Σινεπιλογές

Ένα αστέρι γεννιέται /A Star is Born (2018) του Bradley Cooper

Το Χόλιγουντ αγαπά να επιστρέφει περιοδικά σε αυτή την αρχετυπική ιστορία αγάπης μεταξύ ενός Πυγμαλίωνα που παλεύει με τον αλκοολισμό και ενός νεαρού κοριτσιού που προσπαθεί να γίνει μεγάλο αστέρι ,.δείχνοντας τον αέναο κύκλο ζωής του θεάματος και της διασημότητας. Με τα χρόνια, το «A Star is Born» έχει προσελκύσει μεγάλους ηθοποιούς όπως τον Frederic March, την Gloria Gaynor, την Judy Garland, τον James Mason, την Barbra Streisand, τον Kris Kristofferson και τώρα τον Bradley Cooper και την Lady Gaga. Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τη συνάφεια που δείχνουν τόσο οι σκηνοθέτες όσο και οι θεατές στον θεματικό πυρήνα του «A Star Born» που είναι ένα μελόδραμα που σπάνια γίνεται σε μια εποχή που ο κυνισμός κυριαρχεί.

Στα 1937 ο κλασσικός μύθος αυτός έφτασε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη με σκηνοθέτη τον Γουίλιαμ Γουέλμαν το 1937, με τίτλο «A Star is Born» και τη Τζάνετ Γκέινορ στο ρόλο μιας νεαρής που θα βρει τον μέντορά της στο πρόσωπο ενός νυν αλκοολικού(Φρέντρικ Μαρτς), πάλαι ποτέ διάσημου σταρ του Χόλιγουντ. Σύντομα γίνεται πρώτο όνομα στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, όμως η καριέρα του παραγωγού αρχίζει σιγά σιγά να συρρικνώνεται.

Το 1954 ο Τζορτζ Κιούκορ σκηνοθετεί το μιούζικαλ ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1937. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εδώ έχουμε την Judy Garland και τον James Mason, με τον Charles Bickford να έχει τον χαρακτηριστικό δεύτερο ρόλο του διευθυντή της κινηματογραφικής εταιρείας. Ο George Cukor έφτιαξε ένα από τα καλύτερά του έργα, με συνολική διάρκεια σχεδόν τρεις ώρες, χωρίς να κουράζει και να βαραίνει. Ένα αστέρι γεννιέται, ένα άλλο αργοσβήνει. Η δύναμη του κόσμου, που τη μια μέρα σε ανεβάζει και την άλλη σε καταβαραθρώνει, είναι αδυσώπητη. Όταν ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει επίσημα, οι παραγωγοί αποφάσισαν να κόψουν δυο μεγάλες σκηνές για να γλιτώσουν γύρω στο μισάωρο, χωρίς τη συγκατάθεση του Cukor φυσικά. Όταν αποφάσισαν το 1983 να την επαναφέρουν στην αρχική της μορφή, βρήκαν μόνο το ηχητικό μέρος των διαλόγων. Για εικόνα πρόσθεσαν φωτογραφίες από τις πρόβες, κατάλληλα επεξεργασμένες.

Το 1976, η Barbra Streisand επανέφερε το «Αστέρι» στη μεγάλη οθόνη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φρανκ Πίρσον, με μια μικρή διαφοροποίηση. Εδώ ένας ξεπεσμένος και κυνικός ροκ σταρ (στον ρόλο ο Kris Kristofferson ) ερωτεύεται μια νεαρή ανερχόμενη τραγουδίστρια και προσπαθεί να την αναδείξει σε ένα νέο αστέρι. Το φιλμ σαφώς υποδεέστερο από τα προηγούμενα ταινία είχε ως κύριο προτέρημα τα τραγούδια της αλλά παρόλα αυτά οι Streisand και Kristofferson κέρδισαν από μία Χρυσή Σφαίρα για τους ρόλους τους.

Να μην ξεχάσουμε βέβαια και δυο παραλλαγές του ίδιου θέματος όπως το ‘’New York, ’New York”(1977) του Μάρτιν Σκορσέζε ή το πιο πρόσφατο γαλλικό «The artist»(2011) του Μισέλ Χαζαναβίσιους.

Ένα αστέρι (ξανα)γεννιέται

Αυτό το τρίτο remake επιφανειακά μπορεί να φαίνεται σαν μια από τις συνηθισμένες αρπαχτές του Χόλιγουντ με εκσυγχρονισμό παλαιότερων πετυχημένων ταινιών. Ωστόσο ο Bradley Cooper και η Lady Gaga ερμηνεύουν εξαιρετικά τα δοκιμασμένα ανθρώπινα αρχέτυπα , με τον πρώτο σε φθίνουσα πορεία και την δεύτερη σε άνοδο ενώ και το σενάριο προσθέτει βάθος και αποχρώσεις στην ερωτική ιστορία που γεννιέται μεταξύ τους.

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Bradley Cooper εκπλήσσει ευχάριστα με την Lady Gaga να αναλαμβάνει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους και να ενθουσιάζει με την ερμηνεία της. Το αρχικό πρότζεκτ ήθελε τον Clint Eastwood να σκηνοθετεί τηv Beyonce, αλλά τελικά και οι δύο αποσύρθηκαν. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα εκτός διαγωνισμού στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, αποσπώντας πολύ θετικές κριτικές. Σ' αυτήν την τραγική ιστορία αγάπης, ο Cooper ενσαρκώνει τον γνωστό μουσικό Jackson Maine, ο οποίος ανακαλύπτει και ερωτεύεται την Ally (Ladyg Gaga). Εκείνη έχει αρχίσει να εγκαταλείπει το όνειρό της να γίνει μεγάλη τραγουδίστρια, μέχρι που ο Jack την βγάζει και πάλι στο προσκήνιο. Αλλά όταν η καριέρα της Ally παίρνει τα πάνω της, η προσωπική πλευρά της σχέσης τους καταρρέει, καθώς ο Jack βρίσκεται σε συνεχή μάχη με τους δικούς του εσωτερικούς δαίμονες. H Lady Gaga ερμηνεύει τραγούδια που έγραψε με τον Cooper και άλλους καλλιτέχνες, ενώ όλη η μουσική της ταινίας είναι πρωτότυπη και ηχογραφήθηκε ζωντανά.

Ενώ η ερμηνεία του Cooper μπορεί και να είναι η καλύτερη της μέχρι τώρα καριέρας του, η σκηνοθετική του επίδοση δεν βρίσκεται πάντοτε στο ίδιο ύψος. Ορισμένα από τα χρονικά άλματα της ταινίας φαντάζουν αμήχανα και μερικές στιγμές κλιμάκωσης υποβαθμίζονται. Στην προσπάθεια του να αποφύγει τον κραυγαλέο μελοδραματισμό επιλέγει ορθά μια χαμηλότονη αφήγηση αλλά μερικές φορές δεν επιτρέπει σε μια σημαντική στιγμή να συνεπάρει και να βυθίσει το κοινό στον ψυχισμό των ηρώων. Αντίθετα, η συγκρατημένη σκηνοθεσία του λειτουργεί αξιοθαύμαστα στα σφιχτά πλάνα που αφήνουν τα εκφραστικά πράσινα μάτια της Gaga ή τα παιδικά διαπεραστικά μπλέ του Cooper να μιλάνε. Ο Cooper έχει επίσης την μαστοριά να οικοδομήσει προοδευτικά την ανέλιξη της Ally , ενισχύοντας σιγά-σιγά τη μουσική μαζί με τα συναισθήματά της μέχρι τις στιγμές του θριάμβου της στη σκηνή. Ο Cooper δείχνει τον σεβασμό του απέναντι στο αρχικό υλικό χωρίς όμως να υποδουλώνεται σε αυτό. Χρησιμοποιώντας μια νοσταλγική φόρμα από το παρελθόν ,εκεί που βρίσκονται οι ρίζες της ταινίας καταφέρνει να συγκινήσει ακόμα και τον πιο σκληρό και κυνικό θεατή .Η προσέγγισή του είναι ίσως ο μόνος τρόπος με τον οποίο αυτή η 4η εκδοχή της ιστορίας θα μπορούσε να εμφανιστεί ως η δική της οντότητα. Αν και δεν είναι ένα εντελώς φρέσκο προϊόν, δεν αισθάνεται κανείς ότι παρακολουθεί ένα κουρασμένο και περιττά αναγομωμένο φιλμ.

Όταν ένα αστέρι κερδίζει ένα βραβείο, μια χούφτα ηττημένοι υποψήφιοι πρέπει να πνίξουν τον πόνο τους, καθώς ο προβολέας απομακρύνεται από αυτούς. Η νέα γενιά αντικαθιστά την υπάρχουσα και όσο ένα άστρο ανατέλλει, τόσο ένα άλλο του παραδίδει την θέση του και δύει. Αυτός είναι ο απαρέγκλιτος κανόνας του θεάματος ,αυτή είναι η σκοτεινή λάμψη της διασημότητας Ο Bradley Cooper μετατρέπει αυτή την οδυνηρή συναλλαγή σε μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Το έντιμο αυτό μουσικό μελόδραμα θα μπορούσε εύστοχα και να ονομαστεί: «Ένα αστέρι πεθαίνει».