Τα χελιδόνια που έρχονται τον Σεπτέμβρη

Σεπτέμβρης! Μήνας φθινοπωρινός που φέρνει την άνοιξη στα σχολεία. Μήνας που φέρνει πίσω στις σχολικές φωλιές τους τα πιο όμορφα ζωηρά χελιδόνια, τον μαθητόκοσμο! Γεμίζουν τον μήνα αυτό και πάλι οι δρόμοι, στις πόλεις και στα χωριά της χώρας μας, από παιδιά χαρούμενα, από φωνές ευτυχισμένες που σκορπίζουν τριγύρω μας ζωντάνια και αισιοδοξία. Υπάρχουν άραγε παιδιά που δεν χαίρονται τώρα που ανοίγει το σχολείο τους και τα περιμένει;

Στις περισσότερες όμως σχολικές αυλές, στις αίθουσες αλλά και στους δρόμους βουίζουν οι παιδικές φωνές.

Σχολικές τσάντες, σχολικά λεωφορεία, όλα μιλάνε για το καινούργιο σχολικό ξεκίνημα, τη νέα σχολική χρονιά!

Οι όμορφες μέρες του καλοκαιριού, οι μέρες της παιδικής χαράς, κοντά στο βουνό και κοντά στη θάλασσα τέλειωσαν. Μαζί τους τέλειωσε και η παιδική ξεγνοιασιά. Τώρα για όλους αρχίζουν φροντίδες. Για τον μαθητόκοσμο μικρές αγωνίες και χτυποκάρδια. Η ζωή γίνεται ξανά προγραμματισμένη. Οι σκοτούρες του σχολείου αρχίζουν πάλι: Ορθογραφία, γραμματική, αριθμητική, ιστορία, φυσική, διάβασμα, γράψιμο, το καθ' ένα θέλει την προσοχή του, όλα απαιτούν δουλειά.

Οι πιο δύσκολες μέρες για τα παιδιά είναι πάντα το ξεκίνημα, η αρχή της σχολικής χρονιάς. Είναι ένα σκαλοπάτι δύσκολο για την παιδική ψυχή, γιατί υποχρεώνεται ν' αφήσει το ανέμελο παιχνίδι, την ξεγνοιασιά του και να πέσει στη φροντίδα. Υποχρεώνεται ν' αφήσει την τεμπελιά, τον παρατεταμένο πρωινό ύπνο και ν' αρχίσει εργασία και δράση.

Σ' αυτή τη δυσκολία έχει ανάγκη το παιδί από μια καλή αντιμετώπιση του προβλήματός του. Γονείς και δάσκαλοι είναι βέβαια οι βοηθοί του. Φυσικό είναι βέβαια να μην είμαστε αυστηροί ώστε να του φέρνουμε τον “κατακλυσμό” μόλις έχουν αρχίσει τα μαθήματα. Αντίθετα χρειάζεται μια ευχάριστη συμπεριφορά κι ένα χαμόγελο ώστε να πηγαίνει το παιδί σχολείο χαρούμενο αισιόδοξο, χαμογελαστό κι όχι φοβισμένο και λυπημένο. Πως όμως θα συμβεί αυτό; Να μερικές σωστές και χρήσιμες συμβουλές, ενός παιδιού και σωστού δασκάλου: “Η οικογένεια πρέπει από νωρίς να προετοιμάζει το παιδί για την καινούργια σχολική χρονιά. Να μη του μιλάει, βέβαια, για σχολικά βάσανα και σχολικές σκοτούρες, αλλά να τους υπογραμμίζει τις όποιες ομορφιές της ζωής του σχολείου. Να του μιλάει για τους φίλους στο σχολείο, για τις συντροφιές και τα παιχνίδια του εκεί, για τις εκδρομές που δίνουν τόση χαρά κ.α”

Δυστυχώς, όμως, σε αρκετές περιπτώσεις, όχι μόνο δεν γίνεται αυτό αλλά γίνεται το εντελώς αντίθετο. Μερικοί γονείς και ιδιαίτερα μητέρες, όταν το παιδί τους κάνει καμιά φορά αταξία, αντί να φροντίσουν με γλυκό τρόπο να τα μάθουν να μην κάνουν κάτι κακό, του παρουσιάζουν το σχολείο σαν εκδικητή, μπαμπούλα λέγοντας:

-Που θα μου πας, το σχολείο αρχίζει όπου να ναι... και τότε τα λέμε! Αυτή τη φράση την άκουσα να τη λέει σε μένα μια μητέρα που ένοιωθε άσχημα από τη συμπεριφορά και τη δραστηριότητα του παιδιού της, που δεν ήταν καθόλου καλή, όπως μου είπε.

Της απάντησα, βέβαια, ότι η δική της θέση ήταν φοβερά αρνητική για την παιδική ψυχή, διότι προετοιμάζει το παιδί να αντιμετωπίσει το σχολείο εχθρικά, απαισιόδοξα, φοβισμένα. Και μ' αυτά τα λόγια της μάνας, δημιουργούνται ολέθριες εντυπώσεις για τη σχολική του ζωή και την πρόοδο του.

Τα σχολεία ξεκίνησαν

Οι πρώτες σχολικές μέρες καθορίζουν πολλές φορές τη στάση του παιδιού απέναντι στο σχολείο. Οι δάσκαλοι με την παιδαγωγική τους ικανότητα, φροντίζουν και καταφέρνουν ώστε το παιδί να αποκτήσει άριστες σχολικές εντυπώσεις. Ο γυρισμός στα θρανία, είναι σωστό, να είναι όμορφος, χαρούμενος, ελκυστικός, να μοιάζει με ερχομό χελιδονιών που αποζητούν την άνοιξη.

Οι πρώτες σχολικές μέρες καθορίζουν πολλές φορές τη στάση του παιδιού απέναντι στο σχολείο. Η συμπεριφορά των δασκάλων αντανακλά στο παιδικό πρόσωπο.

Αυτά τα αγνά χαριτωμένα προσωπάκια πρέπει, αλήθεια, να είναι πάντα χαμογελαστά και ευτυχισμένα. Πριν χρόνια ένας από τους παλιούς δασκάλους που τώρα δεν ζει πια, είχε πει: “Είναι αναγκαίο να αρχίζει χαρούμενα το σχολείο. Ν' αρχίζει όμορφα, αισιόδοξα, γελαστά. Να περάσουν οι πρώτες μέρες με το καλωσόρισμα, με τις αφηγήσεις των παιδιών πως πέρασαν το καλοκαίρι τους. Το παιδαγωγικό αυτό κουβεντολόι μπορούν να το συμπληρώνουν τα σχολικά τραγούδια και τα παιχνίδια. Έτσι ώστε το σχολείο να γίνει χώρος ποθητός, αγαπημένος, ώστε με το καλύτερο τρόπο να προχωρήσει στη σωστή εκπαίδευση και στη γνώση για τα παιδιά”.

Αν προσέξουμε, στις αρχές κάθε Φθινοπώρου, στην έναρξη του σχολικού χρόνου, αυτό το χαρούμενο παιδικό “μελισσολόι” που ξεχύνεται πρωί και μεσημέρι στους δρόμους, γεμίζει η καρδιά μας χαρά. Αυτά τα παιδιά, “....τα τρυφερά νιάτα, κάνουν τη ζωή μας γελαστή. Φέρνουν το μήνυμα της αισιοδοξίας. Δίνουν ζωή και παλμό και στις δικές μας καρδιές. Μας ζωντανεύουν τις αναμνήσεις. Μας θυμίζουν τα δικά μας παιδικά χρόνια, τις δικές μας λαχτάρες και χαρές”

Έγραψε μια δασκάλα από τα Γιάννενα και συνέχισε: “....δεν είχαμε ρολόγια τότε, μα δεν χρειάζονταν γιατί ρολόι του χωριού μας, για τα παιδιά, ήτανε η καμπάνα της εκκλησίας μας, της Αγίας Φανερωμένης, του Αγίου Κοσμά... Όταν χτύπαγε η καμπάνα τρέχαμε στο σχολικό προαύλιο γιατί σε λίγο θ' άρχιζε το μάθημα. Αλλά αυτά ανήκουν στο χθες...” Πολλά χρόνια πίσω, αλλά η γνωριμία με τα γράμματα, τη μόρφωση και την ιστορία, ήταν μεγάλη! Μακάρι να συνεχιστεί και σήμερα. Τώρα λοιπόν, που τα σχολεία άνοιξαν και τα παιδιά πηγαίνουν εκεί σαν να επιστρέφουν στις “χελιδονοφωλιές” τους, ας κάνουμε μια ευχή: Καλή σχολική χρονιά παιδιά. Καλή πρόοδο! Σας συνοδεύει η ευχή της πατρίδας μας, της Ελλάδας, αυτής της χώρας που προσέφερε τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτή την πατρίδα το άνοιγμα των Σχολείων ήταν πάντα μια όμορφη γιορταστική εκδήλωση.

Ας είναι και σήμερα γιορτή χαράς...Καλή χρονιά παιδιά.

Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο: Ρήγας Φεραίος έγινε ένα τυπογραφικό λάθος. Η φράση “τα κείμενα της αρχαιότητας” τυπώθηκε “τα κείμενα της αραιότητας”. Χάρηκα που όσοι φίλοι μου τηλεφωνήσατε με ρωτήσατε: αρχαιότητα δεν ήταν η λέξη; Συγνώμη, συμβαίνει καμιά φορά να γράφεται ένα λάθος.

Μαρία Ρώτα