«Το αγόρι με τη βαλίτσα» βρίσκει καταφύγιο στη Σέριφο

Μέσα από το πασίγνωστο και ιδιαίτερα αγαπημένο έργο του Μάικ Κένι, «Το αγόρι με τη βαλίτσα», η Εταιρεία Θεάτρου «Ο Θίασος» και ο Δήμος Σερίφου υλοποιούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά του νησιού.

Σύμφωνα με τη σχετική εισήγηση του Δημάρχου Σερίφου, κ. Κωνσταντίνου Ρεβίνθη, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο Σερίφου, έπειτα από σχετικό αίτημα της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Ο Θίασος», αναμένεται η υλοποίηση εκπαιδευτικού προγράμματος για παιδιά ηλικίας 8 έως 12 ετών, διάρκειας δέκα ημερών, την περίοδο Απριλίου – Μαΐου, κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου και απογευματινές ώρες, εφόσον συμφωνούν τα παιδία και οι γονείς τους, σε ένα από τα κορυφαία θεατρικά έργα για παιδιά, «το Αγόρι με τη Βαλίτσα» του Μάικ Κένι.

Το κόστος του προγράμματος έχει ύψος 1.860 ευρώ, συμπεριβαλομένου ΦΠΑ, καθώς επίσης και το κόστος σίτισης (δυο γεύματα ανά ήμερα) για ένα άτομο για μέγιστο διάστημα 12 ημέρων.

Ο Δήμαρχος τόνισε την αναγκαιότητα υλοποίησης του ανωτέρω εκπαιδευτικού προγράμματος, καθώς όπως επεσήμανε, τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα είναι δύσκολο να πραγματοποιούνται στο νησί συχνά.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο μικρός Ναζ ζει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Ξεσπά πόλεμος και η οικογένειά του αναγκάζεται να φύγει για να σωθεί. Ωστόσο τα χρήματα δεν αρκούν για να ταξιδέψουν όλοι και οι γονείς του τον στέλνουν μόνο του στον αδερφό του στο Λονδίνο. Ο Ναζ φαντάζεται ότι είναι ο Σεβάχ ο Θαλασσινός και διασχίζει ερήμους, βουνά και θάλασσες,  με μόνη του συντροφιά την Κρίσια - ένα κορίτσι που έχει κι αυτό τον ίδιο προορισμό. Στη βαλίτσα έχει τις ιστορίες που του έλεγε ο πατέρας του.

Όπως σημείωσε ο ίδιος ο Μάικ Κέννι σε σημείωμά του για το ανέβασμα της παράστασης από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, «τον καιρό που έγραψα Tο Αγόρι με τη βαλίτσα δεν φανταζόμουν ότι βρισκόμασταν στην αρχή αυτού που θα γινόταν η μεγάλη ιστορία της εποχής μας. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καινούρια ιστορία, έτσι δεν είναι; Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι φεύγουν για να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πανώλη ή τη φτώχεια. Οι γονείς μου και οι παππούδες μου αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι προηγούμενες γενιές, δεν γνωρίζω. Στο γύρισμα του 21ου αιώνα, είχα την αίσθηση ότι άκουγα από όλες τις μεριές: “Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα…”. Όχι, δεν έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα. Ακόμη κι αν έρχονται με άδεια χέρια, έρχονται με τις ιστορίες τους, τα τραγούδια τους, τα φαγητά τους, τον πολιτισμό τους και μπορούν να  κάνουν πιο πλούσιο τον τόπο όπου φτάνουν, εάν τους επιτραπεί. Ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση τους. Είναι η ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτόν πλανήτη».