Ενίσχυση της ενεργειακής επάρκειας με όρους νησιωτικότητας

Το ζήτημα της ενεργειακής επάρκειας ήταν και παραμένει κορυφαίο στις συζητήσεις μας και τις προτεραιότητες μας στα νησιά και ιδιαίτερα τα Κυκλαδονήσια. Η ιδιομορφία του νησιωτικού μικροκλίματος επέβαλε και επιβάλλει μία εξόχως δύσκολη ισορροπία, μεταξύ της προστασίας του περιβάλλοντος και της ενεργειακής δραστηριότητας. Κατά τούτο εκτιμώ ότι πλεονεκτεί, μεταξύ άλλων, το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, επίσης, και από το γεγονός ότι λαμβάνεται προεχόντως υπ΄όψιν η συνταγματική αρχή του άρθρου 101 για τη νησιωτικότητα. Τούτο εμφαντικά τονίζεται στην εισηγητική έκθεση και αποδεικνύεται από τις επιμέρους διατάξεις του νομοσχεδίου. Ενδεικτικά, άρθρα 2 παρ.1γ, άρθρο 3 παρ.1α, άρθρο 6 παρ.3 και 4 και άρθρο 22.

Δι΄αυτών επιχειρείται η προσαρμογή του νόμου στη νησιωτική ιδιαιτερότητα, μια προσαρμογή που δεν πρέπει να παραμείνει απλώς “στοχαστική”, αλλά να υλοποιηθεί με σύντομα και λελογισμένα βήματα από τη διοίκηση και τους ενδιαφερομένους.

Υπ΄αυτήν την έννοια, παρουσιάζουν σοβαρό ενδιαφέρον οι παρατηρήσεις επί του άρθρου 22 της Eπιστημονικής Yπηρεσίας της Bουλής. Οι νόμοι ορίζουν το πλαίσιο των ενεργειών της κοινωνίας, ρυθμίζουν τη ζωή μας. Ωστόσο οι νόμοι από μόνοι τους δεν μπορούν να επιτύχουν τίποτε αν δεν ενεργοποιηθεί ο πολίτης και δεν λειτουργήσει ορθά και ευέλικτα η διοίκηση. Αυτό είναι το πιο δύσκολο μέρος του δρόμου για την ενεργειακή επάρκεια με σεβασμό στο περιβάλλον.

Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου -τομή όπως επεσήμανε και ο αρμόδιος υπουργός- θα αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο συνδυαζόμενο και με άλλα νομοσχέδια που έχουν ήδη γίνει νόμοι του κράτους και αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει μία λογική στα πράγματα και ένα ευρύτερο σχέδιο. Θα αποτελέσει λοιπόν πολύτιμο εργαλείο που τόσο το έχουμε ανάγκη και στον τομέα της οικονομικής ανάπτυξης.