Η ώρα της αλήθειας

Λίγες ώρες πριν το Δημοψήφισμα…

Η Κυβέρνηση απέτυχε να κάνει μια καλή συμφωνία με τους Ευρωπαίους Συμμάχους μας - Δανειστές μας.

Απέτυχε να απλώσει ένα δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους,  τους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους,  τους νέους και τους  χαμηλοσυνταξιούχους.

Απέτυχε να δώσει στον ελληνικό λαό την Ελπίδα. Η Ελπίδα ερχόταν αλλά χάθηκε στο δρόμο.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση δούλεψε σκληρά ώστε να βρεί τα χρήματα που χρειάζεται ανηλεώς η χώρα. Έτρεξε και υποκλίθηκε στη πλουτοκρατία της Ρωσίας, στον μουσουλμανικό μεσαίωνα του Ιράν, στη νέο(μετα?)κομμουνιστική Κίνα, στο «πλούσιο» δολάριο και στο «φτωχό» μπολιβάρ της Βενεζουέλας. Μόνο που ξέχασε να κοπιάσει ώστε να βρεί  ΕΥΡΩ. Αυτά τα ίδια τα ΕΥΡΩ που διαθέτουν Υπουργοί και Βουλευτές της  Αριστερής Κυβέρνησης ασφαλισμένα και αυγατισμένα σε τράπεζες του εξωτερικού.

Παραδόξως η Πολιτική Ανδρεία της Αριστεράς είναι άγνωστη αρετή για τον Συριζα. Όπως και η Αριστεία άλλωστε. Γι αυτό το λόγο η νεοεκλεγμένη Κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει τη δουλειά της, αρνήθηκε να πάρει τις πολιτικές ευθύνες της, έκλεισε τις Τράπεζες και αποφάσισε να διεξάγει Δημοψήφισμα.

Η Κυβέρνηση είναι υπέρ του όχι. Αλλά όχι σε τι? Πιστεύει κανείς από μας ότι μας ρωτούν αν συμφωνούμε με τη πρόταση των εταίρων-δανειστών που ήδη έχει φύγει από το τραπέζι? Κι αν ναι, γιατί η Κυβέρνηση δεν τύπωσε αυτή τη πρόταση να μας τη μοιράσει με το Ταχυδρομείο? Γιατί δεν οργάνωσε μαθήματα στις ουρές των ΑΤΜ ώστε να μας διαφωτίσει για οικονομικούς-τεχνικούς όρους που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ? Γιατί δεν μας έκανε όλους τεχνοκράτες Βαρουφάκηδες και Τσακαλώτους πριν μας ζητήσει να εγκρίνουμε ή να μην εγκρίνουμε να πούμε όχι ή ναι?

Φυσικά η Κυβέρνηση σκεπτόμενη τεχνοκρατικά δεν αποδεικνύεται και τόσο αθώα. Μας κλείνει το μάτι λέγοντάς μας : Ψήφισε κυρίαρχε λαέ ένα όχι κι ας μην καταλαβαίνεις. Εμείς, η σωτήρια Κυβέρνησή σου, οι θεματοφύλακες της γνώσης που ακόμα δεν έχεις αλλά που κάποτε θα σε βοηθήσουμε να αποκτήσεις, θα πάρουμε το όχι σου και θα το τρίψουμε στη μούρη των κακών. Εδώ τελειώνει το ανέκδοτο.

Θέλει δεν θέλει ο Συριζα και η Κυβέρνηση το όχι που μας ζητάει έχει μία και μοναδική μετάφραση.

Είναι όχι στο ΕΥΡΩ και την ΕΥΡΩΠΗ.

Είναι η επιστροφή στη δραχμή και η απόλυτη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού για δεκαετίες.

Είναι το επικίνδυνο παιχνίδι με επικίνδυνους γείτονες.

Είναι ο δρόμος προς την κυριολεκτικά πραγματική ανθρωπιστική κρίση που ζούν πολλοί λαοί λίγο μακρύτερα από την Ελλάδα. Ναι,  αυτοί που με κίνδυνο της ζωής τους, έρμαια των δουλεμπόρων, προσπαθούν  με σαπιοκάραβα να φτάσουν στην Ευρώπη.

Δεν πιστεύω ότι ο Συριζα θέλει την δυστυχία μας. Μπορεί μέσα στο αλλαλούμ να βολεύει τα δικά του παιδιά, αλλά το έχουν κάνει και οι παλιοί πολιτικοί τόσες φορές,  που φαίνεται σαν κάτι το συνηθισμένο. Μπορεί να υιοθετεί εύκολα αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, να μην αντιλαμβάνεται τον κόσμο της εργασίας και τα οικονομικά του κράτους, να νομίζει ότι οι συνιστώσες του, παντελώς άγνωστες στον ελληνικό λαό, μπορούν να  συμμετέχουν στην εκπόνηση κυβερνητικών σχεδίων, αλλά όχι. Ο Συριζα πραγματικά δεν θέλει τη δυστυχία του Λαού. Πιστεύω κι όλας ότι τον νοιάζεται, ότι θέλει να λύσει προβλήματα, ότι έχει αγαθές προθέσεις. Όμως δεν πείθει ότι διαθέτει  ορθή  κρίση και καίριο πολιτικό ένστικτο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο Συριζα αυτοσχεδιάζει για να μην διαλυθεί και αδυνατεί να καταλάβει ότι διαλύει τη χώρα.

Ο ελληνικός λαός θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Θα ψηφίσει ΝΑΙ.

Και γι αυτό το ΝΑΙ δεν χρειάζονται πολλά λόγια

Γιατί είναι Ναι σε κατανοητά πράγματα

Γιατί είναι το ΝΑΙ πού είπε όταν απαλλάχθηκε από την χούντα των συνταγματαρχών

Γιατί είναι

ΝΑΙ στο ΕΥΡΩ και στην ΕΥΡΩΠΗ

ΝΑΙ στην Εθνική Κυριαρχία

ΝΑΙ στο Μέλλον μας

ΝΑΙ στις Γενιές που έρχονται

ΝΑΙ στην Ελπίδα

Ναι στην Αξιοπρέπεια

ΝΑΙ στον Πολιτισμό

ΝΑΙ στην Αριστεία του Εθνους

ΝΑΙ στη Δημοκρατία

ΝΑΙ στην Ελλάδα