Ανικανότητα ή συναλλαγή;

Η χρονική συγκυρία ευνοεί την ενασχόληση πολλών με τις επερχόμενες εθνικές, αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές.

Στον μικρόκοσμο τους πολλοί, που μπορεί να είναι επιτυχημένοι, μέτριοι, φιλόδοξοι, νέοι, έμπειροι ακόμη και φαιδροί ασχολούνται με διαγκωνισμούς, παραγοντισμούς, ακόμη και εκβιασμούς (ελέω του νομοθετικού κατασκευάσματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης).

Δυστυχώς πολλές φορές οι προσωπικές φιλοδοξίες οδηγούν στην επικέντρωση των μικρών και ασημάντων.

Άλλοι πάλι αποστασιοποιημένοι από όλα αυτά, κλείνοντας την τουριστική περίοδο και πλησιάζοντας το τέλος του χρόνου, προσπαθούν να καταλάβουν τι απομένει στο ταμείο τους από την επαγγελματική ή επιχειρηματική τους απασχόληση δεδομένου ότι έρχονται αντιμέτωποι με την απόδοση ΕΝΦΙΑ (αυτός που κάποιοι θα καταργούσαν), Φόρου Εισοδήματος, εργοδοτικών εισφορών και κάθε είδους δικαίων και αδίκων υποχρεώσεων.

Όμως λίγοι ασχολούνται με μερικά ακραία φαινόμενα καταστροφικής διακυβέρνησης από την, σε αποδρομή, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ας δούμε ένα τρανταχτό παράδειγμα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συμφώνησε να επεκταθεί η παραχώρηση του αεροδρομίου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ με τίμημα 600 εκ. ευρώ προς συγκεκριμένο επενδυτή. Η σύμβαση ήταν έτοιμη να υπογραφεί.

Ευτυχώς για εμάς, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκανε παρέμβαση στην Ελληνική Κυβέρνηση θεωρώντας το τίμημα υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, ιδιαίτερα χαμηλό και συνέστησε ως δίκαιο τίμημα το ποσό των 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η ελληνική κυβέρνηση αναγκάσθηκε να επανέλθει προς τον επενδυτή και να ζητήσει το ανώτερο ποσό για να προχωρήσει η σύμβαση παραχώρησης.

Δηλαδή ζήτησε από τον επενδυτή 700 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα από τα αρχικά 600 εκατομμύρια που είχαν συμφωνήσει. Και εγένετο το θαύμα.

Ο επενδυτής συμφώνησε ασμένως την καταβολή των επιπλέον 700 εκατομμυρίων ευρώ.

Σε μία κανονική χώρα αυτός που συμφώνησε να παραχωρήσει δημόσια περιουσία για 600 εκατομμύρια αντί για 1,3 δισεκατομμύρια θα είχε πάει σπίτι του και πιθανόν να ασχολείτο μαζί του η δικαιοσύνη.

Το γεγονός αυτό όμως οδηγεί και σε άλλες σκέψεις.

Είτε οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Δημοσίου είναι τελείως ανίκανοι, είτε κάτι άλλο, πιθανόν μεμπτό, κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία.

Οι εξηγήσεις και δικαιολογίες περί μη υπολογισμού της αύξησης της τουριστικής κίνησης είναι για μικρά παιδιά.

Αν οι ιθύνοντες δεν μπορούν να κάνουν προβολή της επερχόμενης τουριστικής κίνησης για 1-2 χρόνια μπροστά, προφανώς και είναι ανίκανοι.

Εάν όμως αυτή είναι η προσέγγιση των θεμάτων από την Ελληνική Κυβέρνηση, αυτοδίκαια κάποιοι μπορούν με την φαντασία τους να κάνουν και άλλου είδους σκέψεις.

Κάποιοι στις ΜΜΕ αναρωτιούνται μήπως η πρεμούρα των Τσίπρα, Καμμένου και Κοτζιά να προχωρήσουν στην κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών με την ΠΓΔΜ, δεν οφείλεται στην έλλειψη ικανότητας και πατριωτικής συνείδησης, αλλά είναι προϊόν συναλλαγής με τρίτους.

Συχνά πυκνά αναφέρεται ότι η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών θα συνοδεύεται από παραχωρήσεις προς την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που θα βοηθήσουν τον Τσίπρα να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία για λίγους μήνες ακόμη.

Η αναστολή της ψηφισμένης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περικοπής των παλαιών συντάξεων (διότι για τις νέες η περικοπή είναι γεγονός), θα μπορούσε να είναι μία αντιπαροχή για την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών.

Επομένως, είτε ανίκανοι είναι, είτε τα κίνητρά τους είναι σκοτεινά, μία είναι η λύση.

Να προχωρήσει η Ελλάδα στην απαραίτητη πολιτική αλλαγή, για να αποκτήσει η χώρα μία κανονική κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να εξασφαλίσει την ανόρθωση της οικονομίας, τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων, την εξάλειψη της ανομίας και βεβαίως την επιστροφή στην κανονικότητα.

Γιώργος Βακόνδιος
Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ.