Σε έναν κόσμο ιδανικό...

Σε έναν ιδανικό κόσμο με αξιοπρέπεια και πολιτικό θάρρος δεν θα έπιαναν θέση στο πρώτο στασίδι ο φόβος, η υποκρισία, η άγνοια, η απουσία ευθύνης και ο κατώτερος των περιστάσεων λόγος, αλλά η υπευθυνότητα, η μπέσα, ο διάλογος και η κατανόηση απέναντι στις ανάγκες των πολλών και της τοπικής κοινωνίας, η οποία βυθισμένη στα σοβαρά προβλήματά της, πολλές φορές μένει μουδιασμένη σε όσα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια της!

Δυστυχώς, πρόσφατοι δημόσιοι διάλογοι και δημόσιες αναφορές για θέματα που αναδείχθηκαν(!) ως ιδιαιτέρως σοβαρά ζητήματα, αποκάλυψαν την πενία της πολιτικής ζωής, η οποία είτε ακολουθεί “γραμμή” χωρίς να σκέφτεται επί των ζητημάτων που “ανοίγονται” μπροστά στα μάτια και τα αυτιά των πολιτών, είτε αδιαφορεί, ή ακόμη και αδυνατεί να υπερασπιστεί τις ανάγκες του κόσμου, μέσω της λήψης σοβαρών αποφάσεων, τα αποτελέσματα των οποίων θα συγχρονίζονται με αυτές!

Σοβαρό έλλειμμα πολιτικής γενναιότητας διαπιστώθηκε ξανά, στους αυτοδιοικητικούς που αν και θέλησαν να θέσουν στο τραπέζι του διαλόγου θέματα που βαφτίζονται – δυστυχώς ως σήμερα – ταμπού για την τοπική κοινωνία και θάβονται στη σιωπή, δεν μερίμνησαν για τοποθετήσεις ουσίας, αλλά φρόντισαν να κρατήσουν αποστάσεις και να προκύψει μόνον γενικόλογος σχολιασμός αναφορικά με τη διαχείριση και την περιουσία – υλική και μη – των πολιτών!

Η ανευθυνότητα επέπλευσε για ακόμη μία φορά στην πολιτική ζωή, καθώς αιρετοί – εκπρόσωποι των δημοτών, πρόταξαν τον φόβο τους αναφορικά με θέματα για τα οποία κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις, διατηρώντας αποστάσεις προς εξυπηρέτηση του προσωπικού πολιτικού συμφέροντός τους, - για το οποίο διεκδικούν στήριξη από κάθε πλευρά -, ή και απέχοντας πλήρως από τις συνεδριάσεις!

Στην άκρη έχει προωθηθεί εδώ και καιρό η όποια πολιτική μπέσα είχε απομείνει στη δημόσια ζωή, αφού ενόψει της επίσημης προεκλογικής περιόδου, δείχνει να μετρά “φασόλι - φασόλι” τις ψήφους, προκειμένου να διατηρήσει την ύπαρξή της σε μία από τις θέσεις των αιρετών!

Προσφάτως κατέστη σαφές ξανά, πως, ο τόπος διοικείται από πολιτικά πρόσωπα που τα χαρακτηρίζει η θρασυδειλία, αφού δυστυχώς σαν από χρόνια “εθισμένα” στο χειροκρότημα των “πιστών” τους και όσων υπολογίζουν με την κοντόφθαλμη σκέψη τους, θέλουν να δείξουν πως έχουν δύναμη να επιβληθούν, καταφέρνοντας όμως, ένα απόλυτα(!) μηδενικό αποτέλεσμα από άποψη ουσίας!

Στο ίδιο καλάθι της δημόσιας ζωής, τη θέση τους έχουν και όλοι εκείνοι που αντί να τοποθετηθούν ανοικτά και ξεκάθαρα απέναντι σε μισόλογα αυτοδιοικητικών, θεώρησαν άξιο “εργαλείο” τις καλλιγραφικές... αναφορές, ώστε να μην φανερωθεί η απόστασή τους από θέματα, σχετικά με τα οποία σταθερά(!) απέχουν να σχολιάζουν και να θίγουν!

Στο περιθώριο προωθήθηκε απόλυτα η κοινή λογική, η οποία θέλει μερίδα των πολιτών να μην επιθυμεί να μετατρέπεται σε πεδίο... κενής(!) αντιπαράθεσης αναφορικά με το ποιος θα είναι περισσότερο αρεστός στους δημότες επικοινωνιακά, με τους αυτοδιοικητικούς – δήθεν υπερασπιστές των ισορροπιών να δείχνουν κατώτεροι των περιστάσεων και να πολυλογούν προς ικανοποίηση της πλευράς που τους “γεννά” φόβο και όχι σεβασμό!

Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους έγραψαν οι αυτοδιοικητικοί – σχεδόν στο σύνολό τους – την αξιοπρέπεια που έχει η τοπική κοινωνία, η οποία εστιάζει κυρίως στον αγώνα για λύση των προβλημάτων της και όχι στη μανία και τις εμμονές πολιτικών να δείξουν ότι έχουν δύναμη απέναντι σε άλλους θεσμούς, με τους οποίους – για σκεφθείτε(!) - σε έναν ιδανικό κόσμο, τί θα είχαν να χωρίσουν;

Μοναδικό “επίτευγμα” σχεδόν σύσσωμης της πολιτικής ζωής του τόπου, οι πόζες στα στασίδια της υποκρισίας, προκειμένου να απολαύσουν τα λίγα λεπτά δημοσιότητας, που θεωρούν πως θα τους εξασφαλίσουν το “διαβατήριο” σε μία επόμενη θητεία!

Μοναδική σκέψη τους, η επανεκλογή τους και μοναδική εμμονή τους, η προώθηση της εικόνας περί αρμονικής συμπόρευσης με κάθε άλλη πλευρά, ξένη... προς τα πολιτικά πράγματα, όταν δεν συντρέχει(;) λόγος αντιπαράθεσης μαζί της!

Για τους ίδιους, η κοινωνία και οι ρεαλιστικές ανοικτές ανάγκες της αποτελούν μία λίστα ήπιων αλλά κι έντονων “πονοκεφάλων” που θα παραμείνει θαμμένη στα συρτάρια, αφού η έγνοια τους, εξαντλείται μόνον σε ζητήματα που ευνοούν για επικοινωνιακά παιχνίδια και απέχουν πολύ από την ουσία της σημερινής εποχής!

ΥΓ. Καλά ξεμπερδέματα(!) στον αγώνα για το “κλείσιμο” των θέσεων στα στασίδια!