Με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα...

Όλα ξεκίνησαν τυχαία. Είμαι στο πλοίο , έχουμε φύγει στις 7 το βράδυ από τον Πειραιά, κάθομαι στο μπροστινό σαλόνι με τα μεγάλα παράθυρα που μου αρέσει, σχεδόν φθάνουμε στην Ερμούπολη. Ένας κύριος που κάθεται κοντά μου με ρωτά κάτι άσχετο και πιάνουμε κουβέντα. Έρχεται στη Σύρο με σκοπό να συζητήσει με τους αρμοδίους την ενδεχόμενη συνεργασία του για την υποβολή υποψηφιότητας του νησιού στην επιλογή Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Είναι ενθουσιώδης , δείχνει έμπειρος στο θέμα και καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου, σε μία διαδικασία που δεν έχω ασχοληθεί και δεν έχω παρακολουθήσει στο παρελθόν. Ακολουθεί μια συνάντηση στο « Πειραματικό » . Είναι όλοι εκεί, οι πρώην και οι μετέπειτα. Μέχρι εκεί ασχολήθηκα. Ά, πήγα και στην Εαρινή Πασχαλινή Συναυλία την Μ. Δευτέρα 6 Απριλίου, αφιερωμένη στην υποβολή υποψηφιότητας. Προφητικό το Β’ Μέρος της συναυλίας ‘Stabat Mater’ η Μήτηρ έστεκεν περίλυπος. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Είναι φυσικό να αναρωτηθεί κάποιος , τι έφταιξε και το όραμα έγινε καπνός. Πέρα από την ρομαντική και ιδεαλιστική πλευρά του θέματος, που δεν υποτιμώ, όταν ξεκινά μια ιδέα , μια προσπάθεια , ένας στόχος, αυτό γεννά ένα σωρό διαδικασίες. Δρομολογούνται πρωτοβουλίες, ανοίγουν ορέξεις , σταθμίζονται επιπτώσεις, θετικές ή αρνητικές. Τόσο ό αρχικός οραματιστής-εισηγητής , όσο και οι εμπλεκόμενοι στην συνέχεια μπαίνουν στο στόχαστρο, εκτίθενται. Αν η πρωτοβουλία έχει θετική κατάληξη επιβραβεύονται. Αν όχι , η αξιοπιστία τους τίθεται μοιραία σε αμφισβήτηση. Κανείς τους δεν το θέλει .Αυτό συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση. Φταίει το όραμα που ήταν εξ΄αρχής ανέφικτο , ή φταίει η διαδικασία που οδήγησε σε υποχώρηση;

Παρακολουθώ από την τηλεόραση την περασμένη Δευτέρα την συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο. Είναι μια περιεκτική συζήτηση με πλήθος αναφορών και οξύ αλλά πολιτισμένο επίπεδο, που δεν σε ωθεί να πατήσεις το τηλεκοντρόλ σε άλλο κανάλι. Εκεί εντοπίζονται σχεδόν όλα τα αίτια ,όλες σχεδόν οι παθογένειες του μηχανισμού λήψης αποφάσεων και υλοποίησης. Ας τις αναλύσουμε στην συνέχεια.

Όταν εμφανίζεται μία υπόθεση, ένα έργο , μια διαδικασία που έχει μεγάλη διάρκεια, τόσο μεγάλη, που μοιραία θα κληθούν να υλοποιήσουν διαφορετικές διοικήσεις , τότε το έργο ταλαιπωρείται και πιθανόν ακυρώνεται. Στην συγκεκριμένη υπόθεση της υποψηφιότητας Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ξεκινήσαμε καλά , με ομοφωνία των παρατάξεων. Όλα έδειχναν ότι θα γινόταν το μέγιστο , άσχετα αν είχε αποτέλεσμα για λόγους που θα υπερέβαιναν τις δυνάμεις τους. Τότε όλοι θα αναγνώριζαν ότι έγινε ότι ήταν δυνατόν. Στην συνέχεια φαίνεται πως άλλαξαν οι προτεραιότητες και η υπόθεση ‘υποψηφιότητα’ άρχισε να σκοντάφτει.

Θα έπρεπε λοιπόν φυσιολογικά να υποβληθεί φάκελος υποψηφιότητας με στοιχεία που από την αρχή ήταν γνωστά και να μην δίνεται η εντύπωση πως επιδιώκονται μεγαλόπνοα και ανεδαφικά πλάνα. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να υποβάλεις υποψηφιότητα για οποιαδήποτε διαδικασία , ούτε πρέπει να σε εντυπωσιάζει η αίγλη που θα αποκομίσεις από την συμμετοχή σε αυτή. Αν ήταν έτσι θα το έπρατταν δεκάδες πόλεις που θα ήθελαν να απολαύσουν προβολή και δόξα. Σταθμίζουν όμως τα δεδομένα και ανάλογα εκτίθενται.

Οι αναφορές στις αιτίες λοιπόν, που οδήγησαν στην απόφαση απόσυρσης της πρόθεσης υποβολής υποψηφιότητας , είναι επιεικώς αβάσιμες. Η λογική διαδοχή στην υλοποίηση ενός προγράμματος- έργου λέει ότι κάνουμε μια μελέτη βασισμένη σε προγενέστερες εμπειρίες και θέτουμε δικλείδες ασφαλείας , ώστε να μην πέσει στο κενό. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν την διαπίστωση ότι το έργο θα κοστίσει κάποια εκατομμύρια. Αυτό είναι λογικά γνωστό από την αρχή. Πρέπει να ξέρω από την αρχή, αν κάποια επιθυμία μου βρίσκεται στα μέτρα του εφικτού για τις δυνατότητες μου . Έτσι σκέφτεται ο καθένας από μας για την δουλειά του και το σπίτι του. Το ίδιο ισχύει για την διοίκηση. Επιπολαιότητες που θίγουν την αξιοπιστία .

Η εισήγηση της δημοτικής αρχής είχε εσφαλμένο τίτλο. Ο δήμαρχος εισηγείται την απόσυρση της υποψηφιότητας. Μα πως να γίνει απόσυρση μιας υποψηφιότητας που ποτέ δεν κατατέθηκε. Η ορθή διατύπωση θα ήταν : απόσυρση της πρόθεσης υποβολής υποψηφιότητας. Ξέρετε ότι οι λεπτομέρειες έχουν την σημασία τους και αυτές καθορίζουν κατά κανόνα το αποτέλεσμα. Είναι θέμα συνεννόησης και ουσίας. Έτσι λαμβάνονται αποφάσεις, με βάση ένα θέμα που εκφράζει ο εισηγητής, ενώ το θέμα που εννοεί είναι άλλο. Διότι αν όλοι είχαν καταλάβει ότι η πόλη δεν είναι υποψήφια, ενδεχομένως θα είχαν λάβει αντίθετη απόφαση, να την καταστήσουν πρώτα υποψήφια και μετά να αποφασίσουν για την απόσυρση ή όχι της υποψηφιότητας.

Όλες οι υποθέσεις προχωρούν με βήματα. Η συζήτηση στο ΔΣ ξεκίνησε και εξελίχθηκε, με λανθασμένο σκεπτικό ότι δήθεν η Σύρος ήταν ήδη εγκεκριμένη υποψήφια πόλη και οι συνθήκες επιτάσσουν την απόσυρση της υποψηφιότητας. Μα δεν είμαστε εκεί. Το επόμενο βήμα είναι η υποβολή του φακέλου που θα κρίνει αν η πόλη λάβει το χρίσμα. Αυτό ήταν το αντικείμενο τώρα. Φάνηκε σαν να κατέλαβε πανικός την Αρχή , τι θα κάνουμε αν εγκριθεί η πρόταση ; Θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το θέμα με μεγαλύτερη σύνεση και ρεαλισμό.

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για να αξιοποιηθεί και να προβληθεί το νησί, χωρίς να εμπλέκεται σε ανέφικτες επιδιώξεις, ούτε να εκτίθεται εν συνεχεία σε υπαναχωρήσεις που βλάπτουν την εικόνα του. Προσοχή όμως ! Έτσι μπορεί η Σύρος να κατακτήσει τίτλους όπως εκείνον της ‘Πολιτιστικής Πρωτεύουσας’ , τίτλο που εξάλλου ήδη έχει .