Ενθαρρυντικά σημάδια για τον τουρισμό στις Κυκλάδες

του Νίκου Κουτρουμπή

Αντιπροέδρου της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών

Ξεφυλλίζοντας τα φετινά τουριστικά έντυπα, τους «Μπλε Οδηγούς» αλλά και τα φυλλάδια Ευρωπαϊκών Πρακτορείων, αισθάνεται κανείς δίκαιη εθνική περηφάνια.

Κι αυτό γιατί αρχές Μαΐου 2018 εποχή που γράφονται αυτές οι αράδες, έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται καθαρότερα οι τάσεις της φετινής τουριστικής σαιζόν, αλλά και οι κίνδυνοι που αυτή ενδέχεται να αντιμετωπίσει.

Προς το παρόν οι σχετικοί αριθμοί ευημερούν. Αυτό γιατί σε σύγκριση με την περασμένη χρονιά, εμφανίζουν: Αύξηση κατά 14% στις εισπράξεις, αλλά και 13% στις αφίξεις -ενώ παράλληλα αύξηση δειλή και μικρή προς το παρόν- εμφανίζει και η κατά κεφαλήν τουριστική δαπάνη.

Στα ευοίωνα αυτά στοιχεία πρέπει να προστεθούν: η μείωση της εποχικότητας, με αντίρροπη παράλληλη αύξηση ή ακριβέστερα διεύρυνση της τουριστικής περιόδου, πράγμα που αποτελεί παράγοντα χρονίως ποθούμενο κι επιδιωκόμενο, ο οποίος οδηγεί και στη διάχυση των ωφελειών στην οικονομία, αλλά και την απασχόληση, δηλαδή σε παράγοντες που έντονα, σ’ άλλες περιοχές της χώρας μας, ιδιαίτερα επ’ εσχάτων, δοκιμάζονται και ταλαιπωρούνται.

Στις τουριστικές εισπράξεις προηγούνται αυτές που προέρχονται από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 28 κρατών – μελών, οι οποίες το πρώτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς έφτασαν στα 318 εκατομμύρια ευρώ, με τους γνωστούς πάντοτε πρωταγωνιστές (Γερμανία, Αγγλία & Γαλλία). Ανάλογη και αντίστοιχη αύξηση παρουσιάζει η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση (12,8%). Όμοια αύξηση εμφάνισε κατά 9% και η μέσω αεροδρομίων. Αξιοσημείωτη και ιδιαίτερα ενθαρρυντική αύξηση σημείωσε και η οδική ταξιδιωτική κίνηση, η οποία με βεβαιότητα θα διευρυνθεί περαιτέρω ύστερα κι από την αποπεράτωση των μεγάλων οδικών αξόνων που συνδέουν την Ελλάδα με τις Βαλκανικές χώρες, αλλά και η βελτίωση των συνθηκών καθόδου στην Ελλάδα μέσω Ιταλίας.

Αυτά τα ενδιαφέροντα και αισιόδοξα στοιχεία έχουν σαφέστατη άμεση αντανάκλαση στον ελληνικό τουρισμό, αυτή την μεγάλη μας «βιομηχανία», αλλά και την σταθερά πρώτη σε αριθμούς και συνάλλαγμα πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας μας.

Σ’ αυτήν την «πίττα» οι Κυκλάδες διατηρούν και μάλιστα με σημαντική διαφορά από τ’ άλλα διαμερίσματα της πατρίδας μας, την μεγάλη πρωτιά. Το Αιγαίο «τραβάει» αφού διατηρεί, όπως και παλιότερα σημειώσαμε, την αναμφισβήτητη, σταθερά ανερχόμενη πρωτοκαθεδρία χάρη στην καθαρότερη θάλασσα της Μεσογείου και στα διάσπαρτα νησιά του με εμπροσθοφυλακή τις γραφικές Κυκλάδες.

Με αυτά τα δεδομένα, διπλός προβάλλει ο από εδώ κι εμπρός στόχος μας, που δεν είναι άλλος από τη διατήρηση και διεύρυνση αυτής της πρωτιάς, αλλά και παγίωση των παραγόντων που την συνιστούν και την συναποτελούν. Κι αυτοί δεν είναι λίγοι, αλλά πολλοί και μάλιστα ευαίσθητοι. Ενδεικτικά κι όχι περιοριστικά, αναφέρω τους εξής: Γρήγορη, ακριβόχρονη κι αξιοπρεπή συγκοινωνία που δεν κινδυνεύει από αυξήσεις της τελευταίας στιγμής, όσο κι αν αυτές μπορούν να έχουν συνάρτηση με την και πάλι επαπειλούμενη πετρελαϊκή κρίση. Ένταση στην καθαριότητα θάλασσας, ακτών, καταλυμάτων και διατροφής. Η τελευταία θα πρέπει να προωθεί και να προβάλλει τα τοπικά προϊόντα, αλλά και να έχει ως βάση την μοναδικής νοστιμιάς τοπική μας κουζίνα. Έμφαση στα θαλάσσια σπορ, τις τοπικές εκδρομές και τους αντίστοιχους περιπάτους. Διοργάνωση τοπικών φεστιβάλ που στηρίζονται στη μουσική, τον χορό, το θέατρο, το τραγούδι και τον κινηματογράφο. Έντονη προβολή της ιστορίας μας και των μοναδικών χρονικών κι αριθμητικών μεγεθών της. Προβολή των μουσείων μας αλλά και των εκθεμάτων τους, με πλήρεις ξενόγλωσσες κι ελληνικές αναφορές κι επεξηγήσεις.

Σκόπιμα άφησα τελευταίο, ως κρίσιμο θα έλεγα και καθοριστικό παράγοντα, την απαραίτητη συνέργεια του Αμφιτρύωνος. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τους ντόπιους, ξεχωριστούς σε τρόπους και συμπεριφορά Κυκλαδίτες που πιστοί στις ευγενείς παραδόσεις και αρχές τους, είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τον κάθε ξένο. Αυτόν που δεν είναι στην ουσία ξένος, αλλά φίλος και συγκεκριμένα υψηλός φιλοξενούμενος. Το τελευταίο αυτό στοιχείο κάνει και την μεγάλη μας διαφορά που όχι μόνον πρέπει να διατηρηθεί αλλά και να αναδειχθεί. Όχι μόνον ως παράγων οικονομίας, αλλά και ως βασικό στοιχείο πολιτισμού, ανθρωπιάς, αλλά και αισιοδοξίας. Αυτό που όσο ποτέ άλλοτε όλοι οι Έλληνες έχουμε τόση ανάγκη.