Μήνυμα για τη γιορτή της μητέρας

Ο άνθρωπος που μας έφερε στον κόσμο, έμεινε ξάγρυπνη για μέρες πάνω απ’ το προσκεφάλι μας, αγωνιούσε και θα αγωνιά πάντα για το αν φάγαμε, αν κοιμόμαστε αρκετά, αν είμαστε καλά, όσο μακριά κι αν είμαστε, όσων ετών κι αν είμαστε.

Η γυναίκα που μας κράταγε το χέρι μέχρι να κάνουμε το «μεγάλο βήμα», που ήταν εκεί να μας σηκώσει όταν πέσαμε, που μας έκλεισε στην αγκαλιά της όταν φοβηθήκαμε ή και χωρίς να φοβηθούμε, που στήριξε τις επιλογές μας ακόμη κι αν δεν συμφωνούσε μ’ αυτές. Με απεριόριστη υπομονή, ανιδιοτελή, αστείρευτη αγάπη. Η μάνα! Ακλόνητος βράχος πάντα στο πλάι μας, δέντρο με ρίζες δυνατές. Πόσες και πόσες φορές δεν στηριχτήκαμε στα κλαριά του και δεν κουρνιάσαμε κάτω απ’ τη σκιά του;

Της αξίζουν όλα τα δώρα του κόσμου, όλα τα λουλούδια του κόσμου.

Αλλά εκείνη θα αρκεστεί μόνο στο χαμόγελό μας. Θα είναι ευτυχής με ένα μόνο χάδι μας.

Σήμερα, στη γιορτή της, αλλά και κάθε μέρα, κάθε στιγμή, να τη θυμόμαστε με αγάπη αν δεν την έχουμε κοντά μας και να της κάνουμε την πιο μεγάλη και την πιο ζεστή αγκαλιά αν είναι δίπλα μας. Και για όσο είναι ακόμη δίπλα μας.