Για το καλό του ποδοσφαίρου

Θα αναφερθώ ως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει περάσει πολλές μα πάρα πολλές ώρες μέσα στα γήπεδα τόσο της Σύρου, όσο και σε αρκετά άλλα διαφόρων νησιών. Είναι κάτι που πραγματικά με πονά και σίγουρα δεν έχει περάσει απαρατήρητο. Είναι κάτι που μόνο οι ίδιες οι ομάδες θα πρέπει να το διορθώσουν, ΑΝ βέβαια θέλουν και οι ίδιοι οι παράγοντες το καλό του ποδοσφαίρου στο νομό.

Το φετινό πρωτάθλημα όσο και σκληρό να ακούγεται, είναι ανούσιο και αδιάφορο για τους φιλάθλους των νησιών. Από αγωνιστική σε αγωνιστική είναι ακόμη λιγότεροι και όπως θα πάει δεν θα μείνει στο τέλος κανείς. Εντάξει είπα να έχουν διευκολύνσεις οι ομάδες, τα πράγματα είναι δύσκολα οικονομικά, όμως τα πάντα θα πρέπει να έχουν ένα μέτρο. Το μέτρο αυτό νομίζω ότι το έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ, αφού σε τίποτα δεν θυμίζει το πρωτάθλημα που παρακολουθήσαμε την περσινή αγωνιστική περίοδος. Την σεζόν 2016-17 το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας Κυκλάδων είχε αίγλη και τεράστιο ενδιαφέρον. Έπαιξαν οι καλύτερες ομάδες του νομού μεταξύ του κόσμου του άρεσε αυτό, κι αυτό γιατί δεν υπήρχε η ευκαιρία μέχρι τότε να δει ο φίλαθλος της Σύρου, μία ομάδα από τη Νάξο, τη Σαντορίνη κι αντίστροφα. Μπορεί ο ΑΟΣ να είναι εξασφαλίσει από νωρίς τον τίτλο, μιας και τα υπόλοιπα σωματεία είχαν κάποια αγωνιστικά θέματα, όμως όλα τα ματς ήταν αμφίρροπα και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το αποτέλεσμα. Τώρα; Ο κόσμος δεν πάει στο γήπεδο καθώς δεν έχουν ουσία τα παιχνίδια μέχρι στιγμής. Και πάμε στην επόμενη φάση μιας και σιγά – σιγά πλησιάζουμε στο κομμάτι αυτό. Μετά από απόφαση που έχει παρθεί, οι οκτώ ομάδες που θα προκριθούν θα χωριστούν σε δύο ομίλους των τεσσάρων, με γεωγραφικά κριτήρια πάντα. Δηλαδή, «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».

Ο Μυκονιάτες για παράδειγμα που έχουν περάσει και τα δύο σωματεία από το νησί για πιο λόγο να πάει στο γήπεδο; Για να δει για μία ακόμη φορά τις δύο ομάδες του να παίζουν… μεταξύ τους; Το έχει δει πάρα πολλές φορές μέχρι σήμερα, αφού μην ξεχνάμε εκτός από το πρωτάθλημα γίνονται και φιλικά παιχνίδια. Όταν για παράδειγμα το κενό μεταξύ της μίας και της άλλης αγωνιστικής είναι μεγάλο.

Οι ομάδες θα πρέπει ομόφωνα το καλοκαίρι να πάρουν μία γενναία απόφαση. Να επιστρέψεις ο προηγούμενος τρόπος διεξαγωγής και οι ομάδες να χωριστούς και πάλι σε δύο κατηγορίες. Κύριοι για όσους δεν το έχουν καταλάβει ο πρώτος όμιλος έχει ήδη τελειώσει. Οι ομάδες έπαιξαν ένα παιχνίδι μετά από ακριβώς έναν μήνα και έχουν και πάλι κενό, αφού έπρεπε να μην φανεί ότι έχει ολοκληρωθεί και τυπικά τόσο νωρίς. Μιλάμε ότι είναι αρχές Φλεβάρη και οι παίκτες θα ξεκινήσουν από τόσο νωρίς… διακοπές. Αλήθεια τι μπορείς να πεις σε έναν αθλητή ο οποίος θα σταματήσει τον Φλεβάρη, μέχρι τον Αύγουστο που θα πρέπει να ξεκινήσει ξανά. Ή υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι με την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων – ας το θέσω έτσι- οι παίκτες θα συνεχίσουν να προπονούνται;