“Δεν υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα”

Οι 26οι Αιγαιοπελαγίτικοι αγώνες ανήκουν το παρελθόν, αφού έλαβαν χώρα πριν από μερικές εβδομάδες στο νησί της Χίου.

Οι αγώνες σημαδεύτηκαν από την μεγάλη απουσία του Αθλητικού Συλλόγου Ποσειδών Σύρου. Ο σύλλογος από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων δεν πήρε μέρος στους αγώνες, μετά από απόφαση που πήρε το διοικητικό συμβούλιο, καθώς δεν είχε την σωστή προετοιμασία. Μάλιστα ο Συριανός σύλλογος έχει αναστείλει τη λειτουργία του, αφού ο χώρος άθλησης και προπόνησης είναι ακατάλληλος και εγκυμονεί κινδύνους κάθε φορά που κάποιος αθλητής προσπαθεί να γυμναστεί.

Από την πλευρά τους οι διοικούντες κρατούν στάση αναμονής, αφού θέλουν να δουν τη θα γίνει με το στάδιο των Πευκακίων, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν ακούσει πολλά, τους έχουν υποσχεθεί περισσότερα, όμως τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει.

Είναι αλήθεια πως πολλές φορές το ζήτημα του σταδίου των Πευκακίων έχει συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο του τότε Δήμου Ερμούπολης, έχουν παρθεί πάρα πολλές αποφάσεις, όμως καμία δεν έχει υλοποιηθεί.

Ο γραμματέας του Συριανού Συλλόγου κ. Λουκάς Τσούκος μίλησε για τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στο στάδιο των Πευκακίων και ανέφερε επίσης, πως καλύτερο θα ήταν να μπει ένας πλαστικός τάπητας κι όχι κουρασάν.

Επίσης, ο κ. Τσούκος έκανε και μία πρόταση, όπως να μην γίνουν τα έργα αυτά που έχουν προαναγγελθεί, να κάνουν όλοι υπομονή ώστε να βρεθεί μία επιπλέον χρηματοδότηση και να γίνουν τα έργα εκ βάθρων ώστε να γίνουν πιο σωστά και το στάδιο των Πευκακίων να βρει την χαμένη του αίγλη.

“Ο λόγος της μη συμμετοχής μας στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες είναι η έλλειψη προπόνησης”

Πριν από μερικές εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν στη Χίο οι Αιγαιοπελαγίτικοι αγώνες. Ο Α.Σ. Ποσειδών Σύρου δεν πήρε μέρος στους αγώνες και η απουσία του ήταν αισθητή, καθώς ο Σύλλογος σας κ. Τσούκο έχει γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες, στην γιορτή του κλασσικού αθλητισμού. Θα ήθελα να μου πείτε, πως πήρατε την απόφαση να μην δηλώσετε συμμετοχή;

“Η μη συμμετοχή μας στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες, ήταν καθαρά θέμα σταδίου. Δεν μπορούσε να γίνει προπόνηση στο υφιστάμενο στάδιο - ας το πούμε έτσι σε εισαγωγικά – των Πευκακίων. Διότι, μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο αυτό το στάδιο, δεν είναι όμως χώρος για να προπονηθούν εκεί παιδιά. Η επίστρωσή του είναι σε άθλια κατάσταση, έχουν φυτρώσει διάφορα φυτά και υπάρχουν πολλά αγκάθια. Επίσης, υπάρχουν παντού περιττώματα ζώων και δεν υπάρχει προσωπικό να φροντίσει το στάδιο αυτό. Το γυμναστήριο των Πευκακίων βρίσκεται στο κέντρο της Ερμούπολης και δεν πάει κανείς να το καθαρίσει. Αυτό είναι αδιανόητο, είναι ένας χώρος στο κέντρο της Ερμούπολης, ο οποίος είναι βρώμικος. Ακόμη υπήρχε πρόβλημα και με τους προβολείς του σταδίου, οι οποίοι έχουν διαβρωθεί και υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος να τους φάει στο κεφάλι.

Άρα, κάτω απ' αυτές τις προϋποθέσεις, ο προπονητής έκρινε ότι, δεν μπορεί να κάνει προπόνηση σε μικρά παιχνίδια, σ' αυτόν τον άθλιο χώρο. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μην πάρουμε μέρος στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες και να φανταστείτε ότι οι πρώτοι αγώνες έγιναν στη Σύρο το 1988. Θυμάμαι, τη μεγαλοπρέπεια των αγώνων αυτών τη δεκαετία του ογδόντα και του ενενήντα, που συμμετείχαν και μεγάλα ονόματα. Τότε διέπρεψαν και οι δικοί μας αθλητές. Άρα λοιπόν, το ότι βγήκαν κάποιοι και είπαν ότι δήθεν το σωματείο αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα, αυτό είναι μέγα λάθος. Το σωματείο μας και χρήματα έχει αυτή τη στιγμή στο ταμείο του, αλλά και δεν αντιμετωπίζει κανένα εσωτερικό πρόβλημα. Το πρόβλημα εντοπίζεται αποκλειστικά και μόνο στο στάδιο. Ο λόγος της μη συμμετοχής μας στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες είναι η έλλειψη προπόνησης. Έχουμε ανακαλέσει πλέον τη διαδικασία της συμμετοχής μας, σε αγώνες. Δεν μπορεί να γίνονται αγώνες και να παίρνουμε μέρος χωρίς προπόνηση. Εκτός κι αν υπάρχου αθλητές που είναι στην Αθήνα και κάνουν προπόνηση εκεί. Θα μας κλαίνε και οι “ρέγγες”, εάν κάνουμε κάτι τέτοιο. Τα παιδιά που ανήκουν στο σωματείο μας και είναι στην Αθήνα, εξακολουθούν και κάνουν προπονήσεις”.

“Ήταν ένα φοβερό δίλημμα”

Πόσο δύσκολη απόφαση ήταν, του να μην πάρετε μέρος στους Αιγαιοπελαγίτικους αγώνες και να αναστείλετε τη λειτουργία του Συλλόγου;

“Ήταν ένα φοβερό δίλημμα. Διότι, έχουν δώσει δείγμα γραφής τόσο οι προπονητές όσο και τα άτομα του Διοικητικού Συμβουλίου. Είμαστε ευαισθητοποιημένοι πάρα πολλοί και με μεγάλη θλίψη προβήκαμε σ' αυτήν την κίνηση, γιατί δεν πήγαινε άλλο. Τα τελευταία 15 χρόνια είμαστε στο παρακαλετό. Παρακαλούμε συνέχεια να κάνουν κάποιες εργασίες. Και τι δίνουν, πέντε χιλιάδες ευρώ κι αυτά όχι συνέχεια. Την τελευταία φορά που μας υποσχέθηκαν τόσα, μας έδωσαν μόνο πέντε όργανα, που κι αυτά είναι στις αποθήκες, αφού κανείς δεν τα χρησιμοποιεί. Άντε να προπονηθείς κάποιος μία φορά τον μήνα. Ποιος θα βρεθεί στο γυμναστήριο όταν δεν έχεις τον στίβο. Ο Στίβος ο οποίος είναι ο “βασιλιάς” των αγωνισμάτων και για να καταλάβει κάποιος αυτό που εννοώ θα πω, ας βάλει στο μυαλό του, Ολυμπιακοί αγώνες χωρίς τα αθλήματα του στίβου. Είναι δυνατόν να γίνουν; Άρα είναι δυνατόν να μην κάνεις έναν στίβο; Πόσα λεφτά κάνει για να φτιάξει ένα αξιοπρεπέστατο στάδιο. Ένα εκατομμύριο; αυτά τα χρήματα δεν μπορεί να τα βγάλει ο Δήμος από τα δικά του έσοδα; Θα μπορούσε με μία σχετική οικονομία και με τη βοήθεια της Περιφέρειας να είχε μαζέψει αυτό το ποσό. Αλλά είναι αυτό που λένε, “Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει”.

Εδώ και αρκετούς μήνες έχει υπογραφεί από το Δήμο και την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου μία προγραμματική σύμβαση για την βελτίωση του χώρου αυτού. Ήδη ακούγονται πολλά γι' αυτήν την εργασία, δηλαδή, ότι το κουρασάνι που είναι να τοποθετηθεί στο γυμναστήριο των Πευκακίων δεν είναι και η πιο ενδεδειγμένη λύση. Δηλαδή, με τους πρώτους ανέμους θα υπάρξουν και πάλι προβλήματα, αφού ο αέρας θα πάρει το χώμα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να γίνει πιο λειτουργικό αυτό το στάδιο και οι αθλητές να προπονούνται κάτω από ανθρώπινες συνθήκες.

“Το Κουρασάν είναι “ένα δώρο, άδωρο” θα το έλεγε εγώ. Γιατί, σε έξι μήνες θα έχουμε και πάλι προβλήματα, αφού θα πάρει ο αέρας τα εκατό χιλιάρικα που θα διαθέσει εκεί ο Δήμος. Δεν θα κάνουμε τίποτα. Καλύτερα να κρατήσει στην άκρη αυτά τα χρήματα μέχρι να βρει κι άλλα, ώστε να γίνει μια σωστή δουλειά. Το μόνο που θα σώσει το στάδιο των Πευκακίων είναι ο πλαστικός τάπητας. Μόνο τότε θα σωθεί ο χώρος, αλλά και παιδιά θα τραβήξουμε και μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι θα μπορούν να μπουν μέσα. Εμείς από την πλευρά μας θα προσπαθήσουμε να ευαισθητοποιήσουμε πηγαίνοντας στα σχολεία μικρά παιδιά, καθώς τότε θα υπάρχει ένας ωραίος πολιτισμένος χώρος. Τώρα όποιος πάει και δει τους χώρους προπόνησης, αλλά και τις τουαλέτες θα σιχαθεί από την εικόνα που θα αντικρίσει. Επίσης, τις βραδινές ώρες πάνε και περιθωριακά άτομα και έχουμε βρει και χρησιμοποιημένες σύριγγες. Αυτά είναι διαπιστωμένα και έχουν ξανά γραφθεί παλαιότερα. Θα πρέπει να σφραγισθεί ο χώρος και να μην μπαίνει κανείς μέσα. Αν θέλει ο Δήμος πραγματικά να φτιάξει ένα στάδιο θα βρει τις πιστώσεις. Δεν θέλει και δεν το κάνει. Τόσα χρόνια αν έκανε μία σχετική οικονομία, τώρα θα είχε τα χρήματα για να φτιάξει ώρα ωραίο στάδιο. Αλλά λέγαμε τότε, α είναι διακοσάρης ο στίβος και είναι μικρός. Ας βρουν ένα άλλο χώρο και να κάνουν ένα στάδιο με τετρακοσάρι στίβο. Αυτό θα ήταν η χαρά μας. Δεν θα είχαμε πρόβλημα που θα γινόταν, αλλά όπου κι αν γινόταν δεν θα είχαμε πρόβλημα Θα μπορούσε το στάδιο να γίνει στις παρυφές της Ερμούπολης. Κάποτε λέγανε για το στρατόπεδο, αλλά αυτό ξεχάστηκε. Υπάρχει χώρος στο Μάννα. Από τη στιγμή όμως που δεν γίνεται τίποτα, έστω στα Πευκάκια να γίνει μία σωστή δουλειά και τα χρήματα να πιάσουν τόπο. Αν βάζανε ένα πλαστικό τάπητα στα Πευκάκια θα δουλεύαμε πάρα πολύ καλά”.

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες και την κακή εικόνα του σταδίου, πόσα παιδιά είχατε στον Σύλλογο;

“Είχαμε περίπου 50 παιδιά διαφόρων ηλικιών. Δεν είναι μικρός ο αριθμός. Είχαμε περίπου 25 παιδιά μικρής ηλικίας, δηλαδή του δημοτικού και τα άλλα ήταν μεγαλύτερα”.

Όπως είπατε κι εσείς το στάδιο στα Πευκάκια τη δεκαετία του ογδόντα και του ενενήντα γνώρισε μεγάλες στιγμές. Πως από τη λάμψη φτάσαμε στο σήμερα που ο συγκεκριμένος χώρος μοιάζει σαν “νεκροταφείο” του κλασικού αθλητισμού.

“Το στάδιο ήταν σε καλή κατάσταση μέχρι που συνταξιοδοτήθηκαν ο Παπασημινός με την γυναίκα του. Πραγματικά τότε κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες ώστε ο χώρος να είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Καθάριζαν συνεχώς τις τουαλέτες, τους γύρο χώρους, αλλά και έριχναν συνεχώς νερό στο χώμα ώστε να μην το πάρει ο αέρας. Από εκεί και πέρα το στάδιο το πήρε η κάτω βόλτα.

Επίσης ο λόγος που φτάσαμε εδώ είναι ότι το άφησαν στην τύχη του. Την πρώτη ευθύνη την φέρει η Δημοτική αρχή, καθώς δεν έκανε τίποτα για την διατήρηση του χώρου. Ακόμη κι αν έκανε, ήταν σαν “μία σταγόνα στον ωκεανό”. Αυτή τη στιγμή πρέπει οι εργασίες να γίνουν από την αρχή, δηλαδή, όλα να ξεκινήσουν από την αρχή. Μόνο έτσι θα γίνει λειτουργικός ο χώρος. Εντάξει το έριξαν το Κουρασάνι, ποιος θα το συντηρήσει μετά; Υπάρχει άνθρωπος να το κάνει αυτό; Ο Δήμος ο οποίος εποπτεύει τον αθλητισμό τη έχει κάνει για τον στίβο; Η τελευταία δημοτική αρχή δεν έχει κάνει τίποτα. Άρα χρειάζεται μία ουσιαστική “επέμβαση” στον συγκεκριμένο χώρο, από τη στιγμή που δεν μπορεί να βρεθεί άλλη τοποθεσία. Πως είναι δυνατόν να στερείς από τους πολίτες του νησιού το δικαίωμα της άθλησης. Δεν υπάρχει ένας χώρος να περπατήσουν και αναγκάζονται να περπατούν στους δρόμους με τον κίνδυνο να υπάρξει κάποιο ατύχημα. Ο στίβος γενικά προσφέρει υγεία”.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε για να επανέλθει στις αγωνιστικές επάλξεις ο σύλλογός τη χρειάζεται;

“Θα πρέπει να φτιαχτεί το γήπεδο. Αν παραμείνουν οι καταστάσεις ως έχουν δεν πρόκειται να επιστρέψουμε. Και πάλι θα δούμε τα πράγματα, αν γίνει κάποια παρέμβαση και βελτιωθεί ο χώρος. Αλλά όπως λέω παραπάνω, θα πρέπει να γίνει μία εκ βάθρων ανακατασκευή. Αν πάει κάποιος και δει την κλειστή αίθουσα θα την βγάλει κι αυτήν ακατάλληλη. Παίζουμε με την ακεραιότητα των παιδιών, γι' αυτό αναστέλλεται για την φετινή τουλάχιστον χρονιά η λειτουργία του συλλόγου και θα δούμε στις εκλογές τη άλλο θα μας υποσχεθούν οι υποψήφιοι της δημοτικής αρχής. Αν το θέλει η δημοτική αρχή μπορεί να το κάνει, δεν θέλει, κι αυτές είναι κουβέντες που έχουν ειπωθεί από ανώτερα κλιμάκια”.