Οι μικροί καλλιτέχνες της Σύρου παρουσιάζουν τα έργα τους

Το ταλέντο, το χάρισμα, η δημιουργικότητα και το πάθος των μικρών Συριανών για την τέχνη αποτελούν μερικά από τα στολίδια που θα ομορφύνουν ακόμη περισσότερο το γιορτινό σκηνικό στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων.

Στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του νησιού, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τη δουλειά των μαθητών του 3^ου Παιδικού Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, ο κύκλος του οποίου ολοκληρώνεται την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018.

Για τρεις περίπου μήνες, περισσότερα από 45 παιδιά μελέτησαν το έργο σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, άντλησαν έμπνευση από αυτό και με την ιδιαίτερη αφαιρετική τους ματιά δημιούργησαν τα δικά τους έργα, τα οποία θα θαυμάσουμε από 20 έως 31/12 στην Αίθουσα Τέχνης «Γιάννη & Ελένης Βάτη».

Στο φετινό εργαστήριο δίδαξαν εθελοντικά οι εικαστικοί Δανάη Κοκκίνου, Αργυρώ Διαμαντάκη, Σοφία Εμμανουήλ, Eillen Botsford-Βελισσαροπούλου, Χρυσάνθη Ζαράρη και Γιάννης Δανέλης, ο οποίος είχε το συντονισμό της δράσης. Κάθε εκπαιδευτής ανέπτυξε διαφορετική θεματική ενότητα, έχοντας ως σημείο εκκίνησης και αναφοράς την τεχνική ενός εκ των μεγαλυτέρων ονομάτων του εγχώριου εικαστικού στερεώματος.

Γνωριμία με την τέχνη της αφαίρεσης

Με βάση τη βαλίτσα που συναντάμε στα έργα του Αλέξη Ακριθάκη, η Δανάη Κοκκίνου κατηύθυνε τους μαθητές να φτιάξουν μία βαλίτσα και να δημιουργήσουν μια γλώσσα συμβόλων, που μπορούν να κωδικοποιήσουν και να πάρουν μαζί τους σε ένα ταξίδι.

Την έννοια της πτύχωσης στην αρχιτεκτονική γνώρισαν οι συμμετέχοντες, στο πλαίσιο του εργαστηρίου της Σοφίας Εμμανουήλ, το οποίο ήταν βασισμένο στην πρωτοποριακή μέθοδο της αρχιτέκτονος Σοφίας Βυζοβίτη. Τα παιδιά δούλεψαν αρχικά με λευκά χαρτιά, τα οποία τσαλάκωσαν και έκοψαν, δημιουργώντας αρχιτεκτονικά σχέδια. Αυτά αποτέλεσαν αφορμή για συζήτηση κατά την οποία είπαν τι τους θυμίζει η καθεμία φόρμα (από στάδιο και εμπορικό κέντρο, μέχρι καπέλο και κάποιο αξεσουάρ). Στη συνέχεια, προσπάθησαν να αποδώσουν τα σχέδιά τους σε δύο διαστάσεις. Τα έργα αποτυπώθηκαν σε μεγάλα χαρτιά, με τη μία φόρμα να εισχωρεί μέσα στην άλλη.

Έμπνευση από τον «ζωγράφο των λουλουδιών», Θάνο Τσίγκο, άντλησαν οι μαθητές, υπό την καθοδήγηση της εικαστικού Αργυρώς Διαμαντάκη. Τα παιδιά έφτιαξαν παρόμοιες συνθέσεις, αφαιρώντας στοιχεία είτε με μία μολυβιά είτε με άλλα υλικά. Έκαναν τα προσχέδια σε μικρές κόλλες και μετά τα μετέφεραν σε ένα μεγάλο πανό, στο οποίο δημιούργησαν ένα πολύ ενδιαφέρον χρωματικό περιβάλλον.

Με την απόδοση μίας τελείως αφηρημένης φόρμας ασχολήθηκε ο Γιάννης Δανέλης, παίρνοντας αφορμή από μία σύνθεση του Παναγιώτη Τέτση. Αρχικά, ο εικαστικός εξήγησε στα παιδιά τι είναι το συναίσθημα, πώς μπορούμε να το διαχειριστούμε καθώς και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να το αποτυπώσουμε στο χαρτί. Στη συνέχεια, κάλεσε τους συμμετέχουν να ζωγραφίσουν ένα συναίσθημα, δημιουργώντας αφηρημένες ζωγραφικές φόρμες και όχι χαρακτηριστικά σύμβολα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, που χρησιμοποιούνται σε emails, chat και μηνύματα στο κινητό. Το κάθε παιδί ζωγράφισε δύο ή τρία συναισθήματα, τα οποία παρουσίασε στους συμμαθητές του, δίνοντας έμφαση μέσα από ιστορίες στην κατάσταση κατά την οποία αυτά αλλάζουν. (πχ. χαρά για μία εκδρομή εκτός Σύρου, που μετατρέπεται σε λύπη λόγω του αποχωρισμού μου από τους φίλους και μετά αγωνία για το μέλλον). Για τις ανάγκες των μαθητών ο κ. Δανέλης και τα παιδιά δανείστηκαν από κοντινή καφετέρια τσαγιέρες και ποτήρια, καθώς και φρούτα από τα μανάβικα της αγοράς για να τα εντάξουν στη σύνθεσή τους η οποία αποτυπώθηκε πάνω σε ένα μεγάλο χαρτί από τρεις απόψεις, τεχνική την οποία εφάρμοζε και ο Πάμπλο Πικάσο.  

Με αφορμή το έργο του Κωνσταντίνου Μαλέα, ενός εκ των σημαντικών μεταϊμπρεσιονιστών Ελλήνων ζωγράφων των αρχών του 20ού αιώνα, η Χρυσάνθη Ζαράρη έδειξε στα παιδιά ένα τοπίο και οι μαθητές, χωρισμένοι σε γκρουπ προσπάθησαν να χαρτί γκοφρέ να πλάσουν το πρώτο επίπεδο, τη θάλασσα, τα δέντρα κλπ.

Τέλος, η Eileen Botsford-Βελισσαροπούλου στηρίχτηκε στην τεχνική της εικαστικού Άλεξ Μυλωνά, ιδρύτριας του «Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης «Άλεξ Μυλωνά» στο Θησείο. Η ίδια έφερε αυτοκόλλητη ταινία βέλκρο, πάνω στο κόλλησαν φόρμες χαρτιού. Αυτό το αποδόμησαν και το ξανάφτιαξαν, δημιουργώντας καπέλα, αξεσουάρ, περικεφαλαίες και φόρμες αφαιρετικές με μία ή δύο πλευρές (πχ. σπίτι – μυρμήγκι).

Ιδιαίτερες φόρμες και τεχνικές με τα μάτια των παιδιών

Σε δηλώσεις του στην «Κοινή Γνώμη», ο συντονιστής του Εργαστηρίου Γιάννης Δανέλης ευχαρίστησε θερμά τον Δήμο Σύρου – Ερμούπολης για την πολύτιμη συμβολή του. «Η Αίθουσα Βάτη είναι ένας χώρος καταπληκτικός και πιο λειτουργικός από την Πινακοθήκη Κυκλάδων, όπου φιλοξενήθηκαν τα προηγούμενα εργαστήρια», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι ο Δήμος προσέφερε απλόχερα ό,τι υλικό κι αν ζητήθηκε από τους εικαστικούς. Οι ίδιοι πρόσεξαν και σεβάστηκαν την αίθουσα που τους παραχωρήθηκε για τα μαθήματα, δίνοντας αυτή τη φορά στα παιδιά υλικά που δεν θα την έβλαπταν.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Δανέλης υπογράμμισε τη σημασία τέτοιων πρωτοβουλιών, που δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εκπαιδευτούν τόσο σε πρακτικό, όσο και σε θεωρητικό επίπεδο. «Τα παιδιά άκουσαν ονόματα όπως ο Μαλέας, ο Ακριθάκης, ο Τσίγκος και κάποια στιγμή, που θα ξαναφτάσουν στα αυτιά τους, θα χτυπήσει ένα καμπανάκι», σημείωσε.

Τόνισε δε, ότι όλοι οι εικαστικοί έδωσαν χώρο στα παιδιά να εκφραστούν δημιουργικά, όπως αισθάνονταν αυτά καλύτερα. Κάποια απομονώθηκαν σαν πραγματικοί καλλιτέχνες και άλλα δούλεψαν σε ομάδες. «Από τις μικρότερες ηλικίες, ειδικότερα, είδαμε υπέροχα έργα. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το εικαστικό αποτέλεσμα, αυτό που θα δείξουμε στο κόσμο, αλλά τα παιδιά να μάθουν, να επιχειρήσουν καινούρια πράγματα και να περάσουν καλά». Καταλήγοντας, εξήγησε πως και οι ίδιοι αντλούν έμπνευση από τα συγκεκριμένα εργαστήρια, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο η αφαίρεση λειτουργεί σε αυτές τις ηλικίες. «Έχουν μια απίστευτη ευκολία να παρουσιάζουν αυτό που εμείς θεωρούμε πραγματικό, ιδωμένο μέσα από μια άλλη ματιά, που παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον».

Αξίζει να σημειωθεί πως στο οργανωτικό μέρος των μαθημάτων βοήθησε η εκπαιδευτικός Ραφαέλα Πασσά.