Ξεβράκωτος και πάλι ο Μανωλιός

Ότι… τι; Μα πώς; Από πού κι ως πού; Αλήθεια; Πλάκα μου κάνεις;

Άπειρα τα ερωτήματα που σου γεννώνται, διαβάζοντας ονόματα υποψηφίων για τις επόμενες εκλογές.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως κάποιοι παίζουν με τη νοημοσύνη μας. Δεν είναι δυνατόν ένα ολόκληρο νησί να σε σχολιάζει και να γελάει μαζί σου για τις επιλογές που έκανες πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια και να «επαναπροσδιορίζεσαι» τώρα, ακολουθώντας την ίδια αποτυχημένη λογική.

Αυτό που μας δίδαξε η απερχόμενη περίοδος είναι ότι «it’s not all about the votes». Κάποιος μπορεί να έχει κοινό, αλλά δε σημαίνει ότι, απαραίτητα έχει και ικανότητες για να λειτουργήσει ως κάτι περισσότερο από έναν απλό «κράχτη». Η τακτική του «είδα φως και μπήκα» οδηγεί μοιραία σε μία παρέλαση ασχέτων και ανειδίκευτων σε σημαντικές υπηρεσίες και επιτροπές που απαιτούν σοβαρότητα και γνώσεις επί του αντικειμένου. Διαφορετικά σπας το κεφάλι σου για να βρεις πώς θα αξιοποιήσεις ένα τσούρμο εκλεγμένων, που βρέθηκαν στον αφρό χάρη στις δημόσιες σχέσεις τους, καταλήγοντας να εναποθέτεις τις ελπίδες σου στην τύχη. «Ας τον βάλω εδώ και ό,τι κάτσει». Μόνο που η εξυπηρέτηση των πολιτών δεν είναι τυχερό παιχνίδι. Και εν πάση περιπτώσει, το νησί δεν έχει ανάγκη από «τζογαδόρους», αλλά από ανθρώπους που μπορούν να το διοικήσουν σωστά. Ωραίες οι γλάστρες -δεν αντιλέγει κανείς σε αυτό-, ομορφαίνουν τον χώρο, αλλά όταν μαζευτούν πάρα πολλές, αρχίζουν και γίνονται επικίνδυνες. Μας ρουφάνε το οξυγόνο και ο εγκέφαλός μας σταδιακά νεκρώνει, κάτι που θα μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί και «αυτοκτονία», καθώς εμείς ευθυνόμαστε για το αποτέλεσμα.

Όσες φορές και να ‘χουμε λουστεί τις συνέπειες της απερισκεψίας μας ή της λάθος εκτίμησής μας, συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τη νικήτρια του Next Top Model και όχι τους εκπροσώπους μας στην αυτοδιοίκηση. Κανένα προσόν και καμία υποδομή δε λαμβάνεται υπόψη την ώρα της κάλπης. Αυτά έχουν υποκατασταθεί από άλλους παράγοντες. «Ποιος είναι πιο δημοφιλής; Ποιος κάνει like σε όλες τις αναρτήσεις μου; Ποιος μου έχει πουλήσει μέλι; Ποιος μου έχει μάθει τον Μενούση, να σφίγγω τους γλουτούς μου, να λύνω κόμπους, να χτυπάω μπεσαμέλ, να λέω το λουκούμι σε όλες τις γλώσσες;». Και μετά, την ώρα της κρίσης, δεν σου μένει μαλλί ούτε για δείγμα από το τράβηγμα.

Και να πεις ότι δεν τα ξέρουμε; Τα είδαμε, τα βιώσαμε, τα φάγαμε με το κουτάλι. Ακατάλληλοι άνθρωποι σε υπεύθυνες θέσεις που χαντάκωσαν σημαντικούς τομείς του νησιού ή που διατήρησαν «βαλτωμένες» δομές και υπηρεσίες για τις οποίες, ουσιαστικά, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς. Όταν καταφεύγεις σε τυχαία ανάθεση καθηκόντων, ελλείψει δυνάμεων, οι πιθανότητες να δικαιωθείς για τις επιλογές σου είναι 50-50. Όταν όμως παθαίνεις, συνήθως μαθαίνεις και κάτι από τον όλεθρο. Δεν επαναλαμβάνεις πρότερα λάθη, αλλιώς είσαι χαμένος από χέρι. Γιατί κάποιος να σε πάρει στα σοβαρά όταν ανακυκλώνεις τα ίδια τεχνάσματα, προκειμένου να ανανεώσεις την επικράτησή σου;

Τα προηγούμενα χρόνια αποδείχθηκαν άκρως διδακτικά.

Μάθαμε ότι το τοπικό μας κηπευτικό είναι ο «μαϊντανός», τον οποίο αξιοποιούμε ως «γαρνιτούρα» σε πιάτα, που δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε εμείς οι ίδιοι για διάφορους λόγους. Έλα όμως, που από την πολλή χρήση ο μαϊντανός κάποια στιγμή μαραίνεται και αξιόλογα πιάτα από γειτονικές κουζίνες μένουν χωρίς γευσιγνώστες. Ντροπή και μάλιστα μεγάλη, γιατί ακόμη και σήμερα, δεν έχει γίνει κατανοητό πως οι άνθρωποι δεν είναι πολυεργαλεία και πως δεν μπορεί ένας ολόκληρος φορέας να στηρίζεται πάνω σε ένα πρόσωπο που κάποια στιγμή θα ασθενήσει ή θα πρέπει να βρίσκεται σε άλλο μέρος.

Μάθαμε επίσης, ότι η καλύτερη άσκηση πολιτικής επιτυγχάνεται μέσω του Facebook.  Τα μέλη της παράταξης υποχρεώνονται να έχουν τον προσωπικό τους λογαριασμό για να δηλώνουν ότι τους αρέσει κάθε ανάρτηση της αγέλης τους και να την αναπαράγουν. Μέσα στις υποχρεώσεις τους είναι και η αποστολή ευχών σε εορτάζοντες, οι οποίες μάλιστα έπονται της φωτογραφίας με την υποψηφιότητά τους. «Χρόνια πολλά κιόλας».

Τέλος, μάθαμε πως, όσοι έχουν δεχτεί κριτική από σένα σχετικά με την άσκηση των καθηκόντων σου, δεν εκτιμούν τη δουλειά σου. «Σε εκτιμώ περισσότερο για τη συγγραφική δουλειά σου, παρά για τη δημοσιογραφική». Η ειλικρίνεια από την αγένεια απέχουν ένα… λουκούμι.

Ωστόσο, υπάρχουν πάντα και οι «φωτεινές εξαιρέσεις», που δυσκολεύονται να ακτινοβολήσουν τη λάμψη τους μέσα στο απέραντο σκότος.

 Καλή δύναμη σε αυτούς και καλό γαρνίρισμα στους υπόλοιπους.