Πού πήγε η Ελλάδα του πολιτισμού;

Τα παλαιότερα χρόνια, ένα ταξίδι ήταν μια ευχάριστη «εκδρομή» μαζί με αγαπητούς φίλους, με στόχο να επισκεφτούμε και να γνωρίσουμε περιοχές της χώρας μας, αλλά και άλλων χωρών εκτός Ελλάδας. Επιστρέφαμε πάντα χαρούμενοι από τις εμπειρίες που είχαμε αποκτήσει. Ιδιαίτερη ήταν η χαρά μας όταν οι Ευρωπαίοι μας μιλούσα με θαυμασμό για τη χώρα μας και τον πολιτισμό της.

Τώρα πια, ένα ταξίδι στην Αθήνα για μας σημαίνει… «ιατρικό ραντεβού».

Για λίγες μέρες μείναμε στο κέντρο της Αθήνας. Ευγενέστατοι και χαμογελαστοί οι κύριοι και οι κυρίες, το προσωπικό του ξενοδοχείου. Ευγενικοί επίσης και οι οδηγοί των ταξί.

Η Αθήνα όμως δεν ήταν αυτή που ήταν πριν ενάμισι περίπου χρόνο. Πολλά κλειστά μαγαζιά με αρκετά σκουπίδια απ’ έξω, πολλά, πάρα πολλά «γκράφιτι», με τεράστια γράμματα σε πολλούς τοίχους, αλλά και σε μάρμαρα νεοκλασικών κτιρίων.

Ρωτήσαμε και τον ένα και τον άλλο οδηγό ταξί να μας πουν τι συμβαίνει, γιατί αυτή η εικόνα και μάλιστα στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας μας. Και βέβαια όλοι την ίδια θέση είχαν. Μας είπαν ότι ποτέ η Αθήνα δεν είχε αυτή την εικόνα και μάλιστα, μας είπαν ότι τα αρνητικά σχόλια των ξένων επισκεπτών είναι πολλά.

Θεέ μου, γιατί; Εκείνο το κτίριο, το υπέροχο της παλιάς Βουλής, κατάμαυρο από την πίσω πλευρά. Και φυσικά τα περισσότερα «γκράφιτι» έγραφαν να φύγουμε από την Ευρώπη.

Νομίζω ότι πολλοί συμπολίτες μας πίστεψαν ότι υπάρχει άλλος, καλύτερος δρόμος για την Ελλάδα από τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη. Προέκυψε αυθόρμητα; Ή πάτησε πάνω στην «ευγενή μας τύφλωση» που κάνει πολλούς από εμάς να νομίζουν ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός!!!

Κάποτε ήμασταν. Τώρα είμαστε;

Ένας ευρωπαϊκός τρόπος ζωής

Όσοι έχουν την τύχη να επισκέπτονται ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις αντιλαμβάνονται με την πρώτη ματιά τη διαφορά (πλην δύο – τριών εξαιρέσεων, λόγω Τζιχαντιστών). Αισθάνονται την ποιότητα ζωής, που πηγάζει από την οργάνωση και τη λειτουργικότητα των πόλεων και συμπληρώνεται βεβαίως από την επίδοση του κράτους και την απόδοση της δημόσιας διοίκησης. Παράλληλα με την πειθαρχία των νέων και τον κυρίαρχο αλληλοσεβασμό αποδίδουν τον ξεχωριστό ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, που οι περισσότεροι λαοί του πλανήτη ζηλεύουν και επιθυμούν να απολαύσουν. Αποτυπώνεται αυτός ο ξεχωριστός τρόπος ζωής (θα το λέγαμε: ευρωπαϊκό κεκτημένο) στα ευδιάθετα πρόσωπα, στην απλή και ανεπιτήδευτη εμφάνιση και ιδιαίτερα στη συμπεριφορά των πολιτών που έχει μια ευγένεια.

Σ’ όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, στις πλατείες, συναντά κανείς πλήθος μικρών παιδιών που κινούνται με άνεση, παίζουν και φυσικά… δεν θα πετάξουν ποτέ κάτω τη χαρτοπετσέτα και το χαρτί από το γλυκό ή το σάντουιτς που έφαγαν. Κανείς δεν μιλάει για επίγειους παραδείσους, βέβαια, αλλά η απόσταση που χωρίζει τις δικές μας πόλεις είναι κάπως μεγάλη, για να μην πω δυσθεώρητη.

Πριν λίγες μέρες το νησί μας υποδέχθηκε το 43ο Πανελλήνιο Νοσηλευτικό Συνέδριο, με στόχο την ενημέρωση και την εκπαίδευση των νέων νοσηλευτών. Το Θέατρο Απόλλων ήταν γεμάτο από πολλούς νοσηλευτές, γιατρούς, καθηγητές κ.α.

Μου είχαν ζητήσει οι υπεύθυνοι να κάνω μια ομιλία για την ιστορία της Σύρου. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του Θεάτρου, ένας νέος, πριν από μένα ανέβαινε πίνοντας νερό από ένα μικρό πλαστικό μπουκάλι και μόλις τελείωσε το πέταξε πάνω στις πλάκες πριν την είσοδο και έφυγε. Έσκυψα, το πήρα και το έδωσα σ’ έναν κύριο μέσα να το πετάξει.

Τα σχόλια δικά σας.

Αυτό δεν φανερώνει το ελληνικό έλλειμμα ή καλύτερα την εθνική μας καθυστέρηση σχετικά με την ευγένεια και τη συμπεριφορά μας;

Η ελληνική πολιτεία είχε πάμπολλες ευκαιρίες, τουλάχιστον αυτά τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον οι ειδικοί, να προσεγγίσουν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και να τον μεταδώσουν στους νέους Έλληνες. Υπάρχει άλλος καλύτερος δρόμος για την Ελλάδα από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για λόγους οικονομικούς, συμπεριφοράς και πολιτισμού; Και φυσικά θα σκεφτείτε… μα τι γράφω; Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σ’ όλο τον κόσμο; Και βέβαια η χώρα μας έδωσε αυτά τα φώτα. Μήπως τα έδωσε όλα κι έμεινε στο σκοτάδι;

Υπάρχει ωστόσο ακόμη ευκαιρία και δυνατότητα και προσπάθεια αναγέννησης και ανασυγκρότησης, όχι μόνο της οικονομίας, αλλά συνολικά της εθνικής μας πολιτισμένης συμπεριφοράς, της μόρφωσης και της γνώσης της μοναδικής μας μας ιστορίας. Δεν μας ταιριάζει άλλη μιζέρια και κακή συμπεριφορά.

Κι όμως υπάρχουν πολιτισμένοι Έλληνες!!!

Ταξιδέψαμε από Σύρο για Πειραιά με το πλοίο Blue Star Patmos της εταιρείας “ATTICA GROUP” κι επιστρέψαμε με το ίδιο πλοίο.

Μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα η συμπεριφορά, το χαμόγελο και η διάθεση για βοήθεια και εξυπηρέτηση των επιβατών, του προσωπικού του πλοίου. Κάθε λίγα μέτρα και ιδιαίτερα στις σκάλες, ήταν ένας ευγενέστατος και χαμογελαστός κύριος που πρόσεχε και παρακολουθούσε τις κινήσεις των ηλικιωμένων.

Σε κάθε ερώτηση του επιβάτη, η απάντηση ήταν άμεση και πάντα με χαμόγελο.

Οι σερβιτόροι, άνδρες και γυναίκες εντυπωσίαζαν με την άψογη συμπεριφορά τους και την φροντίδα τους προς τους επιβάτες.

Να και μια καλή εικόνα της χώρα μας που αποκόμισαν οι ξένοι επιβάτες.

Μπράβο στην εταιρεία, συγχαρητήρια στο πλήρωμα του πλοίου «Patmos». Εύχομαι να συνεχίσουν με την ίδια δραστηριότητα και την ίδια ευγενική συμπεριφορά.

Το πλοίο άστραφτε από καθαριότητα.

Μετά τις θλιβερές Αθηναϊκές εικόνες, χαρήκαμε ένα πολιτισμένο περιβάλλον, ταξιδεύοντας στο Αιγαίο.