Έφυγε ο Μιχάλης Στρατής

“Έφυγε” ο Μιχάλης Στρατής - ο ακούραστος εθελοντής
του Συλλόγου Παροχής Φροντίδας και Κατ’ Οίκον Νοσηλείας Σύρου

Με μεγάλη λύπη στην ψυχή θα αποχαιρετίσω με δυο λόγια έναν άνθρωπο που άφησε το δικό του στίγμα μέσα στην κοινωνία της Σύρου.

Σε ηλικία 83 ετών, απεβίωσε στον οίκο ευγηρίας «Άγιος Παντελεήμων» όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, χτυπημένος από άνοια, ο ακούραστος εθελοντής και για πολλά χρόνια αντιπρόεδρος του Συλλόγου Παροχής Φροντίδας και Κατ Οίκον Νοσηλείας Σύρου Μιχάλης Στρατής.

Η κηδεία του εκλιπόντος έγινε σε στενό κύκλο όπως τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό επιβάλλουν, γι αυτό και πιθανόν δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό στη συριανή κοινωνία.

Ο Μιχάλης Στρατής ήταν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου. Στο πλευρό της Αδ.Μάρθας απ την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα της «κατ οίκον νοσηλείας» έτρεφε απεριόριστη εκτίμηση στο πρόσωπό της και στάθηκε επάξια μέλος του δ.σ. για πολλά χρόνια.

Ήταν ο οδηγός μας τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του Συλλόγου, πηγαίνοντάς μας από σπίτι σε σπίτι σε όλη τη Σύρο προκειμένου να εξυπηρετήσουμε όσους είχαν ανάγκη νοσηλείας. Μας περίμενε υπομονετικά εκεί, έξω απ το κάθε σπίτι μέχρι να τελειώσουμε για να μας μεταφέρει στο επόμενο. «Κορίτσια που πάμε τώρα;;» μας έλεγε. Απ την Βάρη μέχρι το Φοίνικα, κι απ το Γαλησσά μέχρι την Άνω Σύρο και το Κίνι, γυρνούσαμε όλη τη Σύρο μαζί του, ήταν ο οδηγός μας για περισσότερο από ένα χρόνο.

Ήταν δραστήριος εθελοντής και ο άνθρωπος που καθοδηγούσε για πολλά χρόνια την εθελοντική ομάδα του νοσοκομείου, περνώντας πρώτα ο ίδιος, ατελείωτες ώρες στο Νοσοκομείο, κοντά σε ασθενείς που είχαν ανάγκη και κυρίως σε αυτούς που ήταν από άλλα νησιά. Κάθε χρόνο κατά τον απολογισμό του έργου του Συλλόγου, εκπροσωπώντας την ομάδα του ανέλυε λεπτομερώς το έργο που επιτελούσαν – και ας κούραζε κάποιες φορές η ομιλία του - καταχειροκροτούμενος πάντα από τους παρευρισκόμενους. Έτρεχε να τακτοποιήσει βιβλιάρια στο ΙΚΑ, χαρτιά, εισιτήρια πλοίων, να αγοράσει ότι είχαν ανάγκη μοναχικοί ασθενείς στο Νοσοκομείο. Άξιος πρεσβευτής του πνεύματος αλληλεγγύης που διακατέχει εμάς τους Συριανούς.

Ήταν ο άνθρωπος επί της υποδοχής, και ήταν εκεί, σε κάθε εκδήλωση του Συλλόγου, για να υποδεχτεί τους επίσημους και να τους οδηγήσει στη θέση που θα κάθονταν.

Ήταν ο ταπεινός και απλός εθελοντής που έδειχνε άπειρο σεβασμό στους εκπροσώπους των δύο Εκκλησιών –ορθόδοξης και καθολικής – στο διοικητικό συμβούλιο, και πάντα μεριμνούσε να διατηρούνται οι λεπτές ισορροπίες, αναγνωρίζοντας εξίσου το έργο της Εκκλησίας του Χριστού χωρίς καμία διάκριση.

Ήταν η ψυχή του εθελοντισμού μέσα στο Σύλλογο. Το όνομά του ταυτίστηκε με το Σύλλογο αυτό όσο κανένας άλλος εθελοντής. Αυτός ήταν ο Μιχάλης Στρατής. Χαμογελαστός, ευγενικός, ακούραστος, πρόθυμος πάντα να τρέξει όπου χρειαστεί, να εκπροσωπήσει το Σύλλογο σε άλλες εκδηλώσεις φορέων, τίμιος, εργατικός, συνεργάσιμος, πράος.

Ίσως τον ξεχάσαμε όταν αποσύρθηκε στον οίκο ευγηρίας, ίσως μέσα στα μονοπάτια της μνήμης του, που είχε γίνει ένας λαβύρινθος, να έρχονταν φευγαλέα οι στιγμές που έζησε, ίσως όλο του το έργο και η μεγάλη του προσφορά στο Σύλλογο, αλλά κυρίως στο συνάνθρωπο, να μην αναγνωρίστηκε όπως θα του άξιζε σε αυτήν τη ζωή, όμως περνώντας σε μια άλλη ζωή, είμαι βέβαιη ότι μαζί με την Μόνικα Δενδρινού και τον Αντώνη Αλμπανόπουλο αλλά και προγενέστερους εθελοντές και ιδρυτικά μέλη της «κατ οίκον νοσηλείας Σύρου» να χαίρονται όλοι μαζί στην αγκαλιά του Καλού Ποιμένα. Να απολαμβάνουν την ουράνια γαλήνη και ευτυχία στεφανωμένοι με το στεφάνι της δόξας.

Κύριε Μιχάλη, ούτε στο τελευταίο κατευόδιο δεν μπορέσαμε να είμαστε κοντά σας. Προσωπικά, ήθελα άπειρες φορές να σας επισκεφτώ στο γηροκομείο, δεν το έκανα όμως από αμέλεια, και νιώθω τύψεις γι αυτό. Ξέρω όμως πόσο με αγαπούσατε και είμαι σίγουρη ότι δεν μου κρατάτε κακία από εκεί ψηλά που βρίσκεστε. Σας ευχαριστούμε για όσα προσφέρατε στο Σύλλογο Παροχής Φροντίδας και Κατ Οίκον Νοσηλείας Σύρου. Και προσφέρατε πάρα πολλά. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας για περισσότερα από 20 χρόνια!

Θα σας θυμάμαι πάντα με ευγνωμοσύνη και αγάπη γι αυτή την γενναιόδωρη - σε αλληλεγγύη και προσφορά - ψυχή που συνάντησα. Μακάρι το παράδειγμά σας να γίνει φωτεινός φάρος για τους νεότερους. Καλό ταξίδι κύριε Μιχάλη….

Καλό Παράδεισο!

Σπεράντζα Δουράτσου

Πρώην μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου