"Είναι η εμπιστοσυνή, ανόητε"

Πριν ελάχιστο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση πανηγύριζε διότι χρειάσθηκαν μόνο δεκατεσσεράμισυ δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Βέβαια πίσω από αυτό το σχετικά μικρό ποσό δεν έβλεπε η κυβέρνηση τι κρυβόταν. Δεν αναφέρομαι στο μηδενισμό των αξιών του δημοσίου και επομένως της περιουσίας των Ελλήνων. Αναφέρομαι στην ποιοτική αξιολόγηση των ίδιων των επενδυτών και του χρονικού ορίζοντα των τοποθετήσεών τους.

Εν ολίγοις δεν φτάνει που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησε τις τράπεζες για ένα ελάχιστο ποσό, οι επίδοξοι επενδυτές δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη ούτε στον πωλητή, δηλαδή στην κυβέρνηση, ούτε στην αγορά. Απόδειξη ότι το μεγαλύτερο μέρος της ανακεφαλαιοποίησης χάθηκε μέσα σε δύο μέρες κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου.

Και βεβαίως κατάρρευση Χρηματιστηρίου σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης.

Γιατί συνέβη αυτό; Διότι άρχισε (έστω και καθυστερημένα) η πρώτη αξιολόγηση του αριστερού μνημονίου από την κυβέρνηση. Και φαίνεται ότι κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.

Μη έχοντας εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση οι επενδυτές προεξοφλούν (δυστυχώς) το χειρότερο αποτέλεσμα. Διότι αυτοί γνωρίζουν και κάτι άλλο. Επόμενη ανακεφαλαιοποίηση δεν υπάρχει. Υπάρχουν λύσεις που κανείς δεν θέλει να σκέφτεται.

Ταυτόχρονα βλέπουν από την κυβέρνηση μια ιδεοληπτική εμμονή κατά της εργασίας και της παραγωγής. Τα παραδείγματα είναι συγκεκριμένα.

Το προσχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, οι εμμονές Σκουρλέτη για την επένδυση στη Χαλκιδική, το κόλλημα του κου Δρίτσα για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, η υπερφορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, η αδράνεια στις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Επομένως η εμπιστοσύνη για κάθε είδους εγχώριους και ξένους επενδυτές αποτελεί παρελθόν.

Ταυτόχρονα οι εταίροι-δανειστές έχουν χάσει και αυτοί την εμπιστοσύνη τους προς την Ελληνική κυβέρνηση. Γι’ αυτό και δεν βιάζονται να κλείσουν την αξιολόγηση. Και ας φωνάζει ο Τσακαλώτος ότι εάν δεν κλείσει άμεσα η αξιολόγηση, τότε η Ελλάδα θα καταστραφεί.

Οι εταίροι δανειστές διαπιστώνουν ότι κανείς από την κυβέρνηση δεν μπορεί να τους παρουσιάσει αξιόπιστους αριθμούς για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το δημοσιονομικό, την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Ταυτόχρονα βλέπουν ότι μετά δυσκολίας προχωρά η οργάνωση του ταμείου για τις ιδιωτικοποιήσεις, ότι ελάχιστα γίνονται για την απορρόφηση των διαθέσιμων 450 εκατομμυρίων της βοήθειας για το προσφυγικό, ότι όχι μόνο δεν γίνεται τίποτα για την αποκομματικοποίηση του κρατικού μηχανισμού αλλά καθημερινά κάποια φιλενάδα ή κάποιος σύντροφος (συνήθως αγράμματος και ανεπάγγελτος) επιλέγονται για μία θέση σε έναν υπαρκτό ή ανύπαρκτο δημόσιο οργανισμό.

Επομένως και η εμπιστοσύνη από τους εταίρους δανειστές έχει χαθεί. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντράγκι ζητά από τις τράπεζες να αποφεύγουν τις αγορές κρατικών ομολόγων και ο SSM πρόσφατα απαγόρευσε στις τράπεζες να αγοράζουν ομόλογα και των κρατικών εταιριών!

Τι μένει στην κυβέρνηση; Μήπως ο λαός;

Συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και επιχειρηματίες μέσα από ένα πρωτόγνωρο κίνημα που ενώνει την γραβάτα με την γαλότσα, το τρακτέρ με το επαγγελματικό αυτοκίνητο και το γραφείο με το ψαροκάϊκο, δείχνουν με κάθε τρόπο ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, που κατά πλειοψηφία υπερψήφισαν δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο.

Έχασαν την εμπιστοσύνη τους διότι είχαν πιστέψει σε αυτά που άκουγαν από τον κ.Τσίπρα. Πίστεψαν στην δέκατη τρίτη σύνταξη, στην αύξηση του κατώτατου μισθού, στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, στη μείωση της ανεργίας, στη μείωση των φόρων, στη δωρεάν περίθαλψη για όλους, τη μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, την επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, την προστασία των δανειοληπτών, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και στο παράλληλο πρόγραμμα.

Δυστυχώς χάθηκε η εμπιστοσύνη σε όλα τα επίπεδα. 

Εάν δεν ανακτηθεί η εμπιστοσύνη μετά το κλείσιμο των τραπεζών, των δρόμων και των συνόρων το μόνο που θα απομένει είναι, η με μαθηματική ακρίβεια κατάρρευση κάθε υπαρκτής δομής εργασίας και παραγωγής.

Έτσι επαληθεύεται η γνωστή φράση: «Κύριε Τσίπρα είστε το ατύχημα που δεν πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα»