Μπρος εξάντληση… και πίσω πανδημία!

Για την εργασιακή «ζούγκλα» της εξαντλητικής 12 – 14ωρης εργασίας χωρίς ρεπό και των απλήρωτων υπερωριών, πίσω από τη βιτρίνα των πολυτελών τουριστικών επιχειρήσεων στη Σαντορίνη και σε άλλους τουριστικούς προορισμούς, έχουμε μιλήσει πολλές φορές.

Φέτος η κατάσταση όμως, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ενώ η τουριστική κίνηση βρίσκεται σε επίπεδα του 2019, τα δε ποσοστά της τουριστικής πληρότητας στη Σαντορίνη και σε άλλα νησιά έχουν φτάσει στο 90-100%, προκαλώντας ευφορία σε τουριστικούς παράγοντες, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό στην καλύτερη περίπτωση δεν είμαστε πάνω από τα 2/3 του προσωπικού του 2019. Λιγότεροι εργαζόμενοι καλούμαστε να βγάλουμε την ίδια και περισσότερη δουλειά (λόγω των ειδικών συνθηκών covid). Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη καθώς λόγω της έλλειψης πραγματικών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι νοσούμε (χωρίς βέβαια να δηλώνονται ώστε να μην υπάρχει επίπτωση στην επιχείρηση) και ή υποχρεωνόμαστε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, ή στην καλύτερη περίπτωση μένουμε σε καραντίνα, με τους εναπομείναντες εργαζόμενους να κάνουν και την καμαριέρα και τον λαντζέρη και τον μάγειρα και το σερβιτόρο.

Δεν πάει άλλο! Οι εργαζόμενοι έχουμε φτάσει στα όριά μας. Δεν ξέρουμε τι θα μας καταβάλλει πρώτο: η εξάντληση ή ο κορονοϊός. Αυτή τη στιγμή πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας:

· Όταν τα αφεντικά λένε «Η τουριστική κίνηση μας βρήκε απροετοίμαστους αλλά θα τα βγάλουμε πέρα…» εννοούν ότι θα μας λιώσουν στη δουλειά, θα μας ξεζουμίσουν κυριολεκτικά, ώστε να γεμίσουν τις τσέπες τους με τα κέρδη που παράγουμε.

· Όταν λένε ότι «Βάζουμε αγγελίες αλλά δεν μπορούμε να βρούμε προσωπικό…» εννοούν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν φράγκο παραπάνω για να προσλάβουν προσωπικό κι ότι συμφέρει περισσότερο να βγει η δουλειά με την ένταση της εκμετάλλευσης των ήδη εργαζομένων.

· Όταν λένε ότι «…οι εργαζόμενοι στη Σαντορίνη δεν πρέπει να έχουν παράπονο γιατί είναι καλοπληρωμένοι…» εννοούν ότι δεν παίρνουμε ούτε το βασικό που απορρέει από τη ΣΣΕ ξενοδοχοϋπαλλήλων, ούτε τον κατώτερο των 650 ευρώ. Γιατί ένας εργαζόμενος που δουλεύει κάθε μέρα 80-90 ώρες τη βδομάδα και παίρνει 1400 ευρώ, στην πραγματικότητα αμείβεται με 400-500 ευρώ το μήνα για 5μερη, 8ωρη εργασία!

· Όταν λένε «Μια οικογένεια είμαστε… είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Ο κάθε εργαζόμενος μπορεί “ελεύθερα” χωρίς σωματεία να διαπραγματεύεται με τον εργοδότη τους όρους εργασίας του…» εννοούν ότι μας θέλουν τον καθένα μόνο του κι αβοήθητο ώστε να επιβάλλουν ευκολότερα τους δικούς τους όρους κι ότι σε τελική ανάλυση και σε κρίση και σε ανάπτυξη το «κουπί εμείς θα το τραβάμε»!

Η απάντηση είναι μία. Οργάνωση και διεκδίκηση καλύτερων αμοιβών κι ανθρώπινων όρων εργασίας!

ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ – ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ