόντουσαν μέχρι εδώ για αυτοψίες ή για την ύπαρξη ενδιαφέροντος από διάφορες εταιρείες ήταν πραγματικά ή ήταν εσωτερικής κατανάλωσης για να ηρεμήσει η αντίδραση των εργαζομένων;

Αντ. Χ.: «Πως μπορούμε να βαφτίσουμε έναν επενδυτή πραγματικό; Δεν έχει σημασία η φυσική παρουσία κάποιων ανθρώπων, που δεν θέλανε να αφήσουν ούτε καν τα ονόματα τους στην πύλη. Ποιος κρίνει τι σημαίνει πραγματικός επενδυτής. Είναι αυτός που λέει «είμαι αυτός, έχω αυτά, δίνω αυτά» και βέβαια οποιοσδήποτε σοβαρός αγοραστής έρχεται σε επικοινωνία και με τους εργαζόμενους, όμως ποτέ δεν καλεστήκαμε, από την στιγμή που υπάρχει χρέος στους εργαζόμενους. Εμείς τονίζουμε ότι καμία πρόταση που δεν έχει συζητηθεί με τους εργαζόμενους δεν θα περάσει, όπως και καμία πρόταση από τον κ. Ταβουλάρη. Αυτό ήταν και το ψήφισμα που βγήκε παμψηφεί από την τελευταία γενική συνέλευση».

Όμως ξεκίνησε από τους εργαζόμενους μία πολύμηνη απεργιακή κινητοποίηση, η οποία ήταν και το καίριο σημείο πτώσης της επιχείρησης, όταν υπήρχε μία ανοδική πορεία του ναυπηγείου σε επίπεδο δουλειάς. Με την λήξη της απεργία ξεκίνησε μία κατάληψη του ναυπηγείου από τους εργαζόμενους. Αυτό δεν συνέτεινε στην απόλυτη πτώση του;

Αντ. Χ.: «Όχι από τους εργαζόμενους. Από ένα τμήμα εργαζομένων. Διότι είναι πολύ διαφορετικό να ληφθεί μία συλλογική απόφαση για απεργία, επίσχεση ή όποια μορφή διεκδίκησης και διαφορετικό το να πηγαίνει ο κόσμος στη δουλειά του και κάποιο τμήμα εργαζομένων να εμποδίζει την λειτουργία του ναυπηγείου».

Μ. Ρ.: «Να σημειώσουμε όμως ότι κάποια τμήματα ήταν παραπλανημένα και παραπληροφορημένα. Κανείς από τους εργαζόμενους δεν ήθελε ποτέ το κακό του ναυπηγείου. Κάποιοι τους παραπλάνησαν και έπεσαν σε αυτά τα λάθη».

Όμως τα λάθη ήταν πολλά, μεταξύ αυτών και οι τραμπουκισμοί που εκδηλωνόντουσαν, με αποτέλεσμα να στερέψουν και την γνώμη του κόσμου κατά τους, ο οποίος δεν δικαιολογούσε τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό κληθήκατε εσείς να το διαχειριστείτε. Πόσο εύκολο ήταν;

Αντ. Χ.: «Όντως ήταν από τα δυσκολότερα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, γιατί όταν αναλάβαμε είχαμε ένα ολόκληρο νησί απέναντι μας. Πρέπει όμως να διευκρινίσουμε το εξής, ότι ούτε εμείς, ούτε κανείς συνδικαλιστής δεν θα μπορούσε να μεταστρέψει αυτό το κλίμα εάν δεν υπήρχε ένας πραγματικός αγοραστής. Δεν ζητήσαμε από κανέναν φορά στήριξη στο υπάρχον καθεστώς, διότι ήταν αδύνατο να το στηρίξουν. Το ναυπηγείο πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να στηρίξει τους κανόνες του περιβάλλοντος, πρέπει πολλά και εμείς αυτό ζητήσαμε να στηρίξουν και πιστεύω ότι το πετύχαμε. Πως όμως θα το κάναμε αν δεν υπήρχε συγκεκριμένη πρόταση, που θα διασφάλιζε αυτά που λέμε και θα διασφάλιζε και τους φορείς του νησιού. Να μην ξεχνάμε και την πλευρά του Επιμελητηρίου, το οποίο καλά έκανε, γιατί πρέπει να διασφαλίσει και τα μέλη του, μεταξύ των οποίων είναι και πιστωτές του ναυπηγείου και ζήτησε εγγυήσεις, προτάσεις και συνάντηση με τον αγοραστή. Αυτά πως θα τα πετυχαίναμε εάν ο αγοραστής ήταν φάντασμα;».

Βρεθήκατε να είστε οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του Νεωρίου, όμως ο συνδικαλισμός του ναυπηγείου, στην ιστορία του έδειξε να μην διεκδικεί και να μην υπερασπίζεται την απώλεια περιουσιακών στοιχείων του Νεωρίου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ότι όταν πουλήθηκε το μαμούθ δεν εκδηλώθηκε καμία συνδικαλιστική αντίδραση, όπως και όταν εκποιήθηκε η ακίνητη περιουσία του.

Αντ. Χ.: «Πιστεύω ότι η στάση μας ήθους, οργάνωσης, σχεδιασμού, εδώ και 1,5 μήνα, ήταν ξεκάθαρη απέναντι στους αντιπάλους των οικογενειών μας. Σε καμία συνάντηση, σε καμία ενημέρωση, σε καμία συνέλευση, ουδέποτε έχουμε πει ότι εγγυόμαστε, ούτε ότι υποσχόμαστε. Έχουμε πει ότι κάνουμε μία προσπάθεια και ο κόσμος έχει δει αποτελέσματα της προσπάθειας. Το ναυπηγείο που παραλάβαμε εμείς σαν νέα διοίκηση του Εργοστασιακού, το παραλάβαμε κλειστό, με ένα 5% να ζήσει. Γι’ αυτό φρόντισαν κάποιοι. Και αυτό το έχει καταλάβει ο κόσμος του Νεωρίου, και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Τους ευχαριστούμε και για την υπομονή τους, γιατί αυτή έχει να κάνει και με την πείνα τους. Εμείς προσπαθούμε να ανοίξει το ναυπηγείο και με το υπάρχον καθεστώς δεν μπορεί να υπάρξει επόμενη μέρα για το ναυπηγείο, επάνω σε υγιείς βάσεις και αδιαπραγμάτευτα να δοθούν τα λεφτά του κόσμου».

Ποιο είναι το κριτήριο για να αποκλείσουμε ή να δεχτούμε την μία ή την άλλη πρόταση, όταν, όπως υποστήριξε και Αμερικανός πρέσβης στις συναντήσεις του με τους φορείς στη Σύρο, υπάρχουν δύο ενδιαφερόμενοι, ενώ εσείς επιμένετε σε μία πρόταση;

Μ. Ρ.: «Ο κ. πρέσβης, αφού του ανακοινώθηκε την προηγούμενη ημέρα ότι υπάρχει και άλλος ενδιαφερόμενος, ήταν υποχρεωμένος να πει ότι υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα. Μας εξήγησε ότι μία πρόταση ξέρει ότι έχει κατατεθεί, αυτή του κ. Ξενοκώστα. Η δεύτερη πρόταση μας ήρθε, μόνο που δεν είναι πρόταση. Μόνο από τον τίτλο «Προκαταρκτική μη δεσμευτική ένδειξη ενδιαφέροντος», την πετάς. Δεν το διαβάζεις παρακάτω, όταν διαβάζεις το «μη δεσμευτική» και το «ένδειξη», ούτε καν εκδήλωση ενδιαφέροντος και αυτή προκαταρκτική. Άλλωστε ότι πρόταση «μυρίζει» Ταβουλάρης δεν πρόκειται να περάσει. Ο κ. Ταβουλάρης μπορεί να νομίζει ότι εμείς δεν γνωρίζουμε. Όμως εμείς γνωρίζουμε και για άλλες κινήσεις που «μυρίζουν» Ταβουλάρη και ούτε αυτές θα περάσουν».

Αντ. Χ.: «Επειδή είναι εύκολο να παίζουν κάποιοι με τις λέξεις, εμάς ένα πράγμα μας έκανε εντύπωση και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί εκπροσωπούμε ένα σύνολο εργαζομένων. Θα μας βρούνε ευθύνες μετά εάν, ως οφείλουμε να κάνουμε, δεν περνάμε από κόσκινο το κάθε τι που παρουσιάζεται. Αυτό που μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ενώ στην πρώτη χρονικά πρόταση που εμφανίστηκε, όλοι οι φορείς, για να την δεχτούν, να την στηρίξουν και να την προωθήσουν, θέλανε στοιχεία, εγγυήσεις, φυσική παρουσία, συναντήσεις κ.λ.π. και καλά κάνανε γιατί αυτό προστατεύει και εμάς και τους φορείς για να πάρουν μία θέση. Ενώ λοιπόν στη μία πρόταση έγιναν τα πάντα για τα ελεγχθεί και να τη δεχτούνε, η δεύτερη περάστηκε έτσι, από την μία ημέρα στην άλλη. Αυτό στους εργαζόμενους δεν προκαλεί εντύπωση; Πιστεύουμε ότι οι τρικλοποδιές, από όπου και αν προέρχονται, εξακολουθούν να υπάρχουν, γιατί κάποιοι δεν θέλουν να πετύχει αυτή ιστορία και το δείχνουν».

Όμως γιατί η μέχρι πρότινος πληροφόρηση ήθελε η πλευρά του μοναδικού επενδυτή, που επικαλείστε, να μην έχει κάνει καμία κίνηση σε κυβερνητικό επίπεδο, δηλαδή να εκκινήσει τις απαιτούμενες διαδικασίες;

Μ. Ρ.: «Από την περασμένη εβδομάδα έχουν γίνει κινήσεις. Έχουν γίνει συναντήσεις. Πρέπει να ευχαριστήσουμε και όλα τα συναρμόδια υπουργεία, που τις τελευταίες εβδομάδες κάνουν κινήσεις πραγματικές. Έχουν ενεργοποιηθεί και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Ευχάριστα βλέπουμε ότι το έχουν καταλάβει και στα υπουργεία και βιάζονται και εκείνοι μαζί με μας, γιατί ακόμα και εάν καταλήξουν με τον αγοραστή θα υπάρξει ένα μεσοδιάστημα, για το οποίο οι ίδιοι οι υπουργοί είπαν «πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε για αυτό το μεσοδιάστημα ώστε να μπορέσει να ζήσει αυτός ο κόσμος που είναι χωρίς λεφτά». Ψάχνουν να βρουν μία φόρμουλα ώστε μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αγοραπωλησίας να μπορεί ο κόσμος να ζει».

Αντ. Χ.: «Έχουν ξεκινήσει ήδη και την συλλογή των χρεών, ώστε η πολιτική ηγεσία να δει τι μπορεί να κάνει και πρόκειται να καλέσουν και τον αγοραστή, για να τελειώσει το θέμα, επειδή έχει αρχίσει η πίεση και αυξάνεται».

Όλο το τελευταίο διάστημα επικεντρώνεται το ενδιαφέρον σας στην αγοραπωλησία, τους επενδυτές, τους αγοραστές, όμως σε μία επιχείρηση που καλώς ή κακώς έχει έναν ιδιοκτήτη. Από πότε οι εργαζόμενοι μπορούν να αποφασίζουν για την επιχείρηση κάποιου άλλου;

Μ. Ρ.: «Δεν θα αποφασίσουμε εμείς που θα πουληθεί το Νεώριο. Αυτή την στιγμή το Νεώριο χρωστάει αυτά που χρωστάει και ο μεγαλύτερος πιστωτής είναι το κράτος, οπότε αυτό είναι που θα πουλήσει, όπως μας διαβεβαίωσαν και από τα υπουργεία. Εμείς είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε, όσο μπορέσουμε, τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και το συμφέρον τους είναι να βρεθεί ένας αγοραστής που θα είναι πραγματικός και θα μας βγάλει από αυτό το αδιέξοδο. Εμείς σαν εργαζόμενοι νομιμοποιούμαστε να κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια διότι συμπεριλαμβανόμαστε στους πιστωτές, αλλά και πάλι δεν θα είμαστε εμείς που θα κρίνουμε το τελικό αποτέλεσμα».

Αντ. Χ.: «Μιλάτε για έναν ιδιοκτήτη. Όμως που είναι αυτός ο ιδιοκτήτης; Γνωρίζει ο κόσμος ότι εδώ και 5 μήνες προσπαθούμε να επιβιώσει το Νεώριο, με τις δυνάμεις και τις πλάτες των εργαζομένων;».

Όταν είχαν εκδηλωθεί οι γνωστοί τραμπουκισμοί κατά των ανθρώπων της διοίκησης, έφτασαν σε σημείο να μην μπορούν ούτε να πλησιάσουν, γιατί κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα.

Αντ. Χ.: «Με το καθεστώς που υπήρχε ισχύει. Εμείς έχουμε αποδείξει ότι είμαστε κατά όλων αυτών των τακτικών. Όσα έχουμε κάνει σημαία μας περί ήθους, δεν έχουν αλλάξει. Δεν δίνει καμία λύση στο πρόβλημα μας ένας ενδεχόμενος τραμπουκισμός. Δεν λειτουργούμε εμείς έτσι, αλλά δεν είναι και η ουσία της λύσης. Εγώ όμως θα ήθελα να δω και τις ανθρώπινες ευαισθησίες του ιδιοκτήτη, εκτός από τις παρατηρήσεις του, απέναντι στις 300 οικογένειες των μόνιμων και άλλες 300 των εκτάκτων, που δεν τους έχει επί μήνες πληρώσει».

Μ. Ρ.: «Επειδή δεν είχαμε για μεγάλο διάστημα και συνεχίζουμε να μην έχουμε έσοδα, είχαμε ζητήσει από την κυβέρνηση να γίνει μία ανέκκλητη δήλωση από τον κ. Ταβουλάρη προς τον αγοραστή, που να δεσμεύεται ότι θα προχωρήσει την διαδικασία πώλησης και να εξευρεθεί μία φόρμουλα για να μπορέσουμε να ζήσουμε μέχρι να ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία. Αυτή την ανέκκλητη δήλωση δεν την έχουμε δει ακόμα και την περιμένουμε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Αυτή η απόγνωση είναι πραγματική γιατί δεν έχουμε άλλο χρόνο. Πράγματι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο».