Χρήση λογικής... πηγή γνώσης

“Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”. Αυτή ήταν η απάντηση του Σόλωνα προς τον Κροίσο, στην ερώτηση του δεύτερου ποια είναι η γνώμη του για την ευτυχία του ίδιου με δεδομένο τον υλικό πλούτο που κατέχει.

Χρησιμοποιώντας με τη σειρά μας, τη συγκεκριμένη φράση μεταγενέστερα, με αφορμή τη νέα δεινή εκπαιδευτική πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως τίποτα δεν έχει τελειώσει αν δε δοθεί η “μάχη” προκειμένου να διεκδικήσουμε όσα αξίζουν στις νέες γενιές - ώστε να πορευθούν με αισιοδοξία και γνώση στο μέλλον - και φυσικά αν δεν αξιολογήσουμε το αποτέλεσμά της.

Φέτος το σχολικό έτος ξεκινά με περισσότερα κενά από ποτέ. Οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως θα βρίσκονται στο δρόμο από την πρώτη ημέρα, οι γονείς παραμένουν χαμένοι μέσα στον καθημερινό κυκεώνα των οικονομικών μειώσεων και οι μαθητές για ακόμη μία φορά μοιάζουν σαν το σάκο του μποξ που θα συγκεντρώσει όλα τα χτυπήματα. Χτυπήματα από το αρμόδιο υπουργείο, “χτυπήματα” από τους καθηγητές που θα βρεθούν άνεργοι, “χτυπήματα” από τους γονείς που θα πιέζουν εμμονικά τα παιδιά τους να διαβάζουν για να μη χάσουν ευρώ από τα ιδιαίτερα μαθήματα. Και όλα αυτά τα χτυπήματα, θα “ματώσουν” τις ζωές των παιδιών.

Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, δε γνωρίζω αν είναι φρόνιμο να μεταμορφωθούμε σε αυθεντίες και να δώσουμε νουθεσίες σχετικά με τον ορθότερο τρόπο μέσω του οποίου πρέπει να παλέψουμε για την αναγέννηση και την προάσπιση ενός δημόσιου σχολείου που θα παρέχει όλες τις γνώσεις, ισότιμα, σε όλα τα παιδιά. Καλώς ή κακώς αυτός ο ρόλος ανήκει σε παρατάξεις και κόμματα, σε συνδικαλιστικά όργανα και άλλου είδους... άχαρες αυθεντίες!

Πιστεύω ωστόσο ακράδαντα, πως όταν βρεθούμε ή μας σπρώξουν προς το χάος, το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει νηφάλιους και όρθιους είναι η αναδρομή σε μία απλή διαπίστωση. Ότι η χρήση της λογικής, μπορεί να αποτελέσει “όπλο μαζικής καταστροφής”.

Ότι για να διορθώσουμε κάτι, θα πρέπει να γνωρίζουμε τί έχει χαλάσει. Για να “κλείσουμε” μία πληγή, οφείλουμε να ξέρουμε πώς δημιουργήθηκε ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα μέσα για την επούλωσή της. Για να κάνουμε πιο νόστιμο ένα φαγητό, θα πρέπει να αναζητήσουμε το υλικό που λείπει. Κοινώς... για να αλλάξουμε ρότα σε κάποιον ή κάτι που πορεύεται στραβά, θα πρέπει να εντοπίσουμε τους λόγους που ακολουθεί λανθασμένη πορεία και για να δώσουμε τέλος στην ημιμάθεια, κρίνεται αναγκαίο να αντιληφθούμε τους λόγους που το σχολείο μόρφωσης και Παιδείας μετατράπηκε σε σχολείο αμορφωσιάς.

Ένα είναι σίγουρο πως οι αποσπασματικοί “δήθεν” αγώνες, οι “τραμπολίνο” απεργίες και η διάσπαση της προσοχής από το οφθαλμοφανές, δεν εξυπηρετεί. Τα ευχολόγια και τα γενικόλογα μηνύματα αισιοδοξίας – για μία εκπαιδευτική πραγματικότητα που πρέπει(!) να διορθωθεί - αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό σε μία κρίσιμη περίοδο που έχουν ήδη δεχθεί τα πρώτα ισχυρά πλήγματα η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη, η Ελευθερία... Δηλαδή, η ίδια μας, η ζωή.

Κατά συνέπεια, εμμένοντας στη χρήση αυτής της “μεθόδου”, της απλής λογικής, παρουσιάζεται επιτακτική η ανάγκη να μην πανικοβληθούμε, αλλά να σκεφτούμε και να κατανοήσουμε. Να αποφασίσουμε και να πράξουμε. Και τον καλύτερο μπούσουλα για να επιτύχουμε τα ανωτέρω, ίσως να τον αποτελούν τα λόγια σημαντικών προσωπικοτήτων περασμένων αιώνων. Διαπιστώσεις απλές αλλά ουσιαστικές και με νόημα, όπως αυτές που ακολουθούν:

• “Μαθημάτων αναγκαιότατον τα κακά απομαθείν” (Το πιο αναγκαίο μάθημα είναι να ξεμάθεις από τα κακά) Αντισθένης, Κυνικός Φιλόσοφος
• “Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει” (Η μόρφωση όπως μία εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά), Σωκράτης, φιλόσοφος
• “Επιστήμη ποιητική ευδαιμονίας” (Η γνώση είναι δημιουργός της ευτυχίας), Πλάτων φιλόσοφος

Καλό κοινό ξεκίνημα για όλους!