«Μια προσφυγιά… η πατρίδα σου»

Οι ερασιτεχνικοί θίασοι του Αιγαίου, ενώθηκαν για μία ακόμη φορά διαδικτυακά, προκειμένου να τιμήσουν την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, με θέμα τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή και έμφαση στο φαινόμενο της προσφυγιάς, σε μία εκδήλωση, το μήνυμα της οποίας δυστυχώς είναι ακόμη τραγικά επίκαιρο.

Η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου, στην εκδήλωση με τίτλο «Μια προσφυγιά... η πατρίδα σου», που πραγματοποίησε την Κυριακή, 27 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου, έφερε κοντά για άλλη μία φορά τους ερασιτεχνικούς θεατρικούς φορείς από όλα τα νησιά, τα μέλη των οποίων κατέθεσαν την ψυχή τους, ερμηνεύοντας δραματοποιημένα αποσπάσματα από μαρτυρίες Μικρασιατών προσφύγων, αλλά και τμήματα έργων, με θέμα την καταστροφή της Ελλάδας της Ανατολής.

Στο μήνυμά της, η ΟΕΘΑ, τόνιζε, πως «υψώνουμε την όποια φωνή μας ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και εναντίον κάθε πολέμου που αφανίζει ανθρώπινες ζωές, ζωές αθώων, κατεδαφίζει σχολεία, μαιευτήρια και θέατρα, ισοπεδώνει πόλεις, αμφισβητεί την ύπαρξη κρατών και εθνών και ρίχνει σε μια ακόμη προσφυγιά εκατομμύρια γυναικόπαιδων και ανήμπορων».

Την εκδήλωση άνοιξε με έναν σύντομο χαιρετισμό του, ο πρόεδρος της ΟΕΘΑ, κ. Στέλιος Μάρκος, ο οποίος αρχικά ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες θιάσους για την παρουσία τους στη δεύτερη διαδικτυακή συνάντηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, ενώ στη συνέχεια σημείωσε, πως «το θέμα που αποφασίσαμε σε ανύποπτο χρόνο, ο πόλεμος στην Ουκρανία το κατέστησε τραγικά επίκαιρο. Έτσι, που έρχεται πικρό ερώτημα ο στίχος του Ν. Γκάτσου: “Αυτός ο κόσμος, δε θ’ αλλάξει ποτέ;”. Τότε αποζητάς ένα παραθυράκι ελπίδας, το οποίο βρίσκεις σε δύο άλλους στίχους: “Δεν τον αλλάξαμε τον κόσμο, ούτε συ ούτε εγώ, μα βάλε ένα χρώμα, ένα πετραδάκι κι ένα τραγούδι εγώ και κράτα μέσα σου τον ίδιο ήλιο μες την παγωνιά”. Όταν ο κόσμος δείχνει το παγωμένο, αποτρόπαιο πρόσωπό του, εκδήλωση σαν τη δική μας ίσως δίνει τη δύναμη να κρατήσουμε τον ήλιο μέσα μας. Όλες οι θεατρικές μας δημιουργίες, πετραδάκι – πετραδάκι, ίσως βοηθούν στο ανάχωμα που πρέπει να στηθεί στις δυνάμεις της καταστροφής και της οπισθοδρόμησης».

Επιπλέον, αναγνώστηκε το μήνυμα του Πίτερ Σέλαρς, εκ μέρους του Παγκόσμιου Οργανισμού Παραστατικών Τεχνών.

Την εκδήλωση επιμελήθηκαν οι κυρίες Ειρήνη Γεωργιάδου και Ελένη Πολυκανδρίτη, ενώ στο συντονισμό ήταν η Ελένη Τσιγιάννη. Την αφίσα της εκδήλωσης, σχεδίασε ο Δημήτρης Βαμβακούσης.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης χωρίστηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, είχε τίτλο «Μικρά Ασία» και στο πλαίσιο αυτό, ερμηνεύτηκαν τραγούδια και σκηνές, που περιείχαν τις μνήμες των προσφύγων από τη ζωή στη Μικρά Ασία. Την εκδήλωση άνοιξε στο κομμάτι των ερμηνειών, η Θεατρική Ομάδα Νάουσας Πάρου, με το παραδοσιακό τραγούδι «Δεν είναι αυγή», που ερμήνευσε η Κυριακή Σπανού, με τη Φένια Θεοφίλου στην κιθάρα και τον Γιάννη Σιφναίο στο βιολί, ενώ η Υπαπαντή Ρούσσου, ερμήνευσε θεατρικά το κομμάτι «Θυμάται μια Μικρασιάτισσα μάνα» από τον «Κοινό Λόγο» της Έλλης Παπαδημητρίου.

Τη Σύρο, εκπροσώπησε ο Θεατρικός Όμιλος Σύρου «Ο Σουρής», με ένα απόσπασμα από «Τα ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου από τον Γιάννη Δεσύπρη, μέσα από τη Στέγη Μικρασιατικής Μνήμης στην Ερμούπολη.

Η Θεατρική Ομάδα του Αρχιλόχου Πάρου, παρουσίασε τις μαρτυρίας των Δέσποινα Τσαλίκογλου, Αννίκα Χαριτωνίδου και Αλέξη Αλεξίου, τις οποίες απέδωσαν οι κ.κ. Ναυσικά Κυριαζάνου, Μαρκέλλα Ματζουράνη και Γωγώ Σωτηράκου, η οποία ερμήνευσε επίσης το παραδοσιακό τραγούδι «Δεν είναι αυγή». Η επιλογή των κειμένων έγινε από την Αφροδίτη Βαζάκα, ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γιώργος Γεμελιάρης.

Η δεύτερη ενότητα, είχε τίτλο «Προσφυγικό σήμερα» και στο πλαίσιο αυτό, θεατρικοί φορείς από τη Μυτιλήνη, την Κάλυμνο, τη Σάμο και την Τήνο, παρουσίασαν αποσπάσματα από θεατρικά έργα, δραματοποιημένα παραμύθια, αλλά και προσωπικά αφηγήματα.

Η Θεατρική Ομάδα Τήνου «Θεατροποιείο», παρουσίασε μία σύνθεση με μαρτυρίες από τον «Κοινό Λόγο» της Έλλης Παπαδημιτρίου, τους «Μονολόγους από το Αιγαίου», της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και την «Έξοδο» από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Τους μονολόγους ερμήνευσαν οι Φωτεινή Ξενάκη, Μαρία Τζίμου και Αλίκη Κουτρουλάκη, ενώ τραγούδησε η Ελένη Πολυκανδρίτη. Την επιμέλεια των κειμένων και τη σκηνοθεσία ανέλαβε η Ειρήνη Γεωργιάδου, με την τεχνική υποστήριξη του Γιάννη Τουφεκλή και του Σάκη Τρίκη.