SOS

Η Ανταρκτική τήκεται. Η Αρκτική καίγεται. Ο καπνός καλύπτει έκταση μεγαλύτερη από ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Αμαζόνιος πυρπολείται. Ο θερμότερος Ιούλιος εδώ και 10000 χρόνια. Η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα. Στην κρίση έχει εγκατασταθεί φαύλος κύκλος. Κάθε επέμβαση πάνω του για να αναχαιτισθεί αχρηστεύεται, καθώς η κατάσταση αυτοσυντηρείται. Μόνο μια δράση έξω από τα καθιερωμένα είναι ενδεχόμενο να τον σταματήσει. Αν προλάβουμε τότε. Δεν φθάσαμε ακόμη στην κρίση, αλλά πρέπει να την προλάβουμε.

Το πρόβλημα είναι διεθνές. Καλύπτει όλο τον πλανήτη. Έχουν γίνει βήματα. Οι μεγάλες δυνάμεις πείσθηκαν, αλλά ο Πρόεδρος Τραμπ έκανε πίσω. Η πίεση να μην κάνουμε τίποτε ξεκινά από τα ιλιγγιώδη συμφέροντα για το πετρέλαιο και το λιγνίτη. Υπάρχει διεθνής αδιάσειστη επιστημονική απόδειξη ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα επιτείνει την κλιματική αλλαγή. Οι αντίθετοι στην ανάληψη δράσης επικαλούνται το ότι μείζονες κλιματικές αλλαγές υπήρξαν τεράστιες στο παρελθόν χωρίς να έχει κάνει τίποτε ο άνθρωπος. Είναι γεγονός. Όμως δεν παύει να ισχύει ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες επιδεινώνουν με τρόπο τρομακτικό το φαινόμενο. Έχει υπολογισθεί ότι, αν δεν πάρουμε αμέσως, σήμερα, τα κατάλληλα μέτρα, σε λιγότερο από ένα αιώνα, με τα εγγονο-δισέγγονά μας, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα έχει αυξηθεί κατά 10o C. Αυτή η αλλαγή είναι ασύμβατη με τη διατήρηση της ανθρώπινης τουλάχιστον ζωής. Η στάθμη της Μεσογείου θα ανέλθει 2-3 μέτρα σε 3-4 δεκαετίες.

Τι να κάνουμε; Βασικό είναι να αντικαταστήσουμε την ενέργεια που χρησιμοποιούμε από πετρέλαιο και λιγνίτη με καθαρή ενέργεια. Σε ποσοστό ως 100%. Η πατρίδα μας έχει το μοναδικό προνόμιο ότι μπορεί να κάνει πολλά: Διαθέτει άφθονη δωρεάν καθαρή ενέργεια. Έχομε νησιά και βραχονησίδες πολλές χιλιάδες. Λιγότερα από 100 είναι κατοικημένα. Τρέμομε μην καταλάβουν ένα βράχο οι γείτονές μας (και καλά κάνομε), αλλά μας στοιχίζει τεράστια ποσά σε αμυντικές δαπάνες χωρίς κανένα όφελος. Κάθε βράχος μας πρέπει να γίνει εστία παραγωγής καθαρής ενέργειας. Απαριθμώ.

Ανεμογεννήτριες. Έχουν κατηγορηθεί ότι ενοχλούν τα πουλιά και είναι αντιαισθητικές. Από τους προγόνους μας μάθαμε ότι επιτελούμε ό,τι είναι χρήσιμο, αλλά ό,τι κάνομε επειδή είναι χρήσιμο να το κάνουμε ωραίο. "φιλοκαλοῦμεν μετ΄ εὐτελείας" (Περικλής, κατά Θουκυδίδη). Με ευτέλεια εννοεί χωρίς πολυτέλεια, δηλαδή για πρακτικό, χρηστικό σκοπό. Κάθε κολώνα ανεμογεννήτριας μπορεί να είναι ένα έργο τέχνης. Η ενόχληση των πουλιών αντιμετωπίζεται αν, αντί των γνωστών μας ανεμογεννητριών με οριζόντιο άξονα, χρησιμοποιήσουμε κάθετο άξονα. Έχουν γίνει σχετικές μελέτες στην Ελλάδα. Τα υλικά κατασκευής τους θα είναι ανακυκλώσιμα, σίδερο, ξύλο, πέτρα, αλλιώς σε λίγες δεκαετίες θα έχουμε γεμίσει με ρυπογόνα κατάλοιπα που δεν θα ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Θα πρέπει δηλαδή να μην τις αγοράσουμε, αλλά να τις κατασκευάσουμε, χωρίς ανάγκη συναλλάγματος. Με ανεμογεννήτριες μπορούν να εφοδιασθούν και τα πλοία. Η λειτουργία τους θα δράσει έντονα αντικλυδωνιστικά, ανταγωνιζόμενη τη δράση των κυμάτων. Ανέμους έχομε άφθονους στον τόπο μας.

Φωτοβολταϊκή ενέργεια. Δεν χρειάζεται πολλά. Όλες οι νότιες πλαγιές των άνυδρων, αναγκαστικά ακατοίκητων, νησιών μας μπορούν να εφοδιασθούν με φωτοβολταϊκές συσκευές. Και τουριστικές εγκαταστάσεις. Οι βορινές είναι βέβαια καταλληλότερες για ανεμογεννήτριες, αλλά και για κυματική ενέργεια.

Τις νύχτες με νηνεμία δεν έχομε ενέργεια ούτε από ανεμογεννήτριες ούτε φωτοβολταϊκή. Η κυματική ενέργεια έχει αγνοηθεί συστηματικά. Όταν έγινε σοβαρή συζήτηση γι΄ αυτήν με εκμετάλλευση της παλίρροιας του Ατλαντικού, οι επεμβάσεις των πετρελαϊκών εταιρειών στο κοινοβούλιο του Ενωμένου Βασιλείου σταμάτησαν κάθε πολιτική προσπάθεια. Έχουν γίνει πάντως βήματα. Τη φαντάζομαι κάπως έτσι: Τα νησιά μας έχουν πανέμορφες παραλίες στη νότια πλευρά τους, αλλά απότομες κρημνώδεις ακτές στη βορινή, καθώς αυτή χτυπιέται αλύπητα χιλιάδες χρόνια από τα κύματα των ετησιών (meltem). Φαντάζομαι λοιπόν κάθε 20-50 μέτρα να υπάρχουν αναπτυγμένοι βαρείς πλωτήρες που ανεβοκατεβαίνουν με τα κύματα. Αυτοί κινούν αντίστοιχες καταθλιπτικές αντλίες που ανεβάζουν το θαλασσινό νερό στα ≈50 μέτρα. Εκεί, κατά μήκος των ακτών, με πλάτος λίγων μέτρων, αλλά μήκος πολλών εκατοντάδων μέτρων υπάρχει δεξαμενή ύδατος. Από αυτή τη δεξαμενή κινείται ένα υδροηλεκτρικό σύστημα για παραγωγή ενέργειας που καλύπτει την απουσία της τις νήνεμες νύχτες. Φυσικά και στη στεριά, όπου, δόξα τω Θεώ έχομε ποτάμια που τρέφονται από το λιώσιμο του χιονιού στα βουνά μας πρέπει επίσης να υπάρχουν υδατοπτώσεις. Πρέπει να γίνει υποθαλάσσια καλωδίωση σα δίκτυο, για τη μεταφορά της ενέργειας, έτσι που να μην υπάρχει ένα σημείο, όπου ένας βομβαρδισμός σ΄ αυτό να κόβει την ενέργεια σε όλη τη χώρα.

Η εναλλακτική λύση είναι η πυρηνική ενέργεια. Ως τώρα όμως έχουν γίνει 6 πυρηνικά δυστυχήματα: Чернобыльская και Кышты́м (Σοβιετική Ένωση), Windscale, (Ενωμένο Βασίλειο), Three Mile Island, (ΗΠΑ), Tokaimura, και Fukushima, Ιαπωνία). Ένα ακόμη τέτοιο δυστύχημα αν γίνει, ιδίως στην Ευρώπη, και το όνειρο της πυρηνικής ενέργειας σβήνει.

Φυσικά, θα πρέπει να μεριμνήσουμε για τη βιολογική (διατροφική) ενέργεια. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα είναι μια λύση, που προσφέρει άφθονη παραγωγή, αντοχή στα ζιζάνια κλπ, αλλά είναι μη ανανεώσιμη, ενώ καθιστούν άγονη για πολλά χρόνια την έκταση που καλλιεργούνται. Οι σπόροι τους είναι στείροι και αγοράζονται μόνον από τα μονοπωλιακά εργαστήρια. Η προώθηση με επιστημονική επιτήρηση των παραδοσιακών ειδών με τις μοναδικά άφθονες στην πατρίδα μας ποικιλίες τους είναι η δική μας λύση. Οι ιχθυο- οστρακο- και μαλακιο- καλλιέργειες οφείλουν να αναπτυχθούν σε όλα τα παράλιά μας - και νάτα πάλι τα ερημονήσια μας.

Ασφαλώς, πρέπει να απαγορευθεί δραστικά κάθε πλαστικό μιας χρήσης, με προφανή εξαίρεση τις ανάγκες υγείας (π.χ. πλαστικές σύριγγες μιας χρήσης) ή άλλες αναντικατάστατες ανάγκες. Και η διεθνής κοινότητα πρέπει να επιβληθεί, επιδεικνύοντας επιτέλους τη χρησιμότητα της παγκοσμιοποίησης, στα κράτη που καταστρέφουν τους πνεύμονες της γης μας, όπως είναι ποικίλες ζούγκλες, σαν του Αμαζονίου και οι ωκεανοί, που ήδη γεμίζουν πλαστικά, ενώ καταστρέφονται πολλαπλά είδη. Επισημαίνω ότι ενώ το μεγαλύτερο στεριανό ζώο, ο ελέφαντας, χρειάζεται 30 χρόνια για να ενηλικιωθεί, οι φάλαινες παίρνουν το τελικό μέγεθός τους στα 3 χρόνια. Αυτό, μόνο αν δεν επεμβαίνει ο καταστροφέας άνθρωπος. Η ανακύκλωση των αποβλήτων μας είναι απαραίτητη. Και, φυσικά, η μεγάλη επέκταση των δασών μας.

Για τέτοιες δραστηριότητες στον τόπο μας χρειάζονται εργατικά χέρια (που περισσεύουν), οικονομικοί πόροι (μεταξύ σοβαρού και αστείου έχω προτείνει λύσεις, π.χ. "Αρειανός" στο dimitrissideris.wordpress.com) και, προπάντων, πολιτική βούληση, που απουσιάζει παντελώς. Και είναι αδύνατο να υπάρξει, διότι ο χρονικός ορίζοντας των βουλευτών και υπουργών μας εκτείνεται αναγκαστικά σε μια 4ετία το πολύ, ως τις επόμενες εκλογές.