Στην κρίση σας...

Προφανώς και το χειροκρότημα που επιβραβεύει ορισμένους που έχουν καλές επιδόσεις στο πολιτικό “άθλημα” του λαϊκισμού, πρέπει να προβληματίσει την τοπική κοινωνία, η οποία στο σύνολό της ως σήμερα, δεν αντιμετωπίστηκε από τους αυτοδιοικητικούς και όσους κατά καιρούς την κυβερνούν - πότε(!) - με πολιτική αξιοπρέπεια, αντιθέτως, εισέπραξε και συνεχίζει να εισπράττει συμπεριφορές απαξίωσης των αναγκών της!

Πρώτη και μεγαλύτερη ανάγκη, αυτή της ειλικρινούς αντιμετώπισής της, με πολιτικές συμπεριφορές τέτοιες, που θα τιμούσαν τον τόπο, την οικονομική δραστηριότητα στο σύνολό της και τους ανθρώπους, επιχειρηματίες και εργαζομένους, που καθημερινά μάχονται για την επιβίωση!

Δυστυχώς, πρόσφατα γεγονότα σε δημόσιες συνεδριάσεις, απέδειξαν πως η απαξίωση του λογικού νου αποτελεί σπορ που αναπτύσσουν κάποιοι αυτοδιοικητικοί συστηματικά, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία, αποτελεί συνειδητή τακτική που ακολουθείται πιστά και κυρίως για να προκύψει ψηφοθηρικό όφελος προσεχώς, ενώ το έλλειμμα της δημοκρατικής νοοτροπίας διακρίνει ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων!

Νοσεί η τοπική κοινωνία μας και νοσεί βαριά, αν επιδιώξει κάποιος να διατηρήσει τη λογική του και να παρατηρήσει συμπεριφορές από τη μικρογραφία της, η οποία δεν είναι άλλη, από εκείνη που διαμορφώθηκε... σε πρόσφατες ανοικτές δημόσιες συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων!

Αν και ο τόπος μας έχει τη βαριά κληρονομιά της προόδου, σήμερα, οι άνθρωποί του, μοιάζουν ανίκανοι να διαχειριστούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, έστω και μικρές υποθέσεις που απασχολούν μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες πολιτών.

Πρωτίστως, νοσεί ο τόπος καθώς αδυνατεί να αναδείξει άτομα που θα διαχειριστούν τη διοίκηση μακριά από δημαγωγικές αντιλήψεις και μακριά από την προσπάθεια να εκμεταλλευθούν απροκάλυπτα τον πόνο, την αγωνία, τα οικονομικά προβλήματα συμπολιτών μας, οι οποίοι επί μακρό χρονικό διάστημα έμειναν άνεργοι.

Νοσεί ο τόπος καθώς η προσπάθεια να καπηλευθεί κάποιος μία εξέλιξη που προκύπτει ξεκάθαρα από την κεντρική πολιτική που ακολουθείται για συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας είναι εμφανής και μάλιστα επιδιώκεται με εμετικό τρόπο, με αυτοδιοικητικούς να διατυπώνουν χαμηλού επιπέδου πολυλογία και να επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν ομάδες εργαζομένων, τους οποίους μέχρι χθες απαξίωναν, στο όνομα μίας γενικόλογης τουριστικής ανάπτυξης, όπως οι ίδιοι έλεγαν.

Νοσεί η κοινωνία μας, καθώς πλευρές εξαθλιωμένες οικονομικά, θολώνουν από το τάξιμο... για καλύτερες μέρες και αδυνατούν να σκεφθούν πως μετατρέπονται σε “εργαλείο” για ανάπτυξη κενής πολιτικής αντιπαράθεσης από μερίδα αυτοδιοικητικών, οι οποίοι όψιμα τους αποκαλούν “φιλαράκια” και τους χτυπούν – πάντα φιλικά... - στην πλάτη.

Νοσεί η δική μας μικρή κοινωνία, διότι μερίδα της, αδυνατεί πλήρως να λειτουργήσει δημοκρατικά και δεν αντέχει να ακούει διαφορετικές απόψεις ή προσεγγίσεις επί θεμάτων ιδιαιτέρως σοβαρών, όταν στον τόπο είναι σαφές πως η ανεργία σε γενικότερο επίπεδο μαστίζει, υπάρχουν μικρότερες επιχειρήσεις άλλων κλάδων που δεν απολαμβάνουν καμία ελάφρυνση σε βάρος των υπόλοιπων δημοτών, παρά την απασχόληση όποιου προσωπικού.

Η τοπική κοινωνία φορά παρωπίδες, ομάδες της περιχαρακώνουν τη σκέψη τους στην οδό της εξυπηρέτησης των αυστηρά προσωπικών συμφερόντων τους, ενώ επιπλέον, αυτή η ίδια κοινωνία βρίσκεται στο έλεος της τακτικής του “διαίρει και βασίλευε”, ορισμένων αυτοδιοικητικών – που ακόμη και χωρίς ουσιαστικό πολιτικό αντίπαλο – αδυνατούν να παράξουν έργο και επιβεβαιώνουν συνεχώς, ξανά και ξανά, το ιδιαιτέρως κοντό πολιτικό ανάστημά τους!

Αυτοδιοικητικοί αλλά και ομάδες πολιτών που πρόθυμα τους ακολουθούν στην κατεύθυνση ενός αμοιβαίου “δούναι και λαβείν”, διακρίνονται για τη συμπεριφορά της αδιαφορίας κι άλλων ανοικτών αναγκών του τόπου, όπως αυτής που αφορά στην τουριστική ανάπτυξη!

Δυστυχώς, ο τόπος και οι άνθρωποί του κυρίως σε θέσεις ευθύνης, διακρίνονται για την παντελή έλλειψη συλλογικής συνείδησης και τη μανία της προώθησης των αυστηρά ατομικών συμφερόντων!

Η απουσία ουσιαστικού διαλόγου ανάμεσα σε πολιτικούς και δημότες, οι αυτοδιοικητικές φιέστες που μανιωδώς στήνονται, όπως και η τακτική του συνεχούς ταΐσματος με σανό, μερίδας προσώπων που εκ των συνθηκών – όχι όμως δικαιολογημένα - εστιάζουν μόνον στο πώς θα επιβιώσουν, οδηγούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τον τόπο στον πάτο!

Με τον κίνδυνο να κατηγορηθώ για πολυλογία, σταματώ, όμως όλες αυτές οι διαπιστώσεις, αφήνονται στην κρίση σας!