Ναυπηγείο Νεώριο Σύρου

Συναντώ τον φίλο μου Δήμαρχο κοντινού νησιού και του εκφράζω την απογοήτευση μου, σχετικά με την Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ν. Αιγαίου που είχαμε παρακολουθήσει πριν λίγη ώρα. Κουνάει το κεφάλι και συμφωνεί.

Θα έλεγες ότι όλοι είχαν συνεννοηθεί προηγουμένως, ώστε να οδηγήσουν την συζήτηση και το ψήφισμα σε μηδενικό αποτέλεσμα.

Ξεκινούν οι τοποθετήσεις με τελεσίγραφα και βαρυσήμαντες δηλώσεις ‘ότι δεν πάει άλλο’ και ‘ως εδώ και μη παρέκει’. Ακολουθούν δηλώσεις αμέριστης συμπαράστασης σε εργαζομένους. Επισημάνσεις ότι το ναυπηγείο είναι απαραίτητο στοιχείο επιβίωσης της τοπικής κοινωνίας και η συνέχιση της λειτουργίας του είναι ‘αδιαπραγμάτευτη’.

Αφορισμοί για τον ιδιοκτήτη του και την διοίκηση, καταγγελία για την κυβέρνηση ότι κάνει ιδιαίτερες συνομιλίες με τον ιδιοκτήτη, τον οποίο μάλιστα θεωρεί προνομιακό συνομιλητή της, αλλά και προτροπές προς την κυβέρνηση ότι έχει το κλειδί της λύσης, αλλά δεν το χρησιμοποιεί, άγνωστο για ποιόν λόγο.

Ανάβουν τα αίματα κάποια στιγμή και κάποιοι εργαζόμενοι ωρύονται ότι επί δύο χρόνια δεν έχουν ούτε ψωμί για την οικογένειά τους. Αντιδρούν στην φιλολογία που αναπτύσσεται από τους εισηγητές και ομιλητές, στις γνωστές αναδρομές και στα ευχολόγια.

Βασικά ερωτήματα

Σαν ακροατής με στοιχειώδη λογική και αντίληψη, χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες και στοιχεία, μόνο από την πληροφόρηση που έχω από την ειδησεογραφία και τις συζητήσεις με κατοίκους του νησιού, σκέφτομαι τα εξής:

Το Ναυπηγείο είναι μια ιδιωτική επιχείρηση, που υφίσταται και λειτουργεί(!) με βάση τις άδειες που κατέχει και την κείμενη νομοθεσία. Έχει μετόχους και διοίκηση. Ουδείς αμφισβητεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς του, ούτε την διοικητική του υπόσταση. Οι μέτοχοι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αν οι μέτοχοι θέλουν να πουλήσουν τις μετοχές, αρκεί να βρουν έστω ένα ενδιαφερόμενο αγοραστή και να συμφωνήσουν μαζί του τους όρους της πώλησης. Η κατάσταση της εταιρείας είναι γνωστή στους ενδιαφερόμενους αγοραστές και με βάση αυτήν καλούνται να αποφασίσουν. Τι συμβαίνει τελικώς; Ο ιδιοκτήτης δεν πουλάει;  Ο ενδιαφερόμενος δεν συμφωνεί με τους όρους που ζητά ο ιδιοκτήτης; Συμφωνούν αυτοί και δεν τους αφήνει η κυβέρνηση;

Υπάρχουν δεσμεύσεις αδειοδοτικές, ανταγωνισμού, εθνικής ασφάλειας, περιβαλλοντικές, που πρέπει να λυθούν πρώτα;  Που κολλάει το πράγμα δεν έχω καταλάβει. Αν υπάρχουν υποχρεώσεις (που υπάρχουν), δεν καταλαβαίνω γιατί οι έχοντες απαίτηση δεν εξασκούν το δικαίωμά τους αυτό. Τι περιμένουν; Ακούστηκε ότι δεν πρέπει να πάει το πράγμα στα άκρα και να οδηγηθεί η επιχείρηση σε πτώχευση, διότι οι συνέπειες θα είναι τραγικές και η επιχείρηση θα κάνει χρόνια να εκκαθαριστεί. Ενώ τώρα υπάρχουν περιθώρια για λύση. Ποια; πότε; άγνωστο.

Οι εργαζόμενοι, υποθέτω, είναι εκείνοι που ανήκουν στην μισθοδοτική κατάσταση της εταιρείας, ασχέτως αν κάποιοι από εκείνους αγανάκτησαν και ήδη απασχολούνται αλλού, αδυνατώντας να ζήσουν δύο χρόνια απλήρωτοι. Οι εργαζόμενοι λοιπόν, θέτουν δύο θέματα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Πρώτον να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα μέχρι σήμερα. Δεύτερον να συνεχιστεί η λειτουργία του Ναυπηγείου, ώστε να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας. Στο πρώτο θέμα διερωτώμαι τι περιμένουν δυο χρόνια τώρα και δεν ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους για είσπραξη των αμοιβών τους. Το Εργατικό Δίκαιο στην Ελλάδα είναι πολύ αυστηρό και δίνει σημαντικές δυνατότητες στους εργαζόμενους για την διεκδίκηση των αμοιβών τους. Ξέρουν κάτι που δεν είναι ανακοινώσιμο; Δεν νομίζω. Αλλιώς δεν θα εμφανίζονταν αγανακτισμένοι, στα όρια της απόγνωσης. Επιπλέον τίθεται σαν προϋπόθεση για τον οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο επενδυτή, η διατήρηση των υφισταμένων θέσεων εργασίας. Αυτό από μόνο του είναι οξύμωρο και αποτελεί στοιχείο που καθιστά αναξιόπιστο ( ή ύποπτο) τον οποιονδήποτε μελλοντικό ενδιαφερόμενο επενδυτή. Σαν να λέει κάποιος δηλαδή, ότι κάτω από οποιασδήποτε συνθήκες της αγοράς στο μέλλον, οι θέσεις εργασίες είναι εξασφαλισμένες. Πως γίνεται αυτό, να το πούμε παντού ώστε να το εφαρμόσουν και άλλοι σε όλο τον κόσμο. Μάλλον ακόμα υπάρχει το δημόσιο στο μυαλό κάποιων και καλό θα είναι το κατανοήσουν οι ίδιοι και μετά το εκφράσουν δημόσια με ειλικρίνεια. Μόνο με αυτογνωσία και ειλικρίνεια θα δοθούν λύσεις , αλλιώς θα κοροϊδιευόμαστε μεταξύ μας.

Τίθενται επίσης προϋποθέσεις προς τον μελλοντικό αγοραστή: ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού και η συνέχιση της δραστηριότητας επισκευής πλοίων. Τι μένει τελικά στον όποιο ενδιαφερόμενο επενδυτή να αποφασίσει, ώστε η επιχείρηση που θα αγοράσει να είναι βιώσιμη και αποδοτική, ώστε να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς όλους, εργαζόμενους, προμηθευτές, δημόσιο και μετόχους; Δεν μένει τίποτα. Τις βασικές παραμέτρους απαιτούν να προσδιορίζουν άλλοι, χωρίς φυσικά να αναλαμβάνουν τις αντίστοιχες ευθύνες και υποχρεώσεις. Πουθενά στον κόσμο δεν γίνεται να έχεις δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις. Αυτά νομοτελειακά πάνε μαζί. Είναι ηθικό και δίκαιο να λέγεται προς όλους.

Συμπερασματικά

Η Συνεδρίαση τελείωσε, εν μέσω χειροκροτημάτων (;;;), χωρίς καμία συγκεκριμένη απόφαση, δηλαδή: τι θα κάνει, ποιος και πότε.

Επίσης πότε θα είναι η επόμενη συνεδρίαση, ώστε να γίνει έλεγχος των αποφάσεων.

Έτσι μόνο επιτυγχάνεται αποτέλεσμα.

Αλλιώς μηδέν εις το πηλίκο.