Υδάτινες σχέσεις

Μία αμαρτωλή ιστορία, η οποία έχει την αφετηρία της 8 χρόνια πριν, επαναφέρουν στην επικαιρότητα ο εργαζόμενοι στη ΔΕΥΑ Πάρου, καθώς ακόμα ταλαιπωρούνται από τις επιλογές και τους χειρισμούς της διοίκησης της επιχείρησης.

Οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, σήμερα, τόσα χρόνια μετά και ακόμα μιλούν για απαξίωση τόσο δική τους όσο και των υπηρεσιών της ΔΕΥΑΠ, στοχεύοντας τη διοίκηση η οποία, όπως αναφέρουν «αντί να αξιολογήσει σωστά τις συνθήκες και να σταθεί στο πλάι των εργαζομένων, για να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις επερχόμενες δυσκολίες, επέλεξε τώρα να βρισκόμαστε σε αντίπαλο στρατόπεδο έχοντας ανάμεσα μας όλα τα γεγονότα πού έχουν προηγηθεί. Περασμένα ναι ξεχασμένα και εξοφλημένα όχι». Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για αυθαιρεσίες και αυταρχική συμπεριφορά της ΔΕΥΑΠ, με αποτέλεσμα να παρακρατηθεί παρανόμως σημαντικού μέρους των μισθών τους, για έναν ολόκληρο χρόνο, ενώ αναφέρονται και σε σοβαρά προβλήματα που προέκυψαν στην εύρυθμη λειτουργία της.

Μια παλιά ιστορία

Μια υπόθεση που ξεκινά από το 2005, επί δημαρχίας Γιάννη Ραγκούση, όταν οι 26 εργαζόμενοι της Δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης, ζήτησαν τα ειδικά επιδόματα που δικαιωματικά έπρεπε να λαμβάνουν.

Οι εργαζόμενοι, την επόμενη χρονιά, το 2006, μέσω της δικαστικής οδού, διεκδίκησαν τα επιδόματα που μέχρι τότε δεν είχαν λάβει, με το Ειρηνοδικείο Πάρου, την επόμενη χρονιά να αποφασίζει αρνητικά.

Στην έφεση που ασκήθηκε 2 χρόνια αργότερα και τελεσιδίκησε το 2010, τελικά οι εργαζόμενοι δικαιώθηκαν από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου, με αποτέλεσμα εκ μέρους του νομικού τους εκπροσώπου, να δεσμευτούν οι καταθέσεις της επιχείρησης προς εξόφληση των οφειλομένων στους εργαζόμενους.

Η δικαστική αυτή δικαίωση άνοιξε την πόρτα στους εργαζόμενους να απαιτήσουν τα επιδόματα και των επόμενων ετών.

Πολλές ευθύνες βαρύνουν τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΠ, για κακό χειρισμό της κατάστασης, οδηγώντας τον στο σημείο να μην είναι σε θέση να καταβάλει τα, συνεχώς αυξανόμενα λόγω του τοκισμού τους, οφειλώμενα προς τους εργαζόμενους.

Αυτά αποτέλεσαν την αιτία διάσπασης των σχέσεων της διοίκησης της επιχείρησης με τη διοίκηση.

Οι ευθύνες που βάρυναν τη διοίκηση αφορούσαν στην έλλειψη από πλευράς της, κάθε προσπάθειας συμβιβαστικής διαπραγμάτευσης, αλλά και σταδιακής καταβολής των οφειλομένων μέσω της μισθοδοσίας.

Οι εργαζόμενοι

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι χωρίς όμως, ουσιαστικά να αλλάζει τίποτε μέχρι σήμερα, παρά τις εντάσεις, τους δημοτικούς διαξιφισμούς, και τις προτάσεις παραιτήσεων που πολλάκις ακούστηκαν τόσο κατά τη διάρκεια επεισοδιακών συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, όσο και μεταξύ των πολιτών της Πάρου.

Τα επιδόματα και μέρος των μισθών των εργαζομένων παρακρατούνται από την επιχείρηση, κατόπιν απόφασης του προέδρου της, καθώς αυτή εμφανίζεται ελλειματική, με τον Δήμαρχο κ. Χρήστο Βλαχογιάννη και τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΠ κ. Στέλιο Φραγκούλη, να επιβαρύνονται με την ευθύνη της μη λύσης, αλλά και της επιδείνωσης των σχέσεων της διοίκησης με τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι, τόσον καιρό μετά καταγγέλλουν ότι «μέχρι και σήμερα δεν έχουν ακόμα υπολογιστεί και επιστραφεί τα παράνομα παρακρατηθέντα ποσά από τους μισθούς του 2011 και 2012. Δεν έχει ακόμα υπολογιστεί σωστά ο μισθός για το έτος 2013 και δεν έχει επέλθει ισορροπία εργασιακών σχέσεων, η επιθυμητή και αποτελεσματική συνεργασία με την Διοίκηση. Περαιτέρω η Διοίκηση δεν έλαβε υπόψη της την ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης για καταβολή των οφειλομένων στο τέλος Φεβρουαρίου 2013 επικαλούμενη οικονομική αδυναμία. Δεν μας κάλεσε σε διαπραγμάτευση αλλά επέβαλε την εξόφληση μας έως το τέλος Οκτωβρίου 2013, χωρίς καμιά εγγύηση για αυτό. Δεν φρόντισε, παρά τις επισημάνσεις μας, για την έγκαιρη και σωστή μετάβαση στις νέες εργασιακές σχέσεις, που ήδη έχουν επέλθει από 01-01-2013 με τον Ν. 4093/2012 (υπερωρίες , βάρδιες επιφυλακές κλπ.), με αποτέλεσμα ένα λειτουργικό αλαλούμ με ατυχείς πειραματισμούς που δημιουργούν αλυσιδωτά προβλήματα. Τέλος δεν άλλαξε η σύνθεση του Δ.Σ. ΔΕΥΑΠ σύμφωνα με τις υπάρχουσες διατάξεις».

Από την πλευρά των εργαζομένων κατηγορείται η διοίκηση ότι «δεν είναι αυτή που απαιτούν οι συνθήκες και οι συγκυρίες της εποχής», όμως βάλουν και κατά του Δημάρχου και των Δημοτικών Συμβούλων της πλειοψηφίας για τη στάση που κρατούν «απέναντι στο μείζον ζήτημα της διοίκησης και διαχείρισης της Δημοτικής Επιχείρησης και απέναντι στην προσωποκεντρική διοίκηση της που λειτουργεί αυθαίρετα παράνομα, παράλογα, αυταρχικά και υποκριτικά, με ότι αυτό συνεπάγεται».

Τις ακολουθούμενες αυτές τακτικές, τις θεωρούν οι εργαζόμενοι ως προσπάθεια «απαξίωσης των υπηρεσιών της ΔΕΥΑΠ που θα οδηγήσει σε ευκολότερη πώληση της σε ιδιώτες επενδυτές και πολυεθνικές».

Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο κρούουν «τον κώδωνα του κινδύνου στην κοινωνία της Πάρου, διεκδικώντας και απαιτώντας το νερό να παραμείνει δημόσιο αγαθό, ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, τιμολογιακή πολιτική προσαρμοσμένη στις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας με ιδιαίτερη ευαισθησία στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, εύρυθμη και σύννομη λειτουργία της ΔΕΥΑΠ και την κατά το δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, διασφάλιση των εργασιακών, θεσμικών και μισθολογικών μας δικαιωμάτων και κατακτήσεων». Δηλώνουν δε προς πάσα κατεύθυνση ότι «εάν στο κοντινό μέλλον η ΔΕΥΑΠ οδηγηθεί σε κλείσιμο είτε γιατί πωλείται είτε γιατί απορροφάται από τον Δήμο, πρόκειται για προσχεδιασμένη πορεία, από αυτούς οι οποίοι υπηρετούν συμφέροντα που καθορίζουν και καταστρέφουν τις ζωές όλων μας αυτή τη περίοδο».

Και όλα αυτά σήμερα, 22 Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα του νερού.