Γ. Λούβαρη

Στον αστερισμό του ακατόρθωτου

Ο ήλιος

στεγνώνει

μια βουρτσιά ασβέστη

στα σκαλοπάτια της λευκότητας

Ο αέρας

αργότερα

κουρνιάζει τα σκουπίδια

φτιάχνοντας ένα σωρό ακανόνιστα σχήματα

Η νύχτα

απλώνεται

χωρίς να προσδιορίζεις τι πατάς

παρά μόνον...

Μάλλον η νύχτα

υπάρχει για να σκέφτεσαι

την καταχνιά των πραγμάτων

κοιτώντας τον ουρανό απ’ το φεγγίτη

Το πρωΐ

με την τόλμη της μέρας

το δυνατό φως

πιστεύεις στο ξεκαθάρισμα των ματιών

Να βλέπεις

τα φυλλαράκια των δέντρων

που...