Πάτρα - «Απόλλων»: Οι μελέτες θα κάνουν τη διαφορά

Η υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης για το δημοτικό θέατρο «Απόλλων» προκάλεσε μεν χαμόγελα αισιοδοξίας για την διάσωση του αρχιτεκτονικού κοσμήματος, αλλά «κουβαλάει» και μεγάλες ευθύνες για τους φορείς που ανέλαβαν να το διασώσουν.

Ο «Απόλλων» είναι κάτι περισσότερο από το θέατρο της Πάτρας. Είναι ένα μνημείο συνυφασμένο απόλυτα με την ταυτότητα της πόλης και τη συλλογική μνήμη, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται οι φορείς που συνεργάζονται για την υλοποίηση του εγχειρήματος να επιλέξουν την καλύτερη δυνατή μέθοδο αποκατάστασης και επανάχρησης του θεάτρου. Στο άκουσμα της είδησης για την αποκατάσταση δεχθήκαμε παρεμβάσεις από μέλη του τεχνικού κόσμου της Πάτρας που εκτιμούν ότι είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον του μνημείου οι μελέτες που εκπονηθούν. Εννοούν ότι αυτές πρέπει να είναι καθόλα επιστημονικές και ποιοτικά-μεθοδολογικά άρτιες, ώστε να αποφευχθούν τεχνικά σφάλματα που παρατηρήθηκαν σε άλλη ανάλογη περίπτωση (μας ανάφεραν ως παράδειγμα το δίδυμο «αδελφάκι» του θεάτρου στη Σύρο, αλλά δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε αυτή την επισήμανση).

Μια πτυχή της επιχείρησης διάσωσης του «Απόλλωνα» που σχετίζεται με το κοινό αίσθημα είναι η εικόνα του θεάτρου. Αν ερωτηθούν οι Πατρινοί για το ενδεχόμενο να αλλάξει κάτι στην όψη του, πιθανολογούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντήσει αρνητικά. Για τους μελετητές της αρχιτεκτονικής θα μπορούσε να είναι ένα στοίχημα η επαναφορά της όψης του «Απόλλωνα» στην αρχική μορφή του, δηλαδή όπως ήταν πριν από τις διαδοχικές επεμβάσεις που δέχτηκε.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση που θα μπορούσε να πέσει στο τραπέζι είναι αυτή που είχε ανοίξει επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου, αλλά διακόπηκε όπως και άλλες λόγω των εκλογών. Αναφερόμαστε στην επέκταση (κατά μήκος και καθ' ύψος) προς την πλευρά της Ερμού, ώστε να δημιουργηθεί ένα αξιοπρεπές φουαγιέ και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Δεν γνωρίζουμε αν θα απασχολήσει τους μελετητές αυτή η προοπτική του θεάτρου.

Η υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης, αν και αντιμετωπίζεται επιφυλακτικά από ορισμένα μέλη του τεχνικού κόσμου που δεν θεωρούν ότι θα προχωρήσει, επαναφέρει ξανά στο προσκήνιο την συζήτηση σχετικά με την έλλειψη βασικής θεατρικής σκηνής στην Πάτρα. Βλέπαμε από καιρό το πρόβλημα να πλησιάζει, αλλά δεν φροντίσαμε να το αντιμετωπίσουμε στην ώρα του. Ανεξάρτητα από την πορεία των πραγμάτων και αν θα προχωρήσει γρήγορα ή όχι η αποκατάσταση του «Απόλλωνα», η Πάτρα (δηλαδή ο Δήμος) πρέπει να ψάξει και να βρει ενδιάμεση λύση. Προτάσεις έχουν γίνει πολλές με πιο πρόσφατη αυτή του «Εργοστασίου Τέχνης» στο Λαδόπουλο. Αν περιμένει πότε θα δώσει η πολιτεία χρήματα για την ανακατασκευή του, θα χαθεί ο στόχος.

Β.Μ.