Μετρ της υποκρισίας

Περισσεύει το υποκριτικό ταλέντο σε πρόσωπα της κεντρικής και τοπικής πολιτικής ζωής, κυρίως δε, όταν αυτά εμφανίζονται ως υπερασπιστές του ώριμου πολιτικού διαλόγου, ασχέτως τελικά, αν είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές στην προσπάθεια λαϊκισμού και μπαχαλέματος μίας σοβαρής – τουλάχιστον από άποψη οργάνωσης – διαδικασίας για εξέταση λύσεων στο ακτοπλοϊκό.

Ουδείς υποχρεώνεται να παρευρίσκεται σε κρίσιμες συσκέψεις, ακόμη κι όταν προσκαλείτε, αν δεν διαθέτει την ειλικρινή πρόθεση, δεν έχει τη βούληση και δεν αισθάνεται την μεγάλη ανάγκη των νησιωτών να κατοχυρώσουν το αυτονόητο δικαίωμά τους σε ασφαλή, ποιοτική, σταθερή και προσιτή μετακίνηση.

Σαφώς βέβαια, δεν υποχρεώνεται κάποιος να τοποθετείται με τρόπο τέτοιο ώστε να είναι αρεστός στους πολιτικούς αντιπάλους του, ωστόσο, όταν γνωρίζει πως οφείλει να προτάσσει το όφελος των κατοίκων των νησιών και όχι την προσωπική εμμονή για προβολή, κρίνεται επιβεβλημένη η κόσμια δημόσια παρουσία του, η οποία και θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από μυωπικές και κομματικές τακτικές ενώ αντίθετα, να συνοδεύεται από αυτοκριτική στάση.

Μάταιες όμως, οι όποιες – έστω κι ελάχιστες – προσδοκίες από πρόσωπα που έχουν μία συγκεκριμένη πολιτική πορεία στα δημόσια πράγματα, πολλώ δε μάλλον όταν επιβεβαιώνουν με κάθε τρόπο, το όψιμο “ενδιαφέρον” τους για τα νησιά, αν και οι ίδιοι βρίσκονταν επί πολλά χρόνια στην εξουσία, με τις ευθύνες να τους ακολουθούν!

Στην παρούσα αναφορά, δεν στηλιτεύεται μόνον η σταθερή απουσία τους από το νησιώτικο χώρο, τον οποίον και θυμούνται μονάχα σε προεκλογικές περιόδους και σε κάθε ευκαιρία φιέστας ή παραδοσιακής κι εθνικής γιορτής, έχοντας στο νου τους ότι θα “ρίξουν” ψηφοφόρους - για την ώρα της κάλπης - με ένα απλό ή και υποκριτικό χαμόγελο κι ένα “φιλικό” χάιδεμα στην πλάτη νησιωτών, αλλά επισημαίνεται η – ουσιαστικά - απαθής στάση τους απέναντι στις τεράστιες αναπάντητες ανάγκες των πολιτών στον πιο ευαίσθητο - γεωγραφικά – χώρο της Ελλάδας.

Παρέλκει να γίνει εκτενής αναφορά στην μεγάλη ευθύνη τους σχετικά με την οικονομική και ηθική έκπτωση της χώρας, αλλά και στην ανεπαρκή – συνειδητά – στάση τους μπροστά στο δικαίωμα των νησιωτών για ένα καλύτερο ακτοπλοϊκό, υγειονομικό κι εκπαιδευτικό περιβάλλον, αφού η πολιτική πορεία τους υπαγορευόταν και υπαγορεύεται από τη μνημονιακή κατεύθυνση, τις διαταγές της φθήνιας και την τάση των αρπακτικών.

Ωστόσο, αυτό που κρίνεται επιβεβλημένο να υπογραμμισθεί είναι πως το πολιτικό “καβούκι” τους, δεν μπορούν να το σέρνουν χωρίς ίχνος αισχύνης, σε συναντήσεις που – κατά κοινή ομολογία – θέτουν στο προσκήνιο το μείζον πρόβλημα των νησιωτών, αυτό της μη ομαλής μετακίνησής τους από τόπο σε τόπο και προς την ηπειρωτική χώρα, χωρίς να ματώνουν οικονομικά.

Κατά συνέπεια, θα πρέπει να γνωρίζουν πως, σήμερα, περισσότερο από ποτέ δεν μπορούν να πείσουν το όποιο ανυποψίαστο... κοινό, με δήθεν φωνές υπεράσπισης του έργου(;) τους, με δήθεν ενδιαφέρον για ανακούφιση των νησιωτών, με στημένες εξάρσεις... ευθιξίας για τη μέριμνά(;) τους αναφορικά με τις κάκιστες λιμενικές υποδομές, αλλά ούτε και για την πολιτική πορεία τους, που κόπτονται πως δεν είναι καριερίστικου... τύπου, αλλά διακρίνεται – άκουσον άκουσον – για την αιματηρή πάλη τους με το άδικο, το ιδιοτελές και το σάπιο!

Είναι τα ίδια πρόσωπα που σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, δεν έχουν να προτάξουν τίποτα περισσότερο, πέραν του στενά κομματικού συμφέροντός τους, που άλλοτε τους διατάζει να λαϊκίσουν κι άλλοτε να σιωπήσουν!

Αρκεί μόνον να σκεφθεί ο κάθε πολίτης των νησιών, αν από τέτοια πολιτικά πρόσωπα, είδε έστω και κουκίδα συμβολής τους προς μία κατεύθυνση βελτίωσης της Υγείας, της διασύνδεσης των νησιών και της Παιδείας. Αρκεί – ενδεικτικά - να αναρωτηθούμε, που βρίσκονταν οι πολυλογάδες πολιτικοί της φανφάρας και μετρ της υποκρισίας, στην προσπάθεια τεκμηρίωσης του δίκαιου αιτήματος για δημιουργία έδρας της Πολυτεχνικής Σχολής στη Σύρο, για αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας και δημιουργίας – επιτέλους – βάσης του ΕΚΑΒ στο νησί.

Χωρίς τα ανωτέρω να εκληφθούν ως υποστήριξη προς την αντίθετη πολιτική κατεύθυνση, θα πρέπει πλέον οι ίδιοι να γνωρίζουν πως, όσες μεταλλάξεις... και να επιδιώξουν, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι “σπλάχνα” του σάπιου πολιτικού συστήματος.