«Μετατρέπεται το νησί σε στόχος»

Την αναγκαιότητα της κοινωνικής συσπείρωσης ώστε να εκφραστεί μία γενικευμένη αντίδραση έναντι της υπάρχουσας κατάστασης ήταν το στίγμα της συνέντευξης που παραχώρησε στην «Κοινή Γνώμη» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, ο οποίος βρέθηκε στη Σύρο ως ο βασικός ομιλητής σε πολιτική εκδήλωση της ΚΟ Σύρου του ΚΚΕ.

Η παρουσία στη Σύρο ενός σημαντικού πολιτικού στελέχους, έχει μία βαθύτερη σημασία καθώς πραγματοποιείται την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που η κατάσταση στο Αιγαίο είναι ιδιαιτέρως τεταμένη;

Θ. Π.: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κάνει διαρκείς περιοδείες για να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, που ανεξάρτητα από το τι λέει η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, η κατάσταση είναι πάρα πολύ επικίνδυνη και για την χώρα μας σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά αλλά και για την ευρύτερη περιοχή».

Με την επικρατούσα ένταση, δεν κρίνετε ότι θα πρέπει να διατηρούνται χαμηλοί τόνοι;

Θ. Π.: «Όσο πιο καλά είναι ενημερωμένος ο λαός τόσο μπορεί να αντιπαλέψει τους κινδύνους που πλέον πλησιάζουν επικίνδυνα στη χώρα μας. Εμείς σαν κόμμα δεν είμαστε ούτε των υψηλών ούτε των χαμηλών τόνων. Είναι θέμα ποια πολιτική ασκείται και τι ρόλο παίζει η Ελλάδα στην περιοχή και εάν αυτός ο ρόλος που παίζει βοηθάει να αντιμετωπίσει και την επιθετικότητα της Τουρκίας και πιθανά άλλα προβλήματα που θα προκύψουν στην πορεία. Η επιλογή που έχει κάνει η κυβέρνηση και συμφωνούν τα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ, είναι να συμμετέχει ενεργά, μέσα από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., τις Η.Π.Α., σε αυτά τα επικίνδυνα σχέδια που εξυφαίνονται στην περιοχή, σχετικά με ενεργειακές πηγές, με τους δρόμους μεταφοράς, δηλαδή με το ξαναμοίρασμα του κόσμου και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών».

Αυτή η συμμετοχή δεν είναι για προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού;

Θ. Π.: «Εμείς λέμε όχι. Ανταγωνίζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι αστικές τάξεις της Τουρκίας και της Ελλάδας, για τα δικά τους συμφέροντα, για το μοίρασμα της περιοχής. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, φουσκώνει τα πανιά της επιθετικότητας της Τουρκίας, καθώς αρνείται να πει ότι υπάρχουν σύνορα στο Αιγαίο και λέει ότι υπάρχουν διαφορές. Μία ήταν η διαφορά με την Τουρκία, σχετικά με τη διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αυτό μπορεί να κριθεί από τα διεθνή δικαστήρια. Όμως η Τουρκία έχει γκριζάρει το Αιγαίο, ζητά αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που σημαίνει νέα σύνορα και σε αυτό το θέμα το ΝΑΤΟ δε παίρνει θέση, γιατί θεωρεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο το Αιγαίο. Άρα η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν βοηθάει την Ελλάδα στην αντιπαράθεση με την Τουρκία αλλά αντίθετα τη υπονομεύει. Η Ε.Ε. από την άλλη πλευρά πόσο προστατεύει την Ελλάδα; Ο Γάλλος πρόεδρος έκανε δηλώσεις αλλά θέλει να μπει πρωταγωνιστικά στην περιοχή γιατί έχει συμφέροντα με την Συρία, που την είχε Γαλλική αποικία, οπότε θέλει να πάρει μέρος στο μοίρασμα της περιοχής. Οι μεγάλες πολυεθνικές δεν έχουν πρόβλημα αν διχοτομηθεί το Αιγαίο. Τα πετρέλαια θέλουν, που αν τα εξασφαλίσουν δεν τους ενδιαφέρει».

Ζητούμενο από την πλευρά της Τουρκίας είναι να δημιουργήσει τη δική της ΑΟΖ, όμως οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου κατά πόσον πραγματικά είναι στην ελληνική κυριαρχία, όταν υπάρχουν δεσμεύσεις που δεν της επιτρέπουν να τις εκμεταλλευτεί;

Θ. Π.: «Ανήκουν στον ελληνικό λαό. Η κατάσταση μετά το 1990, με την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες, έχει αλλάξει. Έχει μεταμορφωθεί το διεθνές πεδίο καθώς προέκυψαν νέες δυνάμεις καπιταλιστικές, όπως η Ρωσία και η Κίνα, που ως νέοι παίκτες πλέον, μαζί με τους υπόλοιπους, διεκδικούν στην περιοχή τις ενεργειακές πηγές. Ο ελληνικός λαός έχει μία εμπειρία και πρέπει να το σκεφτεί. Ο πόλεμος στο Ιράκ έγινε για τα πετρέλαια που τώρα τα ελέγχουν οι Αμερικάνοι, όπως και στη Λιβύη όταν ο Καντάφι πήγε να αλλάξει τα συμβόλαια των πετρελαίων. Έτσι και τώρα στη Συρία γίνεται για να ελεγχθούν τα πετρέλαια. Και φυσικά είναι και οι δρόμοι μεταφοράς κι εδώ για τους αγωγούς και τον έλεγχο της διάβασης διασταυρώνονται τεράστια συμφέροντα και τεράστιοι ανταγωνισμοί. Αυτό είναι το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μοιράζουν με το αίμα των λαών τον πλούτο και ξαναχαράζουν καινούργια σύνορα».

Έχουμε τελικά φόβο επαναχάραξης συνόρων στην Ελλάδα;

Θ. Π.: «Τα σύνορα καθιερώθηκαν οριστικά με τη συμφωνία του Ελσίνκι το 1972. Άρχισαν να αλλάζουν το 1996 με τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, από τις Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., άρα το θέμα αλλαγής των συνόρων έχει ξεκινήσει από τότε και πραγματοποιείται. Είμαστε σε μία φάση που για τον έλεγχο τον γεωστρατηγικό και τον ενεργειακό αλλάζουν και τα σύνορα. Ας ξεκινήσουμε από την Κύπρο το 1974, που κατάφερε η Τουρκία να πάρει και να ελέγχει το 40% του πιο στρατηγικού σημείου και στη συνέχεια τα Ίμια, οι υποχωρήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων που αποδέχτηκαν τις γκρίζες ζώνες με «τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας», στη συμφωνία της Μαδρίτης. Τώρα έχουμε ανοιχτή αμφισβήτηση συνόρων ενώ όλα αυτά είναι καθορισμένα από τη Συνθήκη της Λωζάνης, που δίνει στην Τουρκία τα νησιά που είναι 3 μίλια από τις ακτές. Αυτό που είναι σαφέστατο και καθορισμένο γιατί δεν το λέει το ΝΑΤΟ; Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, πρόσδεσης και υπηρεσίας στο ΝΑΤΟ είναι εγκληματική για τα συμφέροντα της χώρας».

Στο επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος, εξ αφορμής του Νεωρίου, που είναι ένα ναυπηγείο ιδιαίτερης όχι μόνο οικονομικής σημασίας αλλά και στρατηγικής, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η Σύρος, όμως πόσο μακριά είναι τελικά από την γραμμή του πυρός;

Θ. Π.: «Με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι καθόλου μακριά από την γραμμή πυρός. Μίας τέτοιας σπουδαιότητας τόπος, που θα γίνει μία μικρή Σούδα, γιατί αυτό είναι το σχέδιο, είναι βέβαιο ότι θα φιλοξενήσει και πυραύλους, όχι αυτούς που στέλνουν οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ, αλλά αυτούς που θα στείλουν άλλοι. Αυτό που θέλουμε να πούμε στον λαό της Σύρου είναι ότι πρέπει να κοιτάξει λίγο μακρύτερα και ότι αντικειμενικά μετατρέπεται το νησί σε στόχος».

Άλλη αφετηρία η δική σας στο πώς κρίνεται τον ρόλο του Νεωρίου και άλλη η αφετηρία της πλευράς που κάνει λόγο για επένδυση, προσφορά θέσεων εργασίας και γενικευμένης ωφέλειας του νησιού.

Θ. Π.: «Οι αφετηρίες μπορεί να είναι διαφορετικές αλλά έχουμε και μία πραγματικότητα, που κρίνεται από τα γεγονότα. Επιθεώρηση από πρέσβη Αμερικανό σε ανεξάρτητη χώρα. Επίσκεψη ναυτικής ακολούθου και διάφορων αξιωματούχων. Σύσκεψη – και αυτό είναι πρόκληση – με την αστυνομία και το Λιμενικό, συζήτηση και φωτογραφία. Για ποιο λόγο; Από πού έως που τέτοιοι αξιωματούχοι πρέπει να επισκέπτονται τους περιφερειακούς διευθυντές; Τι στόχο έχει, αφού είναι μία επένδυση; Πρέπει να είναι αφελής κανένας για να το πιστεύει. Υπάρχει η ομιλία του Αμερικανού πρέσβη στη Σχολή Ικάρων, στην οποία ευχαριστεί για τη Σούδα και δείχνει Σύρο για το τι θα γίνει. Θα γίνει τόπος φιλοξενίας των στρατιωτών, να ψυχαγωγηθούν και αυτό είναι το πιο αθώο όταν συνοδεύεται από ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, εγκληματικότητα, σύμφωνα με την εμπειρία όπου υπάρχουν αμερικάνικες βάσεις. Το μοντέλο της ανάπτυξης είναι να δώσουμε έναν στρατηγικό χώρο, όπως το ναυπηγείο της Σύρου, με τα χρέη του να χαρίζονται, με τους εργαζόμενους να δουλέψουν με συμβάσεις 500 ευρώ και σπαστά ωράρια, όπως ισχύει ειδικά σε περίπτωση κρίσης.

Η πρόταση που είχαν όλα τα σωματεία των ναυπηγείων ήταν η δημιουργία ενιαίου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας, σε μία Ελλάδα με 5 ναυπηγεία και πρώτη σε εμπορικό στόλο στον κόσμο και στρατηγική θέση».

Όταν έχει λοιπόν προδιαγραφεί ένα σχέδιο, ο κόσμος, στην παρούσα χρονική στιγμή, τι μπορεί να κάνει για να προστατεύσει τον τόπο του ή να αλλάξει την ροή των πραγμάτων;

Θ. Π.: «Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να αποφασίσει να βγει στο προσκήνιο, γιατί εμείς πιστεύουμε ότι ο λαός είναι παντοδύναμος, και να παλέψει για μια συνολική ανατροπή. Πρέπει να μην υποτιμήσει τον κίνδυνο που υπάρχει και να μην ακούει τον εφησυχασμό που καλλιεργείται. Θα χειροτερέψει η κατάσταση. Για όλα αυτά λέμε επειδή το καπιταλιστικό σύστημα είναι χρεωκοπημένο αντικειμενικά, γιατί δεν μπορεί το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού να κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Ο λαός πρέπει να δει γιατί στέλνεται ο κόσμος στα σφαγεία, ποιες είναι οι αιτίες του πολέμου και τα συμφέροντα των λίγων που παράγουν τον πόλεμο. Οι πολλοί είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο των λίγων και μπορούν να τον διεκδικήσουν και να τον πάρουν στα χέρια τους».

Ένας κόσμος που επιδεικνύει τέτοιο μέγεθος αδιαφορίας, πως θα ενστερνιστεί τόσο μεγάλες ιδέες για να κάνει τις μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις που ως κόμμα υποστηρίζετε ότι θα συμβούν;

Θ. Π.: «Αν κανείς παρακολουθήσει την ιστορία της ανθρωπότητας θα δει ότι πάντα υπήρχαν τέτοιες καταστάσεις. Συγκεντρώνεται τεράστια πείρα στον κόσμο. Οι αντιθέσεις είναι εκρηκτικές και όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες, παρά την λυσσαλέα προσπάθεια για να τον κοιμίζουν, θα βγει και θα την αλλάξει την πορεία. Δεν θα σταματήσει η ανθρωπότητα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αρκεί να το συνειδητοποιήσει ο κόσμος και τόσο πιο γρήγορα θα βγει από αυτή τη δυστυχία και τη μιζέρια που δημιουργεί αυτό το σύστημα».