"Ο τσιφλικάς"

Όλοι σχεδόν έχουμε παρακολουθήσει παλιές ελληνικές ταινίες με θέμα τη σχέση μεταξύ τσιφλικάδων και κολίγων.

Τα χαρακτηριστικά του τσιφλικά ήταν η υπεροψία, η έλλειψη κατανόησης, η σκληρότητα και η ληστρική αφαίρεση του όποιου εισοδήματος από τους κολίγους. Εννοείται ότι ήταν απαγορευμένη κάθε έκφραση αντίρρησης εναντίον της βούλησης του τσιφλικά και όποιος αποτολμούσε να εκφράσει και να διασπείρει τέτοιου είδους απόψεις κατέληγε στη διαδικασία συνετισμού διά του βούρδουλα.

Παρατηρώντας γεγονότα που φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους και αφορούν την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, άθελά μου καταφεύγω στην εικόνα του τσιφλικά.

Γεγονός πρώτο: Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος και μοιράζει ένα μικρό «μέρισμα» σε αυτούς που θεωρεί εξαθλιωμένους (συνταξιούχους) αλλά δικούς της ψηφοφόρους. Όπως ακριβώς ο τσιφλικάς πανηγύριζε τη σοδειά του και μοίραζε ένα ξεροκόμματο στους κολίγους.

Το ότι το πρωτογενές πλεόνασμα προήλθε από την άγρια υπερφορολόγηση, την υπερβολική λιτότητα και την αναστολή πληρωμής υποχρεώσεων του δημοσίου, προφανώς εντάσσεται στη συμπεριφορά των σύγχρονων τσιφλικάδων. Ένας κανονικός τσιφλικάς δεν ενδιαφέρεται για το πόσο θα γδάρει τους κολίγους, όπως και δεν ενδιαφέρεται για την τακτοποίηση των υποχρεώσεών του.

Στη σημερινή πραγματικότητα του πρωτογενούς πλεονάσματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι με τη συσσώρευση απλήρωτων υποχρεώσεων του δημοσίου ουσιαστικά εξοντώνεται η πραγματική οικονομία, εκλείπει κάθε πιθανότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, δημιουργείται η νέα γενιά κολίγων της αποκαλούμενης ευέλικτης αγοράς εργασίας και καθεστωποιείται η φτωχοποίηση των Ελλήνων.

Σιγά το πράγμα. Η μέθοδος είναι γνωστή και ως μέθοδος πολλαπλασιασμού των κολίγων. Αυτών δηλαδή που θα περιμένουν με αγωνία με τη σειρά τους το επόμενο ξεροκόμματο του τσιφλικά.

Όμως υπήρχε ένα μικρό αγκάθι στην στρατηγική του τσιφλικά.

Γεγονός δεύτερο: Κάποιοι επέμεναν να διατυπώνουν και να διαδίδουν μια διαφορετική άποψη.

Στις μέρες μας αυτοί είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι. Κανένα πρόβλημα για τον τσιφλικά.

Άλλους θα τους καταδικάσει στην πείνα για να συνετισθούν, άλλους θα τους εξαγοράσει ενδεχομένως σε κάποιους να στείλει και τον επιστάτη του να τους παρακολουθεί και να τους εκβιάζει για να τους φέρει με τα νερά του.

Έτσι ο σύγχρονος τσιφλικάς αντιμετώπισε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες, διαδικτυακά sites, κλπ.

Στον ρόλο του επιστάτη ο Παππάς, ο Κρέτσος, ο Μουλόπουλος και τα άλλα παιδιά.

Ο τσιφλικάς όμως παρά την απάνθρωπη συμπεριφορά του ήταν πάντα φιλόζωος.

Βασίλισσα στο τσιφλίκι του ήταν πάντα μία γατούλα, καμία φορά και ράτσας Ιμαλαϊων.

Το πρόβλημα με τις γατούλες είναι ότι από τη φύση τους δεν είναι υποταγμένες και πιστές όπως οι σκυλίτσες και το πρόβλημα με τους τσιφλικάδες ήταν ότι πάντα είχαν κακό τέλος.