Η πολιτεία καλείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ακτοπλοΐας

Διάβασα σε κάποιο έντυπο τις θέσεις/σκέψεις των νεοεκλεγμένων εκπροσώπων του νομού στο κοινοβούλιο, αναφορικά με την εξασφάλιση της απρόσκοπτης ακτοπλοϊκής σύνδεσης των νησιών. Σημειώνεται ότι το θέμα έχει και στο παρελθόν πολλές φορές συζητηθεί χωρίς η επίλυσή του να είναι εύκολη λόγω των μεγάλων αναγκών ακτοπλοϊκής σύνδεσης της χώρας και του αυξημένου κόστους που αυτή συνεπάγεται, κυρίως τα τελευταία χρόνια με την αύξηση της τιμής των καυσίμων και τη δρομολόγηση νέων αλλά ακριβών πλοίων.

Ο κ. Βρούτσης επικαλούμενος βεβαρημένο φόρτο εργασίας ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ δεν έκρινε το θέμα αρκούντως σοβαρό ώστε να πάρει θέση.

Ο κ. Μανιός ασπάσθηκε την αποδεδειγμένη αποτυχία της δημιουργίας Δημόσιου Φορέα Ακτοπλοΐας ως κρίσιμο εργαλείο της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται να πιστεύει ότι μέσω ενός τέτοιου φορέα θα εξυπηρετηθεί η επικοινωνία του ηπειρωτικού χώρου με τον νησιωτικό και θα εξασφαλιστούν μεταφορικές υπηρεσίες απαλλαγμένες από την αβεβαιότητα που προκαλούν τα ιδιωτικά ακτοπλοϊκά συμφέροντα. Η άποψη αυτή έχει αποδειχθεί σε πολλά πεδία της οικονομικής ζωής ανεδαφική μεταξύ άλλων και λόγω του αναποτελεσματικού τρόπου λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών. Αντίστοιχα, έχει εξαντληθεί και η συζήτηση για την αποδεδειγμένη αποτυχία του θεσμού εξυπηρέτησης, τουλάχιστον μεταξύ των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας από εταιρείες λαϊκής βάσης, με μόνη εξαίρεση αυτή της εταιρείας της Σκύρου.

Ο κ. Συρίγος αρκείται στο να στρέψει την προσοχή στην ανάγκη διενέργειας εμπεριστατωμένης μελέτης αναγνωρίζοντας ότι ο τομέας των συγκοινωνιών και μεταφορών λειτουργεί σχεδόν ικανοποιητικά αποκλειστικά και μόνο κατά τη διάρκεια των τουριστικών περιόδων.

Ο κ. Συρμαλένιος, ζώντας το πρόβλημα καθημερινά και θέτοντας ως προτεραιότητα τη διασφάλιση της απρόσκοπτης και ασφαλούς ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου, τόσο μεταξύ των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας όσο και μεταξύ τους , καταγράφει την ανάγκη της δημιουργίας ενός ελάχιστου δημόσιου δικτύου ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.

Τα νησιά που απαιτούν καθημερινή εξυπηρέτηση με την ηπειρωτική Ελλάδα καθ όλη τη διάρκεια του έτους είναι γνωστά (Σύρος, Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Πάρος, Νάξος, Σαντορίνη, και Μήλος). Αυτά καλύπτονται αρκούντως ικανοποιητικά από τις υπάρχουσες εταιρείες, με μία εξαίρεση που οφείλεται αποκλειστικά σε οικονομική δυσπραγία της εν λόγω εταιρείας. Η εμπειρία αυτή καταδεικνύει την ανάγκη αυστηρού ελέγχου από την Πολιτεία της οικονομικής ευρωστίας των εταιρειών που αναλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών ακτοπλοϊκών υπηρεσιών χωρίς βεβαίως να υποβαθμίζεται η σπουδαιότητα ύπαρξης εμπειρίας στον εν λόγω τομέα ώστε να διασφαλίζεται και η παροχή ασφαλών και ποιοτικών υπηρεσιών.

Τι δεν εξυπηρετείται και έχει ανάγκη αντιμετώπισης; Η μεταξύ των υπολοίπων νησιών επικοινωνία η οποία θα μπορούσε να καλύψει, μεταξύ άλλων, και τις ανάγκες των μικρών νησιών για τα οποία δεν απαιτείται καθημερινή σύνδεση με τον Πειραιά. Ο ορισμός λιμανιών hubs που θα εξυπηρετούν μικρά νησιά στο πλαίσιο σχεδιασμού ενός σωστού πλέγματος συνδέσεων θα πρέπει να βασιστεί και σχεδιαστεί σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες του κάθε νησιού/τοπικής κοινωνίας. Πρώτο βήμα για μια τέτοια διαδικασία είναι η ανάλυση και καταγραφή των παραπάνω αναγκών στη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια ώστε να διασφαλιστεί η κάλυψη των αναγκών των κατοίκων. Εν συνεχεία, θα μπορεί να περιγραφεί τι απαιτείται (όπως είδος πλοίου, αριθμός και ώρες δρομολογίων) και πόσο κοστολογείται η παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών για να είναι δυνατή η πρόσκληση ενδιαφερομένων εταιρειών υπό συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.

Στέλιος Νιώτης