Μαίνεται ο ενεργειακός πόλεμος Ευρώπης - Ρωσίας, με θύματα τους ευρωπαίους πολίτες

Οι υπουργοί Οικονομικών των G-7 και οι κεντρικοί τραπεζίτες αποφάσισαν στις αρχές Σεπτεμβρίου να βαθύνουν τον ενεργειακό πόλεμο με τη Ρωσία, επιβάλλοντας - με το έτσι θέλω - πλαφόν στις τιμές του ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, κάτω από τις τιμές της αγοράς. Ο στόχος είναι να περιορίσουν τα υψηλά κέρδη της ρωσικής οικονομίας από τις παγκόσμιες πωλήσεις των ορυκτών καυσίμων (σσ παρά τις κυρώσεις η GAZPROM εμφάνισε ρεκόρ καθαρού κέρδους 41,3 δις δολάρια το πρώτο εξάμηνο του έτους).

Οι G-7 (ΗΠΑ, Καναδάς,, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία) στο σχετικό ανακοινωθέν τους προέβαλαν «την πολιτική βούληση» τους να απαγορεύσουν, (σύμφωνα και με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό της 3ης Ιουνίου 2022) την ασφάλιση ή την χρηματοδότηση υπηρεσιών που επιτρέπουν την δια θαλάσσης μεταφορά ρωσικού πετρελαίου και προϊόντων του, η οποία θα επιτρέπεται μόνο αν τα ρωσικά προϊόντα αυτά θα πωλούνται σε τιμές κάτω από το πλαφόν της τιμής των αγορών ενέργειας των δυτικών. Με άλλα λόγια τα ρωσικά προϊόντα - αποφάσισαν οι 7 δυτικοί μεγάλοι του πλανήτη - θα πωλούνται στην παγκόσμια αγορά σε τιμές κάτω από αυτές της δυτικής αγοράς ενέργειας, η οποία άνετα και χωρίς περιορισμούς μπορεί να ανεβαίνει ελευθέρα (εντείνοντας την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη, αυξάνοντας σε δυσθεώρητα ύψη τον πληθωρισμό, φτωχοποιώντας μεγάλα τμήματα του ευρωπαϊκών πληθυσμών, οδηγώντας σε επισιτιστική κρίση κλπ. Κλπ.).

Το καινούργιο αυτό εμπάργκο ρωσικών προϊόντων ορυκτών καυσίμων θα παιχθεί στο Σίτυ του Λονδίνου, που είναι το παγκόσμιο κέντρο ασφάλισης της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας πετρελαίου. Τα τάνκερ δεν θα ασφαλίζονται έναντι κινδύνων και «τα κοντράτα» δεν θα χρηματοδοτούνται, όταν μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο αν αυτό δεν έχει συμφωνηθεί σε τιμές του πλαφόν.

Οι νέες αυτές κυρώσεις με το πλαφόν τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο αναμένεται να πλήξει πρωτίστως την ελληνική ναυτιλία, διότι σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία το 55% των τάνκερ που απέπλευσαν από τη Ρωσία στο διάστημα Μαρτίου – Αυγούστου είναι ελληνικής πλοιοκτησίας, (έναντι 35% την ίδια περίοδο τα προηγούμενα δύο χρόνια).

Η απάντηση Πούτιν σε όλες αυτές τις δυτικές αλχημείες ήταν η αναμενόμενη:

Η Ρωσία σταματά εντελώς και για άγνωστο χρονικό διάστημα την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού NORDSTREAM1 και προειδοποίησε ότι θα σταματήσει να πουλάει πετρέλαιο σε εταιρείες των χωρών G-7.

Με αυτές τις κινήσεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία, από σύγκρουση αρχών διεθνούς δικαίου που ήταν αρχικώς, μεταλλάσσεται τώρα σε πόλεμο ενέργειας ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, με θύμα και θύτη ταυτοχρόνως την Ευρώπη, στα χέρια ηγετών, μικρών πολιτικών ικανοτήτων και μειούμενου κύρους στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό προκύπτει από τις αρχικές «πανηγυρικές» δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών περί άμεσης τιμωρίας του Πούτιν με τις ενεργειακές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις εναντίον της Μόσχας, με βαθύτερη ευχή να αγανακτήσουν οι Ρώσοι μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν τουλάχιστον να απολογηθούν για τις εκείνες τις ανόητες δηλώσεις τους, που επέφεραν ακριβώς το αντίθετο, ενεργειακή κρίση, οικονομική κρίση, βιομηχανική κρίση επισιτιστική κρίση (και πάει λέγοντας) στην ίδια την Ευρώπη με απροσδιόριστη εξέλιξη.

Σε κανένα σημείο της παγκόσμιας ιστορίας δεν έχουν εμφανιστεί τόσοι πολλοί μικρού βεληνεκούς ηγέτες να ανακοινώνουν ευθέως ότι οι χώρες τους και η Ε.Ε. στο σύνολο της θα υποστεί μετά βεβαιότητας οικονομική καταστροφή. Μια καταστροφή όμως που δεν προέρχεται από απειλή ή επίθεση εναντίον της Ευρώπης, αλλά αντίθετα από τις τιμητικές επιθετικές πολιτικές της Ευρώπης εναντίον χώρας, με την οποία δεν βρίσκονται σε πόλεμο ή για την ακρίβεια εμπλέκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία δι’ αντιπροσώπου (την Ουκρανία).

Οι μικροί Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αρχίσουν να απολογούνται για το πόσο ανέμελα κήρυξαν την απεξάρτηση τους από τις ενεργειακές ορυκτές ύλες της Ρωσίας όταν δεν είχαν εξασφαλίσει ούτε μια αξιόπιστη οικονομικώς εναλλακτική λύση και γιατί οδηγούν τους λαούς τους με μαθηματική ακρίβεια σε επισιτιστική κρίση και αναγκαστική φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων ευρωπαίων πολιτών.

Και να σκεφθεί κανείς ότι οι ίδιοι ανέμελοι μικροί Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αποφασίσει από την προηγούμενη δεκαετία την πλήρη απεξάρτηση της Ευρώπης από ορυκτά καύσιμα με στόχο την «απανθρακοποίηση» της Ευρώπης (μηδενισμό των ρύπων διοξειδίου του άνθρακα). Αυτό σήμερα ακούγεται μόνον ως ανέκδοτο. Μήπως όμως δεν είναι ανέκδοτο και το μεγάλο μέσο είναι ο ενεργειακό πόλεμος με τη Ρωσία;