Καθεστωτικός λαϊκισμός

Αυτές τις ημέρες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κυριαρχεί το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Ουσιαστικά σχεδόν οι πάντες ασχολούνται με τους τσαρλατανισμούς του κακότεχνου θιάσου που θέλει να παίζει τον κακόγουστο ρόλο της κυβέρνησης.

Έτσι μας διαφεύγουν άλλες διαστάσεις της πολιτικής ζωής που καταδεικνύουν με σαφήνεια την τάση δημιουργίας ενός καθεστώτος ολοκληρωτισμού από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Έχουμε δύο παραδείγματα.

Ο γραφικός, ίσως και επικίνδυνος συγκυβερνήτης του καταληψία προέδρου δεκαπενταμελούς, ο οποίος διακρίνεται σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο διεθνώς πλέον γνωστό άθλημα της KOLOTOYMPAS και υποδύεται τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, βρήκε καινούριο πεδίο δόξας και βεβαίως ψηφοθηρίας.

Ενώ αρνείται πεισματικά να αποδώσει στους ένστολους το υπόλοιπο 50% των αναδρομικών που τους ανήκουν με βάση τελεσίδικη απόφαση του ΣΤΕ, εξήγγειλε τη δική του προσωπική πιστωτική πολιτική.

Θέλει λέει να εξαγοράσει το σύνολο των δανείων από τις τράπεζες τα οποία αφορούν το ένστολο και πολιτικό προσωπικό που υπάγονται στο υπουργείο του.

Είναι σίγουρο ότι υπό την πίεση του επερχόμενου πολιτικού αφανισμού δεν καταλαβαίνει τι λέει και τη ζημιά που προκαλεί.

Αντί να επιστρέψει τα οφειλόμενα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας υπόσχεται ανεφάρμοστες, παράνομες ίσως και αντισυνταγματικές ρυθμίσεις με στόχο την χειρότερη μορφή ψηφοθηρίας.

Την στιγμή που η κυβέρνησή του συναινεί σε δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς, ακόμα και πρώτης κατοικίας για οφειλές των 500 ευρώ, ο Καμμένος υπόσχεται προνομιακή εξαγορά δανείων, εξυπηρετούμενα ή μη σε ένα ελάχιστο ποσοστό της αξίας τους.

Αλήθεια αυτοί που με κόπο και στερήσεις πλήρωσαν τα δάνειά του, πως νιώθουν. Και αυτοί που αγωνίζονται ακόμη και σήμερα να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους γιατί να συνεχίσουν να κάνουν κάτι τέτοιο;

Από ότι φαίνεται ο Καμμένος πιστεύει ότι αυτούς που θεωρεί (με το δικό του μυαλό) προσωπική εκλογή πελατεία, θα πιστέψουν ότι μπορεί να τους αναγορεύσει σε «διαφορετικούς» και «προνομιούχους» συμπολίτες μας.

Προφανώς κανείς από αυτούς δεν τον πιστεύει διότι πολύ απλά όλοι θυμούνται τις δεσμεύσεις Καμμένου για την επιστροφή των οφειλόμενων στους ένστολους, το ΦΠΑ στη νησιωτική Ελλάδα, την ύπαρξη του Μουζάλα στην Κυβέρνηση, κλπ.

Όμως έτσι δείχνει πως ακριβώς αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση της χώρας: Ως ένα προσωποποιημένο ολοκληρωτικό καθεστώς.

Την ίδια στιγμή ο υπουργός παιδείας εξαγγέλλει το μοναδικής έμπνευσης εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Παρασκευές με τη σάκα στο σχολείο».

Σε μία έκφραση εκπαιδευτικού λαϊκισμού, ο υπουργός παιδείας που διακρίθηκε ως διώκτης της αριστείας και θιασώτης της ήσσονος προσπάθειας, ο υπουργός των καταλήψεων και της ανομίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, θεωρεί ότι μπορεί να διατάξει τον οικογενειακό προγραμματισμό, την ελεύθερη επιλογή αξιοποίησης του χρόνου των παιδιών και θεωρεί ότι μπορεί να διατάξει καθεστωτικά τις ατομικές δραστηριότητες.

Είναι σαφές και σε αυτή την περίπτωση ότι στο μυαλό του επικρατεί η λογική ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Η ιστορία όμως μας διδάσκει ότι ο ολοκληρωτισμός οδηγεί τις κοινωνίες με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Ο ολοκληρωτισμός όμως είναι και ένα εργαλείο στήριξης και διατήρησης στην εξουσία, αντιλαϊκών καθεστώτων.

Σαν αυτό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό λέμε ότι χρειάζεται πολιτική αλλαγή.

Γιατί με όποιο κόστος για την κοινωνία, το καθεστώς που μας κυβερνά επιθυμεί να επιβληθεί στη δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την παιδεία, την οικονομία, τις τράπεζες, την κοινοβουλευτική διαδικασία και σε κάθε τομέα και θεσμό που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την εξουσία τους.

Διότι πάνω από όλα το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενδιαφέρεται μόνον για ένα πράγμα. Τη διατήρηση της καρέκλας.

Δυστυχώς για την Ελλάδα το κίνημα άκρατου λαϊκισμού που εκμεταλλευόμενο τον θυμό ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας εξελίσσεται σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς άσκησης κάθε εξουσίας, ανεξαρτήτως νομιμότητας και συνταγματικών προβλέψεων.

Γιώργος Βακόνδιος
Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ.