Ο Σύλλογος Φοιτητών για την όχληση στο διάστημα 11-20 Μαΐου

Με αφορμή τις δημόσια εκπεφρασμένες σκέψεις και αντιδράσεις του Συλλόγου Κατοίκων Κέντρου Ερμούπολης σχετικά με την όχληση που προκλήθηκε κατά την περίοδο 11-20 Μαΐου, πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία και η δική μας δημόσια τοποθέτηση, τόσο γιατί επιθυμούμε να δούμε το πραγματικό πρόβλημα και να το επικοινωνήσουμε στην τοπική κοινωνία, όσο και να βάλουμε κάποιους επιπλέον προβληματισμούς.

Καταρχάς, και για να μην δημιουργηθεί κάποια λανθασμένη εντύπωση, να πούμε ότι συμμεριζόμαστε την οπτική των κατοίκων του κέντρου (και όχι μόνο) σχετικά με την όχληση που προκλήθηκε, και πως η διοργάνωση του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Φοιτητικών Θεατρικών Ομάδων θα μπορούσε να είχε έρθει σε επικοινωνία με τους περίοικους, να τους ενημερώσει και να ζητήσει την κατανόησή τους. Δε θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να βάλουμε σε μια ζυγαριά το πραγματικό πρόβλημα της όχλησης με τα -επίσης πραγματικά- θετικά σημεία αυτού του 9ήμερου, μέσα από το οποίο η τοπική κοινωνία είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις υψηλού επιπέδου χωρίς κανένα απολύτως κόστος.

 Συμμεριζόμενοι λοιπόν τις ανησυχίες των κατοίκων, και θεωρώντας ότι και από την πλευρά της διοργάνωσης θα μπορούσε να είχε υπάρξει μεγαλύτερη κατανόηση, οφείλουμε να θέσουμε επί τάπητος το πραγματικό πρόβλημα, το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δε θίγεται επί της ουσίας από τη δημόσια τοποθέτηση των κατοίκων.

 Το πραγματικό πρόβλημα, δεν είναι ούτε η όχληση καθ’ εαυτή, ούτε η διάρκεια του φεστιβάλ και η συχνότητα των πάρτι, ούτε οι διαθέσεις των φοιτητών/-τριών του νησιού και του κόσμου που επισκέφθηκε τη Σύρο για το φεστιβάλ.

 Το πραγματικό πρόβλημα είναι η έλλειψη κατάλληλου χώρου για την πραγματοποίηση αυτών των εκδηλώσεων. Ένα πρόβλημα, για το οποίο ο Σύλλογος των κατοίκων έχει τοποθετηθεί προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης του στρατοπέδου «Λοχαγού Ζαφείρη» από το πανεπιστήμιο, κάτι που και η ίδια η φοιτητική κοινότητα επιθυμεί.

 Οπότε, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε:

Α. Πού αποσκοπεί η θεωρητικοποίηση της «βίας» που «δέχονται» οι κάτοικοι; Γιατί γίνεται προσπάθεια στοχοποίησης όλων όσων φέρουν τη φοιτητική ιδιότητα και γίνεται επίκληση στο ότι _«Οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου γνωρίζουν πολύ καλά ότι διαπράττουν αξιόποινες πράξεις εις βάρος μερίδας Ερμουπολιτών. Και είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να τις διαπράττουν.»;

 Β. Γιατί ενώ ο συγκεκριμένος σύλλογος έχει τοποθετηθεί δημόσια υπέρ της αξιοποίησης του στρατοπέδου από το πανεπιστήμιο, αντί να ασκήσει «πολιτική πίεση» στη δημοτική αρχή με αυτή την αιχμή, προτιμά να την εγκαλέσει για το ότι δεν υπήρξε επέμβαση της αστυνομίας (αμφισβητώντας έτσι και το πανεπιστημιακό άσυλο);

 Γ. Γιατί γίνεται μια προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων χρησιμοποιώντας βαρύγδουπες και

εντελώς ανιστόρητες εκφράσεις (όπως ο «κοινωνικός φασισμός») που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα;

Κλείνοντας, επαναλαμβάνουμε πως καταλαβαίνουμε το πρόβλημα της όχλησης, και θα προσπαθήσουμε να το περιορίσουμε, αλλά ας μην έχει κανένας αυταπάτες ότι θα υπάρξει μόνιμη λύση χωρίς να στεγαστεί το πανεπιστήμιο σε έναν κατάλληλο χώρο, αυτόν του στρατοπέδου, κάτι που ζητάμε εδώ και 18 χρόνια. Επίσης, όσο και αν κατανοούμε την ενόχληση στην οποία υποβλήθηκαν οι κάτοικοι του κέντρου, καταδικάζουμε οποιαδήποτε άποψη που καταλήγει στην αμφισβήτηση του ασύλου, που στοχοποιεί τους φοιτητές/-τριες ως «εγκληματίες» που μένουν ατιμώρητοι, που κάνει ανιστόρητες και επικίνδυνες εξισώσεις ενώ αφήνει αιχμές για «πρακτική» ταύτιση της  φοιτητικής κοινότητας με τους φασίστες. Πιστεύουμε ότι τα παραπάνω αποτελούν εμπόδια στην επίλυση, όχι μόνο του προβλήματος της όχλησης, καθώς αλλάζουν εντελώς την βάση της συζήτησης, αλλά και γενικότερα στην αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων μας, που μάλλον είναι και υψηλότερης σημασίας.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΌΣ ΣΎΛΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ και ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ