Το αντιρατσιστικό, οι διαφωνίες και η κοινωνική διολίσθηση

Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)

Αναμενόμενες οι αναταράξεις της Δευτέρας το βράδυ στην κυβερνητική σύσκεψη αναφορικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, παρά το γεγονός ότι ως φαίνεται δεν κλονίζουν συθέμελα την συνοχή της κυβέρνησης. Η συνέχεια όμως αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, επιμένει στην κατάθεση και ψήφισή του προαναφερόμενου νομοσχεδίου, θεωρώντας παράλληλα ως απαράδεκτη την καθυστέρηση της διαδικασίας, από την στιγμή που το νομοσχέδιο αυτό μπορεί να συζητηθεί στην Βουλή και να τύχει των όποιων διορθώσεων ή τροποποιήσεων. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, που πρωτοστατεί τελευταία στην πολεμική κατά του ρατσισμού, εμμένει και αυτό από την πλευρά του στην συζήτηση στην Βουλή του θέματος. Απομένει λοιπόν ο πρωθυπουργός, που δεν ξεκαθαρίζει τελικά τι θέλει. Υπάρχει όμως πολύ παρασκήνιο αναφορικά με τις διαφωνίες για το αντιρατσιστικό. Καταρχάς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εντός της ΝΔ υπάρχουν ακροδεξιές φωνές καθώς και ότι μόλις πριν από λίγο καιρό στελέχη του ΛΑΟΣ όπως ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης που ωρύονταν μέχρι πρότινος μαζί με τον Καρατζαφέρη για την παρουσία των ξένων στην Ελλάδα, βρίσκονται στην ΝΔ σε νευραλγικές θέσεις. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Στην ΝΔ ανέκαθεν ένα κομμάτι της ερωτοτροπούσε με την ακροδεξιά σε διάφορες ιστορικές φάσεις, με ότι αυτό συνεπαγόταν αναφορικά με την άσκηση της πολιτικής της για θέματα μεταναστών και προσφύγων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίες οι όποιες ενστάσεις εντός της ΝΔ για το αντιρατσιστικό ούτε αποτελούν έκπληξη οι μάλλον εσκεμμένες κωλυσιεργίες για την συζήτηση των επίμαχων διατάξεων, που με το πρόσχημα της αντισυνταγματικότητας αναβάλλονται ή προβάλλονται ως πανάκεια. Το αντιρατσιστικό εξελίσσεται λοιπόν σε ένα μείζον κυβερνητικό θέμα από την στιγμή μάλιστα που η ΝΔ και προσωπικά ο πρωθυπουργός κρατούν αυτή την περίεργη αλλά όχι και μη αναμενόμενη στάση. Κατά τα άλλα, γίνεται προσπάθεια να φανεί προς τα έξω πως δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα που να διαταράσσει τις σχέσεις μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων. Όμως όσο και να προσπαθούν να δείξουν ότι όλα βαίνουν καλώς, είναι πλέον γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία σε πολλά ζητήματα. Η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο γνώριμους διαχειριστές της εξουσίας, η ΝΔ να κερδίσει χρόνο μέχρι να ανέβουν και άλλο τα ποσοστά της σε απόσταση ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να παραμείνει ει δυνατόν σε επίπεδα που δεν θα το βάλουν σε περαιτέρω δυσάρεστες περιπέτειες. Παρασκήνιο λοιπόν αρκετό και προσεκτικοί υπολογισμοί για το αύριο της κυβέρνησης αλλά και της χώρας. Με δεδομένη πλέον την άνοδο της Χρυσής Αυγής, που λανσάροντας τις ρατσιστικές και ολοένα και περισσότερο προκλητικές της απόψεις κερδίζει έδαφος στα φτωχά κοινωνικά στρώματα – και αυτό ιστορικά αποδεδειγμένο – αλλά και την πτώση της εμπιστοσύνης στον κοινοβουλευτισμό, αντί να προκύψει ένα κίνημα από τα ανάποδα, η χώρα οδεύει σε επικίνδυνους νεοσυντηρητισμούς, με αποτέλεσμα την φυγή πολλών αξιόλογων συμπολιτών μας στο εξωτερικό. Και η φυγή αυτή δεν είναι μόνο απόρροια της κρίσης αλλά της κοινωνικής σήψης. Γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η στροφή ενός μεγάλου κομματιού των πολιτών προς την ακροδεξιά και τις ενίοτε νεοναζιστικές απόψεις; Πως μπορούν να γίνουν ανεκτές εν έτη 2013 ρήσεις περί ονειρώξεων επιστροφής στην χούντα και τα βασανιστήρια; Όχι, η ελληνική κοινωνία παράλληλα με την κρίση έχει διολισθήσει σε επικίνδυνους ατραπούς, με μεγάλο κόστος και επιπτώσεις στην κοινωνική ομαλότητα. Η τρικομματική κυβέρνηση δεν φαίνεται να μπορεί να κρατήσει καιρό και όλα δείχνουν ότι αν όχι σύντομα τουλάχιστον πριν από την εξάντληση της τετραετίας θα έχουμε και πάλι εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, θεωρεί ότι θα κυβερνήσει και πως η τρικομματική κυβέρνηση έχει πλέον χρεοκοπήσει. Και εκεί όμως τα προβλήματα με τις συνιστώσες του δεν θα λυθούν εύκολα. Θα χρειαστεί, με λίγα λόγια να περάσει καιρός για να εξισορροπηθεί η κατάσταση. Μέχρι τότε, είτε με το αντιρατσιστικό, είτε με τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων και τις ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά και τις αλλεπάλληλες περικοπές θα έρθουν και άλλες μπόρες να προστεθούν στην ήδη συννεφιασμένη ατμόσφαιρα μιας χώρας που ασθμαίνει στους ρυθμούς της παρατεταμένης λιτότητας. Και δεν ξέρω αν υπάρξει πια άλλος τρόπος αποφυγής δυσάρεστων εκπλήξεων στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας που βρίθει από κρούσματα αντιδημοκρατικών συμπεριφορών. Αν με λίγα λόγια η διολίσθηση σε ανεκδοτολογικές παρουσίες στην Βουλή γίνει πανάκεια και δούμε και άλλα τέτοια χαρωπά, πλην όμως επικίνδυνα για την Δημοκρατία.