Ο πνευματικός άνθρωπος περπατά στη ζωή σαν σοφός

Η σημασία της πνευματικότητας στη ζωή του ανθρώπου, μέσα από την "Παραβολή του Άφρονος", παρουσιάζεται σήμερα στα Μηνύματα Πίστεως με την κα. Αλεξάνδρα Φετουρή. Σοφία για τον άνθρωπο είναι να μπορεί να σκέπτεται σωστά απέναντι σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει στη ζωή του και γι' αυτό το λόγο αξίζει να είμαστε πνευματικοί άνθρωποι, να ακούμε και να ασπαζόμαστε το λόγο του Θεού, ένα λόγο δυνατό και διαχρονικό τον οποίο αξίζει να ακούμε με σεβασμό.

Η "Παραβολή του Άφρονος" πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος διαχειρίζεται το βιωτικό του επίπεδο, μία ανατομία στην ανθρώπινη ιστορική πραγματικότητα και νοοτροπία, με ρεαλισμό και όχι ωραιοποιημένα.

Ο άφρονας ήταν ένας άνθρωπος πλούσιος με επιτυχία στη ζωή του. Δούλεψε σκληρά, η γη του ήταν εύφορη και απέκτησε πολλά υλικά αγαθά. Ο Κύριος τον αποκαλεί άφρονα, δηλαδή παράλογο και τρελό, όχι για την ευφορία της γης του αλλά για τις σκέψεις που έκανε μόλις διαπίστωσε ότι είναι πλούσιος: «Τώρα που έχω χρήματα μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάντα, δε θα αφήσω τίποτα να μου χαλάσει τη ζωή μου».

«Ψυχή μου αναπάυου, φάε, πίε, ευφρένου». Το σώμα έχει ανάγκη από υλικά αγαθά, η ψυχή είναι αθάνατη είναι πνεύμα και ο άφρωνας την ισοπεδώνει, την εξισώνει με το σώμα. Δεν ξέρει ποιος είναι ο προορισμός της ψυχής, η ψυχή είναι πνεύμα και θέλει πνευματική τροφή για να ζήσει. Δύο στοιχεία στη ζωή μας είναι κυρίαρχα. Η ζωή και ο θάνατος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το νόημα της ζωής μας δεν το κρατάμε εμείς στα χέρια μας. Κάποια άλλη δύναμη αποφασίζει πότε θα επέλθει ο θάνατος. Ο άνθρωπος πρέπει να προγραμματίζει τη ζωή του με βάση αυτή την παραδοχή. Αυτό κάνει τη ζωή του ποιοτική. Ο άφρονας είναι πλούσιος στα αγαθά αλλά φτωχός στα αισθήματα, ήταν ικανός αλλά όχι σοφός. Το πιστεύεις ότι μπορείς να αποφύγεις το θάνατο είναι η έσχατη πλάνη του ανθρώπου.

Στη σημερινή κοινωνία ο άνθρωπος χτίζει το βιοτικό του επίπεδο γύρω από το χρήμα. Βάσει αυτού πουλάει τη ζωή του, προκειμένου να αποκτήσει περισσότερα, το οποίο του προκαλεί δυστυχία όταν δεν το καταφέρνει. Ο πλούσιος της παραβολής είχε θετικά στοιχεία αλλά δεν αξιολόγησε σωστά αυτά που είχε. Νόμισε όμως ότι μπορεί να σταματήσει το θάνατο. Όποιος αγνοεί το θάνατο δε θα καταλάβει ποτέ το νόημα της ζωής. Ο άνθρωπος επιβάλλεται και πρέπει να δραστηριοποιείται δημιουργικά, κάτω αυτή την προοπτική και να κατανοήσει ότι ο θάνατος νικιέται μόνο με την αγάπη και όχι με τα χρήματα. Με την αγάπη που αποκτάται μέσω της φιλανθρωπίας μας απέναντι στους συνανθρώπους μας, την αγάπη που θα κάνει τη ζωή μας παράδεισο στη γη. Μπορούμε να ζούμε με αγάπη αρκεί να καταλάβουμε ότι όλη η ζωή μας εξαρτάται από αυτή τη θεϊκή δύναμη.