Ένας χρόνος χωρίς τον Δημήτρη Παυλάκη

Η σημερινή μέρα μας ξυπνά μνήμες τόσο δυνατές που δύσκολα ξεχνιούνται.
Ξημερώνει 11 Φεβρουαρίου 2020 στην Τήνο. Στο νησί βρίσκονται ήδη, χειμώνα καιρό, ενισχυμένες αστυνομικές δυνάμεις. Η είδηση ότι θα πέσουν τα μπετά των βάσεων δεν άργησε να φτάσει. Ο λαός της Τήνου συνειδητοποιημένος και πλήρως αποφασισμένος αδυνατεί να δεχτεί το οποιαδήποτε σχέδιο, οποιουδήποτε επενδυτή, που στόχο έχει την υποβάθμιση του τοπίου και της φύσης γενικότερα. Ο αγανακτισμένος και μάχιμος τηνιακός λαός ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μονάδες καταστολής. Η πρώτη μάχη δόθηκε στους μύλους Ιστερνίων και οι μπετονιέρες δεν συνέχισαν την πορεία τους. Μία μάχη είχε κερδηθεί.
Ήταν νωρίς το πρωί και Φεβρουάριο μήνα το κρύο ήταν αρκετό. Ο κόσμος ήταν πολύς και αποφασισμένος. Τριγύρω αστυνομικοί με κράνη, γκλοπ, ασπίδες περιφρουρούσαν και προσπαθούσαν να ελέγξουν τη μάζα. Εικόνες τόσο αντιφατικές μεταξύ τους σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο, λίγα μέτρα μακριά από ένα χωριό σε ένα «άγιο» νησί. Το τοπωνύμιο «Πολέμου Κάμπος» αποκτά σάρκα και οστά.
Μέσα στο γενικό αυτό κλίμα πίεσης, αγωνίας και αγανάκτησης πληροφορούμαστε για τον θάνατο ενός πολύ καλού φίλου, συμπαραστάτη και πρωτεργάτη στον αγώνα κατά των αιολικών, του Δημήτρη Παυλάκη. Η θλίψη ζωγραφίζεται στα πρόσωπα όλων. Αργότερα την ίδια χρονιά στη μνήμη του Δημήτρη Παυλάκη αφιερώθηκε η συμμετοχή της Τήνου στην πανκυκλαδική κινητοποίηση  (Μάιος 2020), καθώς επίσης και πεζοπορία στο οροπέδιο "Πολέμου Κάμπος" (Αύγουστος 2020). Ο Δημήτρης  Παυλάκης ήταν γνωστός για τη δράση του κατά των αιολικών και για τη γενικότερη συνεισφορά του στο κίνημα πανελλαδικά. Η Τήνος ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του και η συμβολή του στον αγώνα της, έφερε καρπούς που ο ίδιος δυστυχώς, δεν έζησε για να καμαρώσει.
Από τις 11 Φεβρουαρίου του 2020 μέχρι και σήμερα, η Τήνος έδωσε και δίνει τον δικό της αγώνα κατά των αιολικών. Για τα γεγονότα εκείνης της ημέρας όπως και των υπολοίπων που ακολούθησαν, όσοι άσκησαν το συνταγματικό τους δικαίωμα στην διαμαρτυρία, διώκονται από την εταιρεία εγκατάστασης και από την ελληνική αστυνομία με μηνύσεις, αγωγές και δικαστήρια, σε μία προσπάθεια ποινικοποίησης του αγώνα. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται «στο ειδώλιο του κατηγορούμενου» πάνω από εκατό άτομα επειδή έλαβαν μέρος σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, ζητώντας την προστασία του νησιού.
Από την άλλη, έχει γίνει πια ξεκάθαρο με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι ολόκληρο το σύστημα στηρίζει τις σκανδαλώδεις αυτές επεμβάσεις ακόμη και όταν παρανομούν. Αδιαφορώντας πλήρως για την βούληση της τοπικής κοινωνίας και τις ολοένα και περισσότερες τεκμηριωμένες αντίθετες φωνές, εκμεταλλεύεται τις υγειονομικές υποτίθεται απαγορεύσεις της δύσκολης αυτής περιόδου, προκειμένου να προχωρήσουν οι "επενδύσεις".
Όχι! Δεν είναι εγκληματίες οι κάτοικοι του νησιού που αγωνίζονται για να το προφυλάξουν από την επέλαση βιομηχανικού τύπου εγκαταστάσεων. Δεν είναι εγκληματίες για να κατηγορούνται και να διώκονται άνθρωποι που έχουν καταλάβει ότι η «μπίζνα» των ανεμογεννητριών δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια "πράσινη" απάτη.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Δημήτρη Παυλάκη και ένα χρόνο μετά την πρώτη νίκη του κινήματος, βρισκόμαστε πιο σοφοί και πιο δικαιωμένοι. Στην «πλάτη» μας μπορεί να μας «βαραίνουν» οι αγωγές και οι μηνύσεις, όμως το μυαλό μας κι η καρδιά μας πλημμυρίζει με περισσότερο πείσμα. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Είμαστε ακόμη εδώ.