Αντιδρούμε στη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου

Το Υπουργείο Παιδείας εν μέσω πανδημίας φέρνει προς ψήφιση ένα πολυνομοσχέδιο για την παιδεία που εκφράζει τις απόψεις της σημερινής κυβέρνησης για την εκπαίδευση των μαθητών/τριών της χώρας μας. Ένα πολυνομοσχέδιο που απέρριψαν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα συλλογικά τους όργανα.

Οι προτάσεις του νομοσχεδίου που υποβαθμίζουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, οδηγούν σε αποκλεισμό, σε οικονομική αφαίμαξη των γονιών , σε απολύσεις των εκπαιδευτικών.

Παραθέτουμε τις αντιδραστικές αλλαγές που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο:

• Αύξηση των μαθητών ανά τμήμα στο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο από 22 στους 26! Επιπλέον, από 7/θ σχολείο και άνω ο ελάχιστος αριθμός των μαθητών δεν μπορεί να είναι μικρότερος από είκοσι (20) ανά τμήμα.

Με λίγα λόγια συγχωνεύσεις και καταργήσεις τάξεων, υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, απολύσεις εκπαιδευτικών και κυρίως υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου.

Το ΥΠΑΙΘ βρίσκει την εποχή της πανδημίας για να αυξήσει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα και να «επιβάλλει» το συνωστισμό. Προφανώς το ΥΠΑΙΘ ξεχνά ότι η απόσταση που θα πρέπει να έχουν τα παιδιά μεταξύ τους ορίζεται στο 1,5 μέτρο.

• Στο νηπιαγωγείο προχωρά στην εισαγωγή των αγγλικών σε πρώτη φάση και της γυμναστικής και πληροφορικής αργότερα, παραβλέπει βασικές παιδαγωγικές αρχές, δε λαμβάνει υπόψη τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών και οδηγεί σε κατακερματισμό της γνώσης .

• Η εισαγωγή των λεγόμενων «εργαστηρίων δεξιοτήτων» είναι η επόμενη καινοτομία του ΥΠΑΙΘ. Χωρίς την ενίσχυση των σχολικών υποδομών σε εργαστήρια, τεχνολογικά μέσα, εποπτικό υλικό, χωρίς τον ανάλογο εξοπλισμό των μαθητών/ τριών έχουμε την εισαγωγή της «διδασκαλίας δεξιοτήτων» προσαρμοσμένων στις ανάγκες της αγοράς όπως η επιχειρηματικότητα και ο εθελοντισμός, που δε σχετίζονται με τις πραγματικές κοινωνικές και μορφωτικές ανάγκες. Τα εργαστήρια δεξιοτήτων υποβαθμίζουν το έργο του εκπαιδευτικού, απαξιώνουν τη γενική γνώση και ανοίγουν τις πύλες στους κάθε λογής ιδιώτες, σε φορείς άσχετους με την εκπαιδευτική κοινότητα για να «διδάσκουν» στους μαθητές.

• Τα παιδαγωγικά, κοινωνικά, ψυχολογικά ζητήματα που προκύπτουν στο σχολείο μεταφέρονται για μια ακόμα φορά στον εκπαιδευτικό που τώρα βαφτίζεται «Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης», δηλαδή γίνεται δηλαδή κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, ειδικός παιδαγωγός κ.α. Δεν προβλέπει την στελέχωση των σχολείων με το αντίστοιχο προσωπικό . Ο εκπαιδευτικός καλύπτει και αυτή την ανάγκη.

• Με το νέο πλαίσιο λειτουργίας των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην εκπαίδευση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Οδηγεί σε σχολεία και μαθητές πολλών ταχυτήτων σε βάρος πάντα των μορφωτικών δυνατοτήτων των λαϊκών οικογενειών. «Αριστεία» για τους λίγους, υποβάθμιση για τους πολλούς.

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση:

• Διατηρεί το Λύκειο – εξεταστικό κέντρο του Γαβρόγλου, το ενισχύει και προχωράει σε ακόμα πιο βαθιές και αντιδραστικές αλλαγές. Εισάγει την Τράπεζα Θεμάτων από την Α΄ Λυκείου για τα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ. Αυξάνει τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα στο Λύκειο. Στην πράξη θα έχουμε μίνι πανελλαδικές για κάθε τάξη (με την Τράπεζα Θεμάτων) συν τις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Το Λύκειο μετατρέπεται σε

«εξεταστικό κέντρο », οι γονείς καλούνται να πληρώσουν για να μπορεί το παιδί να τα καταφέρει στις εξετάσεις. Εκπαίδευση δύο ταχυτήτων, μέσα στην οικονομική ύφεση, για τους έχοντες και τους μη έχοντες.

• Με τη ρύθμιση για ανώτερο ηλικιακό όριο εγγραφής στα ΕΠΑΛ τα 17 έτη κλείνει ο δρόμος για χιλιάδες μαθητές να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην ειδικότητα της επιλογής τους. Είναι προφανές πως απορρυθμίζουν την παροχή δημόσιας εκπαίδευσης προς όφελος των ιδιωτικών ΙΕΚ και ιδιωτικών πανεπιστημίων, για όσους μέσα από τα ΕΠΑΛ εκπλήρωναν το όνειρο των σπουδών στην ανώτατη εκπαίδευση.

• Επανέρχεται η αναγραφή της «διαγωγής» στα απολυτήρια του Γυμνασίου και του Λυκείου και οι λεγόμενες πολυήμερες αποβολές στο όνομα της πειθαρχίας των μαθητών! Αντί να στελεχώσει τα σχολεία με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους τιμωρεί και οδηγεί στο περιθώριο τους «παραβατικούς» μαθητές. Μάλλον ξεχνά ότι η συνεργασία και δημιουργία, η συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία, η αλληλεγγύη, η αγάπη για τη μάθηση είναι οι αξίες που διέπουν τη λειτουργία του σχολείου.

Για τα σχολεία

• Καθορίζει τις διαδικασίες “εσωτερικής” και “εξωτερικής” αξιολόγησης. Δίνει την απόλυτη εξουσία στην Υπουργό Παιδείας, μέσω Υπουργικών Αποφάσεων, να καθορίζει το περιεχόμενο και τις διαδικασίες της αξιολόγησης ανοίγοντας το δρόμο για την επαναφορά νομοθετικών εκτρωμάτων τύπου Π.Δ. 152 που απορρίφθηκαν από το σύνολο του κλάδου. Η πρακτική των σκληρών ποσοτικών αξιολογήσεων με την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών έχει αποτύχει με βάση και τη διεθνή εμπειρία όσων εκπαιδευτικών συστημάτων υιοθέτησαν τα λεγόμενα αγγλοσαξονικά μοντέλα. Το Υπ. Παιδείας υιοθετεί άρρηκτα το περιεχόμενο αυτών των αξιολογήσεων, επενδύοντας στα ιδιωτικά και οικονομικά κριτήρια και στη γενικότερη φιλοσοφία του σχολείου της αγοράς. Ενοχοποιούνται οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία, οι ίδιοι οι μαθητές και οι οικογένειές τους, για ό,τι δεν πάει καλά στην εκπαιδευτική διαδικασία.

• Τιμωρεί τους αναπληρωτές, που επί 20 και πλέον χρόνια έχουν πάρει στις πλάτες τους τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων. Αντί να γίνουν όλοι οι απαραίτητοι μόνιμοι διορισμοί για την κάλυψη όλων των τεράστιων αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό, αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης της διαβίωσής τους εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας τους, τιμωρούνται με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες σε περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας.

• Η διάταξη για την «κατά προτεραιότητα κάλυψη των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων» ομολογεί με τον πιο επίσημο τρόπο πως το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας θα αφήνει ακάλυπτα χιλιάδες κενά σε όλες τις υπόλοιπες τάξεις και τις ειδικότητες.

• Η εισαγωγή των υποχρεωτικών εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας των σχολείων με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και την άμεση εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης έρχεται ως επιστέγασμα στη λειτουργία ενός σχολείου υποχρηματοδοτούμενου, που αναζητά «χορηγούς» και «χρηματοδότες».

Έχουμε χρέος να αντιδράσουμε στη συρρίκνωση του Δημόσιου Σχολείου και να διεκδικήσουμε την απόσυρση του νομοσχεδίου.

Παλεύουμε για το μέλλον των παιδιών μας, για μια εκπαίδευση για όλους, για τα δικαιώματα των αναπληρωτών , για τη στήριξη όσων έχουν ανάγκη, για μια εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς και ηλικιακούς αποκλεισμούς.

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πάρου-Αντιπάρου «Π. Καλλιέρος»

ΕΛΜΕ ΠΑΡΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ