Από νησί σε νησί με βάρκα την... ελπίδα

“Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα” λέει ένα γνωστό άσμα, το οποίο μας ταξιδεύει, εκτός από τις καλοκαιρινές ημέρες και στην πενταήμερη εκδρομή της γ' λυκείου.

Τότε που όλοι οι μαθητές της τάξης έμπαιναν σε ένα καράβι και με την τρέλα της ηλικίας ταξίδευαν μακριά από τη Σύρο, ζώντας το δικό τους παραμύθι. Ανέμελη ζωή, ατίθασα νιάτα.

Τα χρόνια πέρασαν, ο καθ' ένας τράβηξε τη δική του πορεία, αλλά πάντα βαθιά μέσα του ονειρεύεται να ζήσει ξανά αυτή την τρέλα, να ξανά βρει το παρεάκι του.

Η ζωή τα φέρνει έτσι που κάποιοι, ακόμη και μετά από 20 και 30, ακόμη και 40 χρόνια, βρίσκουν, μέσα από την επαγγελματική τους δραστηριότητα ή και μέσα από τη δραστηριότητά τους στα κοινά, στιγμές της περασμένης νιότης και ανεμελιάς.

Συγκεντρώνονται σε μία μεγάλη αίθουσα, πότε εδώ και πότε εκεί, μιλάνε με τις ώρες, πιστεύοντας ότι αναλύουν σε βάθος θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία και μετά από 7 ώρες συνεδρίασης, αποφασίζουν η επόμενη συνάντησή τους να γίνει σε κάποιο άλλο νησί.

Έτσι για να μη πλήττουν ρε παιδί μου, αποπροσανατολίζοντας ταυτόχρονα τους υπηκόους τους, με το να τους δείχνουν ότι ενδιαφέρονται για όλα αυτά που καθημερινά αντιμετωπίζουν.

Κάθε φορά λοιπόν παίρνουν το καράβι της “ελπίδας” και γεμάτοι ευχαρίστηση, ως έφηβοι, με τις βαλίτσες στα χέρια ταξιδεύουν πότε εδώ και πότε εκεί. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλά νησιά. Σύρος, Ρόδος, Πάτμος, Άνδρος, Σαντορίνη και τώρα Πάρος. Συγκεντρώνονται σε ομάδες και θέτουν τα προβλήματα, χωρίς όμως και να δίνουν λύσεις, ενώ στο τέλος της ημέρας γίνεται και μια μεγάλη σύναξη, όπου μεταξύ τσίπουρου και κρασιού, αναλύουν αυτά που συζήτησαν, αλλά και άλλα θέματα, όπως την πολιτική ζωή του τόπου.

Και στο κενό που τους απομένει, μεταξύ των διεξοδικών αναλύσεων και της ώρας αναχώρησης, ξεναγούνται στα αξιοθέατα του κάθε τόπου και επιστρέφουν ανανεωμένοι και έτοιμοι για την επόμενη εξόρμησή τους.

Και έτσι περνούν οι μέρες και ο χρόνος με τα προβλήματα να μένουν άλυτα και να πιέζουν ασφυκτικά.

Και αυτή η μεγάλη ομάδα αντί να σοβαρευτεί και να προσγειωθεί στην πραγματικότητα, συνεχίζει να ονειροβατεί ζώντας την εφηβική της ανεμελιά.

Θα πρέπει να επισημανθεί, έτσι διότι δεν υπάρχει καμία διάθεση ισοπέδωσης, ότι μέσα σε αυτή τη μεγάλη παρέα, υπάρχουν και άνθρωποι που δε συμφωνούν με αυτά τα ταξιδάκια αναψυχής. Η διαφωνία τους μπορεί να καταγράφεται, αλλά δεν εισακούεται, διότι είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία αποφασίζει.

Βίρα τις άγκυρες λοιπόν για άλλα μέρη, για άλλους τόπους, όμως με προσοχή! Διότι η θάλασσα είναι ως γνωστόν πονηρή και μπαμπέσα και μπορεί το πλοίο “ελπίδα” να αντιμετωπίσει φουσκοθαλασσιές!