Βότσαλα – Λαλάρια

Ο Δευκαλίων, όπως λέει η Ελληνική Μυθολογία, ήταν ο μυθικός γενάρχης των Ελλήνων και ήταν ο γιος του Προμηθέα και (της Γης;)

Σύζυγος του Δευκαλίωνα ήταν η Πύρρα που ήταν κόρη του Επιμηθέα, (αδελφού του Προμηθέα που έδωσε το φως στους ανθρώπους) και της Πανδώρας.

Ο Δευκαλίων ήταν βασιλιάς, «…των περί την Φθίαν τόπων». Η Φθία ήταν αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, κοντά στον Σπερχειό ποταμό. Επί της βασιλείας του Δευκαλίωνος, ο Ζευς «ο πατήρ θεών και ανθρώπων» που κατοικούσε στον Όλυμπο, αποφάσισε κάποτε να εξολοθρεύσει με κατακλυσμό το ανθρώπινο γένος. Ο Ζευς ή Δίας, έλεγαν, ήταν ο μεγάλος θεός που μοίραζε τα αγαθά και τα κακά στην ανθρωπότητα. Και ήλθε μια εποχή που δεν άντεχε άλλο μοχθηρία, την κακία και την ασέβεια των ανθρώπων.

Ο Δευκαλίων για να αποφύγει την θεϊκή οργή, κατασκεύασε, κατόπιν συμβουλής του πατέρα του του Προμηθέα, μια «λάρνακα» (πλοιάριο – κιβωτό) μέσα στην οποία έβαλε όλες τις αναγκαίες προμήθειες.

Αμέσως μόλις μπήκε στην «λάρνακα» μαζί με την σύζυγό του την Πύρρα, άρχισε σφοδρός κατακλυσμός. Ο Δίας άνοιξε τους καταρράκτες του ουρανού, το έδαφος της Ελλάδας πλημμύρισε, καταστράφηκαν σχεδόν όλες οι περιοχές της χώρας και οι άνθρωποι χάθηκαν.

Επί εννέα μέρες και εννέα νύχτες ο Δευκαλίων και η Πύρρα έπλεαν πάνω στα νερά. Κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού πολλά όρη στη Θεσσαλία… «απεσχίσθησαν» (Απολλόδωρος Α’). Την αυγή της δέκατης μέρας η «λάρνακα» προσάραξε στον Παρνασσό ή (στην Όρθυ της Θεσσαλίας, Πίνδαρος Θ’) όπου αποβιβάσθηκαν και ο Δευκαλίων θυσίασε στον Δία που τους έσωσε από τον κατακλυσμό και έκανε παράκληση να κατοικηθεί πάλι η γη από ανθρώπους.

Τότε ο Δίας έστειλε τον Θεό Ερμή να συμβουλεύσει τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα να ρίξουν πίσω και πάνω από τις κεφαλές τους… «τα οστά της μητέρας Γης». Δηλαδή λίθους, (πέτρες) αυτά ήταν τα οστά της Γης.

Όσους λίθους έριχνε ο Δευκαλίων γίνονταν άνδρες και όσους λίθους έριχνε η Πύρρα γίνονταν γυναίκες. Ως εκ τούτου: λαός – λαοί μεταφορικά ονομάσθηκαν από τη λέξη: λάας που σημαίνει λίθος (Απολλόδωρος – Πίνδαρος).

Στο Ομηρικό Λεξικό: Λάας ή Λας = πέτρα, λίθος, βράχος ή τεμάχιο βράχου.

Στα νησιά μας τις πέτρες της θάλασσας, τις στρογγυλεμένες τις λέμε: λαλάρια και είναι από το «λάας»

ΒΟΤΣΑΛΑ: Ίσως από το Βήσαλον, δηλ. μικρός λίθος απεστρογγυλωμένος ή από την Ιταλική λέξη «bozzolo» = σβώλος κουκούλι.

Υπάρχουν 7 λεξικά που το αναφέρουν ως Βήσσαλον / Βότσαλο.

Μικρές φίλες με ταλέντο

Είναι τέσσερις μικρές φίλες που κάθε καλοκαίρι ή και το Πάσχα θα συναντηθούν στη Σύρο, στο νησί που αγαπούν τόσο πολύ.

Είναι μικρά χαριτωμένα κορίτσια, πάντα χαμογελαστά, ευγενικά με άριστη συμπεριφορά προς τους μεγάλους και… τους αρέσει να δημιουργούν.

Η Σοφία, η Σελίν, η Αιμιλία και η άλλη Σοφία είδαν μια μέρα ένα ζωγραφισμένο βότσαλο και τους άρεσε πολύ. Τι όμορφο! Μ’ ένα τρυφερό και… πικάντικο χαμόγελο με ρώτησαν πως θα μπορούσαν κι εκείνες να ζωγραφίσουν ένα βότσαλο. Πήραν τα χρώματα, πήραν τους κατάλληλους μαρκαδόρους, σχεδίασαν ψαράκια, ζωάκια, λουλούδια, φρούτα και έτρεξαν στην παραλία να μαζέψουν… λαλάρια, φρόντιζαν να είναι ίσια, επίπεδα και ανακάλυψαν ότι τα θαλασσινά βότσαλα είναι σε διάφορα χρώματα. Ε, βέβαια. Άλλα είναι άσπρα από μάρμαρο, αλλά γκρι ή κόκκινα από πωρόλιθο κ.α. Τι όμορφες ζωγραφιές. Γέμισαν ένα καλάθι και.. όλες μαζί αποφάσισαν να τα πουλήσουν και όσα χρήματα μαζέψουν να τα προσφέρουν στη «Στέγη Ανηλίκων». Έφτιαξαν και μια ωραία μικρή ταμπελίτσα και έγραψαν (ελληνικά και αγγλικά) ότι ζωγραφίζουν βότσαλα και τα χρήματα από την πώληση θα είναι για τη «Στέγη Ανηλίκων». Ξεκίνησε η χαριτωμένη μικρή παρεούλα και πήγαινε στα μαγαζιά του Φοίνικα, στις ταβέρνες, στην προβλήτα με τα κότερα και όλοι τις υποδέχονταν με πολύ καλή διάθεση. Και φυσικά τα χρήματα που κατάφεραν να συγκεντρώσουν, πήγαν οι ίδιες οι μικρές φίλες στη Στέγη και τα προσέφεραν, συνοδευόμενες από τη μαμά Νταϊάνα.

Μπράβο Σελίν, Σοφία. Αιμιλία, Σοφία. Συνεχίστε να δημιουργείτε, να προσφέρεστε και να δίνετε το παράδειγμα και σε άλλα παιδιά.

Υ.Γ: 142,5 ευρώ συγκέντρωσαν από τις ζωγραφιές