«ΝΕΩΡΙΟ, “ανθρώπινα ερπετά” και τεχνικά στοιχεία»

Το εργοστασιακό σωματείο του ΝΕΩΡΙΟΥ παραχώρησε συνέντευξη τύπου στις 10-4-2019 και μας ενημέρωσε ότι η σκόνη και τα απόβλητα που παράγονται από τις αμμοβολές δεν είναι επικίνδυνα και τοξικά υλικά, ότι πλέον δεν πρέπει να ανησυχούμε και ότι τα βουνά της χρησιμοποιημένης αμμοβολής που ταξιδεύουν όπου φυσάει ο άνεμος, σταδιακά απομακρύνονται. Βέβαια είχε παραλείψει να μας ενημερώσει όταν τα βουνά αυτά δημιουργούνταν κατά παράβαση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας της επιχείρησης.

Επίσης διατύπωσε την άκρως φασιστική άποψη ότι όσοι ανησυχούν για την υγεία τους, την υγεία των παιδιών τους και των συμπολιτών τους, είναι κατευθυνόμενοι που πετούν λάσπη, ‘ανθρώπινοι οχετοί’, απίθανοι τύποι, ανθρώπινα ‘μολυσμένα ερπετά’ με μίσος φθόνο και ζήλια, ‘απόβλητα της ζωής’, ‘αγωνιστές του πληκτρολογίου και του καναπέ’ και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ. Τα ‘ερπετά’ και ‘παράσιτα’ αυτά, είναι απ’ότι λένε 5-10 άτομα που κατηγορούν το Ναυπηγείο χωρίς στοιχεία.

Αναρωτιέμαι από πού πηγάζει όλο αυτό το θράσος. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος που δεν ακούει τον ήχο του αυγού του φιδιού που σπάει. Αναρωτιέμαι αν οι παρευρισκόμενοι, υποψήφιοι για τις προσεχείς εκλογές, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας και των εκκλησιών, υιοθέτησαν την άποψη αυτή η αν αντέδρασαν. Έστω και λίγο διαφορετικά, από τον τρόπο που θα αντιδρούσε μια γλάστρα.

Επίσης αναρωτιέμαι αν οι υποψήφιοι όταν εκλεγούν θα εκπροσωπούν όλους τους Συριανούς, δηλαδή και τους ‘ανθρώπινους οχετούς’, μαζί με το εργοστασιακό σωματείο.

Όμως τώρα ας επικεντρωθούμε στην ουσία, στο τι πραγματικά συμβαίνει από τεχνική σκοπιά.

Το εργοστασιακό σωματείο επικαλείται στοιχεία (αναλύσεις ιδιωτικών εταιρειών και μια απάντηση του ΕΜΠ) σύμφωνα με τα οποία η αμμοβολή δεν είναι τοξική και καρκινογόνα. Με μεγάλο ενδιαφέρον θα μελετούσα αυτά τα στοιχεία, αν τα δημοσιοποιούσαν και μας πληροφορούσαν για τον τρόπο συλλογής των δειγμάτων, ποιοι ήταν παρόντες και για ποιο σκοπό έγιναν οι αναλύσεις.

Άλλο θέμα είναι η δυνατότητα διάθεσης των αποβλήτων σε ΧΥΤΑ (για το οποίο το εργοστασιακό σωματείο μας διαβεβαίωσε) και άλλο η εισπνοή τους, η κατάποσή τους και η επαφή με το δέρμα. Πιστεύω ότι ο γιατρός κ. Λειβαδάρας δεν θα έχει αντίρρηση για αυτό.

Την επόμενη φορά, καλό θα ήταν να κληθούν και πολίτες κατά τη συλλογή του δείγματος που θα σταλεί στο Γενικό Χημείο του Κράτους και στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, έτσι ώστε να μας βεβαιώσουν ότι είναι πράγματι ακίνδυνο για την αναπνοή, το δέρμα, το στομάχι και γενικά τον ανθρώπινο οργανισμό.

Για να διαπιστώσουμε όμως ποιος διαδίδει «χυδαία ψέματα» μπορούμε να ανατρέξουμε σε διάφορες πηγές. Επιλέγω το Υπουργείο Εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών (δεδομένου ότι η αμερικάνικη σημαία κυματίζει στην είσοδο του Ναυπηγείου), που υποστηρίζει ότι οι εργασίες των αμμοβολών προκαλούν έκθεση σε τοξικά συστατικά που μπορούν να προκαλέσουν διάφορες ασθένειες μεταξύ των οποίων και αρκετοί τύποι καρκίνου.

Εδώ ο σχετικός σύνδεσμος του U.S. DEPARTMENT OF LABOR https://www.osha.gov/dts/maritime/standards/guidance/shipyard_guidance.html

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι Αμερικάνοι για το συγκεκριμένο θέμα διαδίδουν χυδαία ψέματα. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει και ο υποψήφιος επενδυτής.

Από την συνέντευξη αυτή μάθαμε επίσης ότι ήδη χρησιμοποιείται εκτεταμένα η μέθοδος της υδροβολής υψηλής πίεσης για καθαρισμό των επιφανειών, αντικαθιστώντας την αμμοβολή. Η υδροβολή και τα απόβλητά της όμως δεν είναι αγνό νερό. Παράγει αντίστοιχης ποιότητας απόβλητα με την αμμοβολή και τελικά καταλήγει στην ατμόσφαιρα και στη θάλασσα (στην ατμόσφαιρα με μικρή καθυστέρηση και στη θάλασσα άμεσα).

Για αυτή τη διαδικασία και επειδή πρέπει να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να εκτελεστεί, με ασφάλεια για το περιβάλλον, οι εγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί όροι του Νεωρίου προβλέπουν στο σημείο 4.2.2.: «Διακοπή χρήσης υδροβολής ως εναλλακτική μέθοδος επεξεργασίας των μεταλλικών επιφανειών. Χρήση της υδροβολής μόνο για το πλύσιμο της εξωτερικής επιφάνειας των πλοίων και την απομάκρυνση των αλάτων, θαλασσίων φυτικών και ζωικών μικροοργανισμών και σε πίεση μικρότερη από 200 bar» (Υπουργική Απόφαση με αρ. πρωτ. 186580/7-10-2011 – ΑΔΑ: 45ΟΟ0-ΜΡΗ).

Οι αρμόδιες υπηρεσίες για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και το Λιμεναρχείο τι λένε γι’αυτό;

Πέρα όμως από την αμμοβολή και την υδροβολή πρέπει να γίνει  αναφορά και στα άκρως τοξικά χρώματα και διαλύτες που χρησιμοποιούνται για τη βαφή των χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων των επιφανειών των πλοίων. Ένα ποσοστό της ποσότητας που χρησιμοποιείται καταλήγει επίσης στα πνευμόνια μας,  στη θάλασσα και στη γύρω περιοχή. Για το θέμα αυτό οι περιβαλλοντικοί όροι είναι εξαιρετικά ‘γενναιόδωροι’ και παραπέμπουν σε ‘μπανανία’.

Αντιγράφω: «∆εδομένου ότι η διεργασία βαφής δεν μπορεί να επιτελεστεί υπό συνθήκες κλειστού περιβάλλοντος, εξαιρείται από τους ελέγχους του Παραρτήματος ΙΙΑ της ίδιας Κ.Υ.Α. Όσον αφορά τη δυνατότητα υποκατάστασης των υλικών επίχρισης με υλικά χαμηλότερης περιεκτικότητας σε οργανικούς διαλύτες, αυτή περιορίζεται από το γεγονός ότι η εταιρεία “ΝΑΥΠΗΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΥΡΟΥ Α.Ε. ” δεν επιλέγει τα υλικά επίχρισης και τους διαλύτες που απαιτούνται για τις προαναφερόμενες διεργασίες αλλά εκτελεί αυτές μέσω εργολάβων. Η προμήθεια των παραπάνω υλικών γίνεται από τις πλοιοκτήτριες εταιρείες».

Δηλαδή ό,τι χρώματα και διαλύτες και αν επιλέξουν οι εταιρείες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, όσο τοξικά και αν είναι, αυτά επιτρέπεται να απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα της Ερμούπολης. Ξέρετε, εκείνης της Αρχόντισσας των Κυκλάδων.

Λοιπά προβλήματα όπως η καταστροφή που προκαλείται στα αυτοκίνητα όπου κάθεται η σκόνη και αποκτούν μια άγρια επιφάνεια και σκουριασμένα στίγματα (από εκείνα τα ακίνδυνα υλικά που καταστρέφουν αυτοκίνητα αλλά, όπως μας λένε, είναι αβλαβή για την υγεία), καθώς και η ηχορύπανση που είναι αισθητή σε μεγάλη ακτίνα από το σημείο των εργασιών αποτελούν μόνο το κερασάκι στη τούρτα.

Η Σύρος έχει βρεθεί στο 2019 έχοντας ένα «Ναυπηγείο» φυτεμένο στην καρδιά της και γύρω του απλωμένη την πυκνοκατοικημένη Ερμούπολη. Ξεκίνησε τη λειτουργία του τον 19^ο αιώνα όταν και η Ερμούπολη ήταν διαφορετική και οι εργασίες που γίνονταν ήταν διαφορετικές. Στην πορεία των χρόνων έγραψε λαμπρές τεχνολογικές σελίδες. Αν η πρόθεση σήμερα είναι να λειτουργεί ως Ναυπηγείο που κατασκευάζει, επισκευάζει, η ανακατασκευάζει πλοία, η εκτελεί αντίστοιχης τεχνολογικής φύσης έργα, τότε νομίζω ότι θα είναι ευπρόσδεκτο από την τοπική κοινωνία. Αν όμως η πρόθεση είναι να λειτουργεί ως αμμοβοληστήριο, πλυντήριο και βαφείο με τον τίτλο του Ναυπηγείου κάνοντας αμμοβολή σε 7 καράβια 200 μέτρων ταυτόχρονα, μέρα νύχτα, σε απόσταση αναπνοής από κατοικίες, σχολεία, εστιατόρια, καφετέριες, καταστήματα και από το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης τότε η κοινωνία θα πρέπει να προβληματιστεί, να ενημερωθεί και να πάρει τις αποφάσεις της. Και για τους εργαζόμενους και για τα ‘ανθρώπινα μολυσμένα ερπετά’ που χωρίς στοιχεία το κατηγορούν.

Μέχρι σήμερα πάντως η Συριανή κοινωνία έχει επιδείξει παροιμιώδη υπομονή. Καλό θα είναι να αρχίσει και να μιλάει.

Κώστας Γουσγουνέλης

Μηχανολόγος Μηχανικός