Διάφορα διόλου αδιάφορα

Της Δέσποινας Παρασκευαΐδου

Αφορμή γι αυτό το κείμενο, στάθηκε η ανάγνωση τις μέρες της Πρωτοχρονιάς, του σπουδαίου βιβλίου του Μιχ. Χατζηγεωργίου «Η Σύρα και οι νεοέλληνες λογοτέχνες» (1827-1945) έκδοση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Ερμούπολης, επί προεδρίας του Αντώνη Συρίγου (Οκτ 2003). Σ’ αυτό, 73 εξέχοντες λόγιοι των περιόδων των Φαναριωτών, της Ρομαντικής Σχολής Αθηνών, της νέας Αθηναϊκής Σχολής και της γενιάς του Μεσοπολέμου, έγραψαν «πράματα και θάματα» και όμορφα παινέματα για τη Σύρα και τους ανθρώπους της.

Έτσι σκέφτηκα ότι είναι καιρός να μας συνεπάρει ένα κύμα φροντίδας γι’ αυτή την κλεινή νήσο!

Για παράδειγμα:

1) Το αρχαιολογικό μουσείο, ο σημαντικός χώρος της Χαλανδριανής, το Ιστορικό Αρχείο, αφορούν το ευκλεές παρελθόν της Σύρας και θά πρεπε να έχουν τη θέση και την εικόνα που τους αξίζει.

Η παιδική χορωδία της Ορχήστρας των Κυκλάδων, η (παιδική) Φιλαρμονική, η παιδική Βιβλιοθήκη, ακόμη και οι παιδικές χαρές, αφορούν την παιδεία και το μέλλον του τόπου και αξίζουν την ιδιαίτερη προσοχή μας.

Ας σταθούμε σ’ αυτά μ’ έναν άλλο τρόπο και σκεπτικό και ας αντιγράψουμε ό,τι αγαθό, έξυπνο και δημιουργικό έχει γεννήσει το «ΔΙΑΖΩΜΑ» και ο κουμπαράς του ακούραστου Σταύρου Μπένου. Του πρώην ιστορικού Δημάρχου Καλαμάτας, άξιου Υπουργού Πολιτισμού και από ετών ψυχής αυτού του σπουδαίου εγχειρήματος, που έχει αναστήσει πάμπολλα αρχαία θέατρα στην Ελλάδα. Και το ‘χει καταφέρει μαζί με άλλους καλούς Έλληνες και τη συνδρομή πολιτών, ιδιωτών, ανθρώπων με καλλιέργεια, δοτικότητα, ενσυναίσθηση, χάρη.

2) Έχοντας διαβάσει όσα κατά καιρούς γράφονται από ειδήμονες και μη, για την προώθηση του Πολιτισμού –Τουρισμού στη Σύρα, νομίζω ότι ως σήμα κατατεθέν, το brand name της νήσου, καλύτερα θα ήταν το :

«ΕΜΠΕΙΡΙΑ – ΣΥΡΑ» ή «ΣΥΡΑ – ΕΜΠΕΙΡΙΑ»

Δηλαδή ένα σήμα που να ερεθίζει τον επισκέπτη, να προκύπτει ως αποτέλεσμα της παραμονής του εδώ και να αφορά:

α) Στην αισθητική του περιβάλλοντος χώρου (πρώτη εντύπωση καθοριστική)

β) Στην ιστορία και τους ανθρώπους της Σύρας

γ) Στον πολιτισμό του σήμερα

Κι αυτό γιατί, όντως μπορεί και πρέπει η γνωριμία με την «ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ» να καταλήγει σε μια ουσιαστική Εμπειρία Ζωής για τον επισκέπτη-ταξιδιώτη, που να χαίρεται, να απολαμβάνει και συγχρόνως να γεύεται λίγη από την αχλύ του παρελθόντος. Γιατί όχι;

3) Στα πλαίσια αυτά, το Ιστορικό Καφενείο «ΠΑΝΘΕΟΝ», πάλαι ποτέ κόσμημα στην «…μαρμαρόστρωτον ερατεινήν πλατείαν της Ερμουπόλεως…» (βλ. Βλάσ. Γαβριηλίδης από το προαναφερθέν βιβλίο του Μιχ. Χατζηγεωργίου) αξίζει και πρέπει να επανακτήσει την προτέραν θέση και όσο γίνεται αίγλη του.

Ίσως χρειασθεί γι αυτό, η παιδική Βιβλιοθήκη να μεταφερθεί αλλού, μια και κρατάει την Α’ θέση στην πλατεία, όπου μάλλον δίνεται «η μεγάλη μάχη» με τα άλλα νησιά στα πεδία τουρισμού, πολιτισμού.

4) Και μια και μιλάμε για την κεντρική πλατεία Μιαούλη, αναρωτιέμαι μήπως είναι καιρός, αυτός ο χώρος να αποδοθεί σε όλους τους κατοίκους του νησιού και να πάψει να παρουσιάζει μια εικόνα κακής παιδικής χαράς, με όλα τα συμπαρομαρτούντα των τελευταίων ετών;

Και ας με συγχωρήσουν οι γονείς, αλλά δικαιώματα στην πλατεία έχουν επιτέλους όλοι οι πολίτες και όχι μόνο τα παιδιά με τις ποικίλες και αμφιβόλου ποιότητας και ασφάλειας δραστηριότητές τους. Άλλωστε έχουν γραφεί και ειπωθεί αρκετά στο παρελθόν γι αυτό το θέμα, οπότε η επίλυσή του καθίσταται αναγκαία.

5) Διαβάζοντας προ μηνός τη λίστα οικονομικής ενίσχυσης του Δήμου προς τα Πολιτιστικά σωματεία, έκανα τις εξής σκέψεις ως φορολογούμενη πολίτις :

α) Χαίρομαι ιδιαίτερα που άρχισε επιτέλους η συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον Δήμο. Καλώς τηνε κι ας άργησε!

β) Ας δούμε όμως τι μπορεί να γίνει και με το πρόγραμμα ΜΕΤ της Ν. Υόρκης του Αντέννα και τη σύνδεση με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Για το οποίο ΜΕΤ, η προσπάθειές μου με την προηγούμενη Δημοτική Αρχή απέβησαν άκαρπες).

γ) Είναι και η συνεχιζόμενη, έστω και χωρίς αμοιβή και αμφιλεγόμενη παρουσία του Φεστιβάλ Αιγαίου, για το οποίο, εκφράστηκαν κατά καιρούς καλά λόγια για τις παραστάσεις του.

Όμως εκείνη η πληθωρική, πληθυντική, πλημμυρική εικόνα οπερατικής παράστασης με τόσο στρας, λάμψη και πλήθη αμερικανοπαίδων αδόντων στα σκαλιά της πλατείας «εν χορδαίς και οργάνω», τον περυσινό Ιούλιο, ήταν το κάτι άλλο. Και καλά στην πλατεία, όπου το ποσοτικό υπερκέρασε το ποιοτικό, αλλά στο θέατρο, σε τέτοιο περιβάλλον, πάλι περίσσευε ο στόμφος, το φολκλόρ και έλειπε η ατμόσφαιρα, η λεπτότητα , οι αποχρώσεις.

δ) Είναι και λίγο περίεργο όμως που χρόνια τώρα, το πρόγραμμα του εν λόγω φεστιβάλ τυπωμένο εξ ολοκλήρου στ’ αγγλικά εκτός από δύο λόγια του Δημάρχου, δείχνει πόσο και πως ο Δ/ντής του αισθάνεται τη σχέση με τους κατοίκους και τον τόπο υποδοχής και φιλοξενίας του στο νησί.

Εδώ θάλεγε κανείς : «Αστήρ αστέρος διαφέρει δόξη»….

6) Για το τέλος φύλαξα μια παλιά μου επιθυμία:

Μη τολμώντας να συγκρίνω τη Σύρα με την Αθήνα, όπου συντελείται μια κοσμογονία θεαμάτων, σεμιναρίων και εκδηλώσεων πολιτισμού, που ενώ είναι δωρεάν, καθόλου δεν υστερούν σε ποιότητα, σκέφτομαι μήπως κάτι ανάλογο (σε μικρότερη κλίμακα) θα μπορούσε να γίνεται εδώ. Είμαστε και πρωτεύουσα στο Αιγαίο! Να δημιουργηθεί δηλ. ένας πυρήνας ανθρώπων της επιστήμης και των γραμμάτων που να δίνουν θεματικές διαλέξεις π.χ. ιστορίας της τέχνης, φιλοσοφίας, δημιουργικής γραφής, ποίησης, ή ότι άλλο προταθεί από τους ενδιαφερόμενους πολίτες.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο, δέχομαι ότι κάποια απ’ τα παραπάνω σημεία, χρειάζονται την τόλμη και την αποφασιστικότητα ενός ρηξικέλευθου Δημάρχου, δηλ. του νεοεκλεγέντος Γιώργου Μαραγκού. Και μια συζήτηση γι αυτά στο Δημοτικό Συμβούλιο θα ήταν σίγουρα εποικοδομητική. Όμως, πρωτίστως χρειάζεται η συνέργεια, η συμπαράσταση και η συμμετοχή των πολιτών.

Γιατί ευτυχώς, ο πολιτισμός ανθεί, θάλλει και παράγεται εκεί όπου το έδαφος και οι άνθρωποι τον νοιάζονται και τον καλλιεργούν. Κι εδώ στη Σύρα, το μεν παρελθόν, λαμπρόν τε και πλούσιον, αλλά ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ !!

ΥΓ. (Επί του πιεστηρίου)

Είναι ανεπίτρεπτο να αποτολμάται από τον παλαιό του ΟΠΑΣ Γ. Κεράνη (Κοινή Γνώμη 9/1/15) σύγκριση των παραστάσεων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με αυτές του από 10ετίας αμερικανόφερτου και υποτονικού πλέον φεστιβάλ. Χώρια που αυτό δηλώνει και άγνοια του αντικειμένου.

Αντίθετα, θεωρώ ότι επιβάλλεται να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε την αξιόλογη προσφορά της δικής μας Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όταν μάλιστα οι έπαινοι και κυρίως οι αντικειμενικές κριτικές για τις έξοχες παραστάσεις της, υπό την φωτισμένη καλλιτεχνική δ/νση του Μύρωνα Μιχαηλίδη έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ επιτυχιών και εισιτηρίων.

Πολύ δε περισσότερο, αφού θα αξιωθεί μέσα στο 2015 να μας δίνει μοναδικές βραδιές, στο απείρου κάλλους και υψηλών προδιαγραφών νέο Κτίριό της, του Ιδρύματος «ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ», στο παραλιακό Φάληρο!

Είπαμε : «Αστήρ αστέρος διαφέρει δόξη»….

Δ.Π.