Τοποθέτηση του βουλευτή Α. Συρίγου για την ανάδειξη, τις εξουσίες και την ευθύνη του ΠτΔ

Ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αντώνης Συρίγος, αναφέρθηκε κυρίως στο ζήτημα της αποσύνδεσης της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την διάλυση της Βουλής και στο θεσμό της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, ο οποίος περιλαμβάνεται στην πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Αναλυτικά:

«Αρχίζω από το ζήτημα που συμφωνούμε όλοι· την αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής. Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα προς συζήτηση ανοιχτό και για το οποίο έγινε πολύς λόγος, εξετέθησαν πολλοί προβληματισμοί που κανένας, ούτε και εγώ μπορώ να τους απορρίψω άκριτα και γι’ αυτό δεν το επιχειρώ.

Όμως, επιτρέψτε μου εδώ να προσφέρω και εγώ κάποιες σκέψεις εν είδει προβληματισμού που παραμένουν και αυτές ανοικτές, ως advocatus diaboli (συνήγορος του διαβόλου), με κάποιες επιφυλάξεις βέβαια. Ωστόσο και χωρίς να είμαι εντελώς σίγουρος, θα ήθελα να καταθέσω δυο επιχειρήματα που μπορεί να βοηθήσουν τη συζήτηση όσον αφορά στο ζήτημα όταν υπάρχει αδιέξοδο να εκλέγεται από τον λαό.

Εδώ θα πρέπει να υπολογίσουμε τα εξής. Ότι, πρώτον, υπάρχει ένα θέμα, επειδή υπάρχουν επιφυλάξεις γι’ αυτό: Ποια Βουλή θα ήθελε να καταδειχθεί ανίκανη να επιλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας από την ασυνεννοησία των κομμάτων και να φτάσει το ζήτημα στον λαό; Είναι ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να χαλιναγωγήσει, να δημιουργήσει δηλαδή κάποια ανάσχεση.

Κατά δεύτερο λόγο, ως προς τα δυο προτεινόμενα πρόσωπα, αυτά που έχουν βγει και έχουν εκλεγεί πλέον και ανάμεσα σε αυτά θα γίνει η επιλογή από τον λαό, έχω την αίσθηση ότι θα λειτουργήσει περισσότερο ως κρίση προσωπικοτήτων και όχι ως ζήτημα πολιτικών επιλογών.

Όμως, αυτά και εγώ τα καταθέτω ως κάποια επιχειρήματα υπέρ αυτής της λύσεως. Το ζήτημα παραμένει ανοικτό κατά την άποψή μου. Προσπαθώ να συνεισφέρω στη συζήτηση και βεβαίως de omnibus dubitandum (πρέπει να αμφιβάλλουμε για όλα), ακόμα και για όλα όσα ισχυριζόμαστε ακόμα και εμείς οι ίδιοι. Ωστόσο, θα ήθελα να το κρατήσετε ως ένα σημείο προβληματισμού.

Το δεύτερο είναι ότι προβληματίστηκα με την πρόταση για το άρθρο 29 (περί κομμάτων), αν αυτή η πρόταση αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο ζήτημα ή επιχειρείται να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από αυτό. Αυτό το θέτω εν είδει ερωτήματος, γιατί είναι ένα ζήτημα το οποίο πολλές αναθεωρητικές Βουλές έχουν δει και έχουν σταθεί με πολύ προσοχή γύρω από αυτό, καθόσον, όπως όλοι γνωρίζετε, υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα ανοικτά και πολλοί προβληματισμοί γύρω από αυτό το άρθρο. Δεν είναι του παρόντος να τους αναφέρω. Απλώς είναι το ερώτημα αν ανοίγει η συζήτηση ή όχι με αφορμή την πρόταση που γίνεται για μια συνολική διευθέτηση.

Το τελευταίο το οποίο θα ήθελα να πω σχετίζεται με το άρθρο 35. Εμμέσως πλην σαφώς, επιχειρείται η θεσμοθέτηση ενός μέχρι τώρα ατύπου οργάνου, δηλαδή του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, το οποίο όμως, εάν θεσμοθετηθεί διά αυτού του τρόπου, έστω και του εμμέσου, δεν ξέρουμε τι αρμοδιότητες θα έχει και τι ρόλο θα παίζει. Είναι δε ένα όργανο το οποίο σαφώς δεν έχει άμεση ή έμμεση νομιμοποίηση και δεν γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι σχέσεις της εκάστοτε κυβερνήσεως με το όργανο αυτό. Δηλαδή, τι κύρος θα έχει έναντι της όποιας κυβερνήσεως -της εκάστοτε επαναλαμβάνω- γιατί αυτά είναι πειρασμοί. Δεν είναι μόνο μια πρόταση που γίνεται για σήμερα. Είναι μια πρόταση που συζητάς, γιατί ετέθη ως ζήτημα προκειμένου να υπάρξει συζήτηση στην αναθεώρηση.

Είμαι, λοιπόν, πολύ επιφυλακτικός σε αυτό, με το δεδομένο ότι, τηρουμένων πάντα των αναλογιών για να μην υπάρχει καμία σύγχυση, κατά το παρελθόν (Σύνταγμα του 1952) υπήρχε το Συμβούλιο του Στέμματος και κατά το Σύνταγμα του 1975 άρθρο 35 παράγραφος 2 εδάφιο γ’ υπήρχε το Συμβούλιο της Δημοκρατίας. Αυτά ο μετέπειτα αναθεωρητικός νομοθέτης δεν άφησε να εξακολουθήσουν να υπάρχουν και όπως λέω, υπάρχει ένα παρελθόν το οποίο, τηρουμένων των αναλογιών -δεν συγχέω το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών με τα δυο αυτά όργανα- με καθιστά περισσότερο επιφυλακτικό.

Τέλος, ως προς το ζήτημα του θεσμού της λαϊκής πρωτοβουλίας (βλέπε πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), είναι ένας θεσμός, ο οποίος καλώς εισάγεται. Υπάρχει και στο εξωτερικό σε πάρα πολλές χώρες και πρόχειρα θυμάμαι ως παράδειγμα -μπορεί να κάνω λάθος- ότι ισχύει στη Γαλλία εδώ και χρόνια ο θεσμός της λαϊκής πρωτοβουλίας. Είναι ένας τρόπος για να μετέχει σε κεφαλαιώδη ζητήματα ο λαός, θεσμοθετημένα, με τον τρόπο με τον οποίο εκτίθενται. Επ’ αυτού του τρόπου μπορούμε να συζητήσουμε πάρα πολλά πράγματα για να διασφαλίσουμε αυτή τη λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία και να της παράσχουμε εχέγγυα να αποδειχθεί ευεργετική.

Ευχαριστώ πολύ.»