Μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις

Τελικά μέρα με την ημέρα, γίνεται βεβαιότητα η θεώρηση μου ότι οι καλύτερες παραστάσεις στήνονται στις συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων.

Εκεί όλα τα «στελέχη», οι «παράγοντες», οι «διοικούντες», ξεδιπλώνουν το υποκριτικό τους τάλαντο και δίνουν τις προσωπικές τους παραστάσεις, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος, εκλογικού τους, κοινού.

Ιδιαίτερης παρατήρησης χρήζει η αλλαγή συμπεριφοράς τους, προ και κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, καθώς όλοι, με μία χαμελαιόντια ικανότητα, εναλλάσσουν ρόλους εν ριπή οφθαλμού.

Έξω στους διαδρόμους και στα πηγαδάκια που στήνονται, βλέπεις να χαριεντίζονται και να χασκογελούν σαν παλιόφιλοι από το στρατό, που ξαναβρέθηκαν μετά από χρόνια, με φιλικά χτυπηματάκια στην πλάτη, εκφράσεις οικειότητας και αστεϊσμούς «κολλητών».

Μόλις διαβαίνουν την πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων και καταλαμβάνουν τις θέσεις τους, αλλάζουν ρόλους και βάζουν το προσωπείο των ορκισμένων εχθρών, ξεκινώντας τις αντεγκλήσεις, τη διάνθιση του κατηγορητηρίου τους, κατά των αντιπάλων τους, με πλήθος «κοσμητικών» χαρακτηρισμών και οι τόνοι της φωνής να ανεβαίνουν εκκωφαντικά.

Ώρες επί ωρών κρατούν συνήθως οι συνεδριάσεις, με όλο αυτό το καλοστημένο σκηνικό να παίζει με τα νεύρα του κάθε ανυποψίαστου θεατή, σε μία προσπάθεια όλων να πείσουν τους εκλέκτορες τους ότι αγωνίζονται, υπερασπιζόμενοι το δίκαιο και το ορθό.

Πρωταγωνιστές, οι κατέχοντες τις ηγετικές θέσεις και οι λοιποί σύμβουλοι σε ρόλο κομπάρσων, που είτε παρευρίσκονται απλά και μόνο για να σηκώνουν το χέρι δίνοντας θετικές ψήφους, κατά τη σκηνοθετική εντολή των αρχηγών τους, είτε ξεχνώντας τα λόγια του ρόλου τους, να προσπαθούν να αναμασήσουν χιλιοειπωμένες εκφράσεις, προκειμένου να δικαιολογήσουν κάπως την παρουσία τους.

Το σενάριο απλοϊκό. Με ζητούμενο να παρουσιάσουν την δική τους πλευρά ως την απόλυτα σωστή και όλους τους άλλους ψεύτες, είτε χρησιμοποιούν απλές ατάκες, συνήθως ειρωνικές, είτε λογύδρια της δεκάρας, που στις περισσότερες των περιπτώσεων στερούνται ειρμού και λογικής συνοχής.

Και όλα αυτά διότι καταγράφονται τα πάντα από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, οπότε, παρόντων των δημοσιογράφων, θα πρέπει ο καθένας να περάσει προς τα έξω την εικόνα του «μαχητή».

Προς εξυπηρέτηση των πολιτικών τους συμφερόντων, βλέπουμε παραστάσεις από λαϊκά βουκολικά δράματα, τύπου «Γκόλφως», έως Επιδαύριες υπερπαραγωγές της κλασικής δραματουργίας.

Όλα στο βωμό της πειθούς, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι τους.

Και όσο σκληραίνει το πολιτικό παιχνίδι και οι επερχόμενες εκλογές χαρακτηρίζονται ως οι πλέον αμφίρροπες, δεν αποκλείεται να δούμε ακόμα θεαματικότερες σκηνικές παρουσίες και από μυστακιοφόρους, τύπου super Mario, να αντικρύσουμε ξαφνικά ένα πρόσωπο φεγγάρι, σαν το κρανίο του Γιουλ Μπρίνερ, σε μία προσπάθεια να πειστεί ο κάθε αμφισβητίας για την πολιτιστική αναβάθμιση που ευαγγελίζονται.

Αυτός ο πολιτισμός τελικά «μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις».

Αλήθεια εάν πάψουν να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις οι δημοσιογράφοι, πάμε στοίχημα ότι οι συνεδριάσεις θα λήγουν σε χρόνο ρεκόρ.

Άλλωστε έχουν να πάνε όλοι μαζί και φαγητό μετά, οπότε «παιδιά μην αργούμε»!