Η Φωτεινή Βελεσιώτου σε μια ξεχωριστή συναυλία στη Σύρο

Η Φωτεινή Βελεσιώτου, επισκέπτεται για ακόμη μια φορά τη Σύρο, φέρνοντας μαζί της τη νέα δισκογραφική δουλειά της και μια πλήρως ανανεωμένη μπάντα. Η ξεχωριστή ερμηνεύτρια με την ιδιαίτερη φωνή, θα εμφανιστεί την Παρασκευή 29 Ιουλίου στην έπαυλη Τσιροπινά, με ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει πέρα από τη δική της δισκογραφία, αγαπημένα τραγούδια παλιών και νεότερων δημιουργών.

Μαζί της στη σκηνή, θα βρίσκεται η Μαρία Φασουλάκη, και οι μουσικοί Γιώργος Κονής (πιάνο - πλήκτρα) ,ο Βασίλης Κετεντζόγλου (κιθάρες), ο Ευγένιος Χαλίλ (μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς) και η Κατερίνα Ταμβάκη (κλαρινέτο). Τη μουσική επιμέλεια κι ενορχήστρωση έχει αναλάβει ο Γιάννης Δίσκος.

Με αφορμή την επικείμενη συναυλία, η Φωτεινή Βελεσιώτου παραχώρησε μια αποκλειστική συνέντευξη για την “Κοινή Γνώμη”:

Η Σύρος, χαρακτηρίζεται από ένα βαθύ ρεμπέτικο στοιχείο κυρίως λόγω του Μάρκου Βαμβακάρη. Ποια τραγούδια του θα ξεχωρίζατε και γιατί;

“Ο Πατριάρχης του ρεμπέτικου, ο Μάρκος, γέννημα θρέμμα της Σύρου, έδωσε το κίνητρο σε πολλούς να ασχοληθούν με το ρεμπέτικο. Ο Βαμβακάρης μάς έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη από βιωματικά τραγούδια που στολίζουν τον λαϊκό μας πολιτισμό. Στη Σύρο εμπνεύστηκε την Φραγκοσυριανή, το κορυφαίο χασάπικο, το οποίο έγραψε όταν επέστρεψε πάλι στον Πειραιά.

Ξεχωρίζω το "Χαράματα η ώρα τρεις" που είναι μια όμορφη ρεμπέτικη καντάδα. Το "Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά" στο οποίο ο Μάρκος θελήσει να εκφράσει το πώς τον αντιμετώπιζαν όσοι τον συναναστρέφονταν, μου αρέσει πολύ γιατί, μέσα από αυτό το κομμάτι, εκφράζεται η εκπροσώπηση όλων αυτών των καταφρονημένων με αντάλλαγμα την αγάπη τους. Ξεχωρίζω επίσης " Το συμφέρον" γιατί αποτυπώνει τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ζουν στην φτώχεια, από τον περίγυρο τους”

Υπάρχει ακόμα η αυθεντικότητα και ο πόνος ψυχής στα σύγχρονα ρεμπέτικα τραγούδια;

“Σύγχρονα ρεμπέτικα τραγούδια δεν υπάρχουν κατά τη γνώμη μου. Γίνονται όμως αξιόλογες προσπάθειες από νέους ανθρώπους να πλησιάσουν το πνεύμα της εποχής εκείνης και ιδεολογικά και μουσικά. Είναι ελπιδοφόρο οι νέοι να ασχολούνται με το ρεμπέτικο και να εκφράζονται μέσα από αυτό.

Και μόνο αυτό αρκεί”

Αν έπρεπε τα τραγούδια σας να συνοδεύονται μόνο από ένα μουσικό όργανο, ποιο θα διαλέγατε;

“Θα επέλεγα το μπουζούκι . Είναι ένα όργανο αρχικά παρεξηγημένο, που όμως κατάφερε να γίνει οικείο και να αγαπηθεί όσο κανένα. Σε αυτό συνέβαλαν ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος και άλλοι. Από τα πρώτα χρόνια, στις αρχές του 20ου αιώνα, μας συνοδεύει στη χαρά και στη λύπη. Το μπουζούκι είναι το όργανο που μου σηκώνει την τρίχα. Με εμπνέει και μου δίνει ανάσες έκφρασης”

Παρατηρείτε διαφορές στο κοινό μέσα στα χρόνια; Άλλαξε κάτι ή παρέμεινε το ίδιο;

“Yπάρχουν σίγουρα διαφορές στο κοινό περνώντας τα χρόνια. Οι μουσικές προτιμήσεις αλλάζουν, η μουσική εξελίσσεται. Και σε αυτό παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι νέοι. Οι νέοι μουσικοί είναι αυτοί που "ταρακουνούν τα νερά". Μακάρι να υπάρχουν εμπνευσμένοι άνθρωποι να κάνουν όμορφες μουσικές.

Αυτό που παρατηρώ στη δική μου περίπτωση είναι ότι το κοινό είναι σταθερό. Είναι άνθρωποι υποψιασμένοι, γνωρίζουν τι πρεσβεύω και αυτό νομίζω το περνάω με την ερμηνεία μου, τα τραγούδια που επιλέγω να ενσωματώσω στο πρόγραμμα των συναυλιών μου και στις τοποθετήσεις μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Έτσι ερχόμαστε κοντά, επικοινωνούμε και μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα για όλα αυτά που μας απασχολούν καθημερινά. Είναι σημαντικό να μπορούμε μέσω της μουσικής να εκφραζόμαστε και να νιώθουμε ότι οι κοινωνικές μας ανησυχίες βρίσκουν κοινό τόπο”

Πώς νιώθετε όταν ακούτε τυχαία κάπου τα τραγούδια σας;

“Συνήθως αλλάζω σταθμό όταν ακούω τη φωνή μου (γελάει). Βέβαια, το 2007 συγκινήθηκα όταν άκουσα τις "Μέλισσες" πρώτη φορά στο ραδιόφωνο. Μπορώ να πω όμως ότι, όταν ακούω κάποιο τραγούδι μου στα ραδιόφωνα, νιώθω ταυτόχρονα αμηχανία αλλά και ιδιαίτερη χαρά”

Πώς βλέπετε και αντιλαμβάνεστε τη μουσική των νέων σήμερα;

“Συγκινούμαι όταν ακούω τραγούδια με ιδιαίτερη μουσική και "ψαγμένο" στίχο. Υπάρχουν, και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Είναι άνθρωποι με ευαισθησίες που θέλουν να πάνε τη μουσική μπροστά, να την εξελίξουν, σεβόμενοι την πρώτη ύλη, την παράδοσή μας, και ταυτόχρονα προσθέτοντας και νέους ήχους με φρέσκα υλικά. Αυτό όταν συμβαίνει, είναι υπέροχο. Ωστόσο, θλίβομαι βαθιά όταν ακούω "κακοποιημένες" κατά τη γνώμη μου μουσικές με στίχους επικίνδυνους. Μου φαίνεται αδιανόητο όταν βλέπω το 2022 εκατομμύρια κόσμου να αναπαράγουν τραγουδώντας και χορεύοντας, λέξεις και εκφράσεις σεξιστικές, ρατσιστικές φορτισμένες ακόμα και τώρα με κατάλοιπα σκοτεινών περιόδων του παρελθόντος”.

Έχετε ένα τετράδιο στο οποίο γράφετε για την καθημερινότητα σας και όσα αισθάνεστε μέσα σε αυτή. Πόσο δύσκολο είναι να μοιράζεστε τις σκέψεις σας στα social media και να παραμένουν προσωπικές;

“Στο τετράδιο καταγράφω τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα γεγονότα της κάθε μέρας μου. Μου αρέσει πολύ αυτό, κάνω την καθημερινή μου ενδοσκόπηση και έρχομαι σε επαφή με τον εαυτό μου. Στα social media εκφράζω κυρίως τις ανησυχίες μου για τα κοινωνικά ζητήματα που με απασχολούν και θέλω να παίρνω θέση. Τώρα τελευταία αποφάσισα να απέχω λίγο γιατί δεν μου αρέσει να μπαίνω στο τριπάκι ενός καθημερινού ψυχαναγκασμού. Κάθε μέρα συμβαίνουν τραγικά πράγματα. Τι να πρωτοπώ για την κατάντια των θεσμικών μας οργάνων, για την χειραγώγηση μας από τα πληρωμένα ΜΜΕ; Είναι τόσα τα θύματα του φασισμού, του ρατσισμού, του νοσηρού δικαστικού συστήματος, των γυναικοκτονιών, της αστυνομικής βίας, της ομοφοβίας…”

Πληροφορίες εκδήλωσης:

Παρασκευή 29 Ιουλίου στις 21.00

Έπαυλη Τσιροπινά, Ποσειδωνία

Εισιτήρια:

Προπώληση 12€ (από www.viva.gr)
Ταμείο 15€

Οργάνωση παραγωγής: Action Εστί