Μουσικές καρέκλες

Αν η Δημοτική Αρχή έφερε τον τίτλο κάποιας τηλεοπτικής σειράς, αυτός θα ήταν σίγουρα το «Έλα στη θέση μου». Γιατί πολύ απλά, κανένα από τα μέλη του δεν έχει παραμείνει στην αρχική του θέση. Τέσσερα χρόνια τώρα, τους έχουν φάει τα δρομολόγια. Φύγε από τη μία υπηρεσία, πήγαινε στην άλλη. Βγες από το ένα γραφείο, κατσικώσου στο παραδίπλα. Ξέχνα ό,τι ήξερες, μάθε παπαγαλία τα νέα σου καθήκοντα. Αυτοί αλλάζουν συνεχώς ρόλους κι εμείς προσπαθούμε να ξεμπλέξουμε τους μηρούς μας. Λίγα επεισόδια να χάσεις και δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Όπως ακριβώς στα σίριαλ.  Ξαναπιάνεις μια σειρά που έβλεπες μετά από δύο σεζόν και αναρωτιέσαι: «Πότε τα ‘φτιαξαν αυτοί οι δύο;», «Πότε πήγε αυτός από το καρδιολογικό στην παιδιατρική;», «Καλέ, δεν είχε πεθάνει αυτός; Πότε βρικολάκιασε;».

Παρόμοιο μπουρδούκλωμα σου προκαλεί και το σίριαλ της δημοτικής αρχής.

Μέσα σε τέσσερις σεζόν, ο Αλέξης Αθανασίου έφυγε από την Αντιδημαρχία Διοικητικών Υπηρεσιών και έγινε Αντιδήμαρχος Οικονομικών, αντικαθιστώντας τον Γιώργο Παπαμανώλη, που από «μάγειρας» κατέληξε πρόεδρος της ΔΕΥΑΣ. Νέος Αντιδήμαρχος Διοικητικών Υπηρεσιών ανέλαβε ο Δομένικος Σαγκινέτος (καρδιά μου καημένη, πώς βαστάς και δε ραγίζεις), ο οποίος εκτελούσε χρέη προέδρου στην Επιτροπή Διάσωσης των Ταφικών Μνημείων του Αγίου Γεωργίου, και αντιπροέδρου στην Επιτροπή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Τα Ταφικά Μνημεία πήρε πάνω της η Μαρίζα Αγγελοπούλου, η οποία ορκίστηκε τον Φεβρουάριο του 2017, αντικαθιστώντας στο δημοτικό συμβούλιο την Ιωάννα Σίμου, η οποία και παραιτήθηκε. Η Μαρίζα Αγγελοπούλου, ορίστηκε εντεταλμένη σύμβουλος της Βιβλιοθήκης, η Επιτροπή της οποίας είχε γίνει σκορποχώρι και για ένα φεγγάρι διετέλεσε πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας, την οποία και άφησε σύξυλη, διότι δεν είχε γραμματειακή υποστήριξη και δεν πρόκανε να ασχοληθεί ενδελεχώς μαζί της.

Από την άλλη, η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας ξεκίνησε με επικεφαλής τη Θωμαή Μενδρινού, η οποία αποδεσμεύτηκε γιατί έγινε Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, αντικαθιστώντας τον Θάνο Φώσκολο που τα βρόντηξε και παραιτήθηκε, συνέχισε με τον Φραγκίσκο Βακόνδιο, ο οποίος στην πορεία διαδέχτηκε ε τον Σταύρο Γουσγουνέλη στην Αντιδημαρχία Τεχνικών Υπηρεσιών, πέρασε στη Μαρίζα Αγγελοπούλου, επέστρεψε στον Φραγκίσκο Βακόνδιο και επειδή αυτός τα ‘φτυσε, η Παιδεία ξανάρθε στα χέρια της Θωμαής Μενδρινού, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της. Ο Θάνος Φώσκολος ήταν επίσης πρόεδρος της Τουριστικής Επιτροπής, η οποία μετά την παραίτησή του περιήλθε στον Δήμαρχο, μετά στον Δομένικο Σαγκινέτο και ξανά μανά στον Δήμαρχο.

Επιπροσθέτως, ο Φραγκίσκος Βακόνδιος που ήταν αντιπρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Σύρου αντικαταστάθηκε από τον εντεταλμένο σύμβουλο αθλητισμού, Γουλιέλμο Πρίντεζη, ο Γιώργος Δούναβης έγινε εν μία νυκτί ο νέος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου (χεχεχε) και προσφάτως, ο Γιάννης Χαρίτος απομακρύνθηκε από την προεδρία της Επιτροπής ΚΑΠΗ και στη θέση του πήγε ο εντεταλμένος σύμβουλος Κοινωνικών Υπηρεσιών, Απόστολος Ρουσσουνέλος.

Αλώβητοι παρέμειναν ο Μάριος Βουτσίνος – Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, ο Δημήτρης Κοσμάς – πρόεδρος Λιμενικού Ταμείου, ο Μάρκος Πρίντεζης – πρόεδρος ΦΟΔΣΑ (;;;;) και ο Μάνος Αρμακόλας, που θα μείνει στην ιστορία ως ο «Τσάντλερ» της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα με τι ασχολείται.

Αυτά εν συντομία. Πιείτε ένα παυσίπονο, μη σας πω και δύο, να συνεχίσουμε.

Σε καμία άλλη σειρά δεν έχουν γίνει τόσες πολλές αλλαγές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά ακόμη και σ’ αυτό, το νησί μας κρατάει τα πρωτεία, όπως με το πρώτο Νοσοκομείο, το πρώτο Γυμνάσιο, την πρώτη Ατμοπλοϊκή Εταιρεία κ.α.

Εύλογα μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι, εδώ και τέσσερα χρόνια, η παρούσα Δημοτική Αρχή παίζει Μουσικές Καρέκλες, με λίγο αλλαγμένους κανόνες. Τα μέλη της περιστρέφονται με ησυχία γύρω από τις καρέκλες και μόλις ακουστεί η φωνή του Δημάρχου (μουσική), κάθονται σε όποια καρέκλα βρουν μπροστά τους. Έτσι, βλέπουμε εμείς την τοπική αυτοδιοίκηση. Ως παιχνίδι. Θα μου πεις βέβαια, πώς θα κάνουμε σταθερά βήματα προόδου, όταν δεν υπάρχει σταθερότητα στα πρόσωπα που μας διοικούν; Έλα μωρέ, τι πειράζει; Σημασία έχει ότι, εμείς εδώ, δε βαριόμαστε ποτέ. Εκεί που έχεις συνηθίσει έναν χαρακτήρα και έχεις δεθεί μαζί του, τσουπ, στον «σκοτώνουν» αλά «Game of thrones». Ανατροπή. Και ξανά από την αρχή, μέχρι οι σεναριογράφοι να σκαρφιστούν πώς θα σε αιφνιδιάσουν εκ νέου.

Προσωπικά δεν έχω αίσθηση αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση. Οπότε, για να μην αποτρελαθώ, θα θεωρήσω πως είναι μυθοπλασία και πως τώρα, παρακολουθούμε τη final season. Για να δούμε, ποιοι θα επιβιώσουν μέχρι το τέλος της σειράς και πόσοι τηλεθεατές θα την εγκαταλείψουν στα μισά του κύκλου; Έχω μεγάλη περιέργεια.