Σημειωματάριο…!!!

«Σα να’ χει ανέβει κάπως η θερμοκρασία στο νησί μας» είπε, αφήνοντας τον τριμμένο επενδυτή στη ράχη της καρέκλας.

«Τι να σκέφτεται ο Γκρίλλο! Σπουδαίος κωμικός κι όχι μόνο, άμε ο…Μόντι…» έκανα.

«Σε κάμποσες μέρες, θα ‘χομε, λέει, αρκετό κρύο…» απάντησε. «Καμία φορά περνάει απ’ το μυαλό μου, έτσι σαν αστραπή το πολικό ψύχος του 1942…» συνέχισε. «Ναι, θυμάμαι, κι αισθάνομαι ρίγος, χιόνια παντού πείνα και των γονέων, το κάρρο του Δήμου να πηγαινοέρχεται για να μαζεύει πεθαμένους, με γυαλωμένα μάτια…». « «Να βάλω κανένα;» «Και το ρωτάς; Το τσιπουράκι ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου…» Μείναμε κάμποση ώρα σκεφτικοί «Τότε είμαστε παιδαρέλια) εμείς μέναμε στην Βασιλέως Κωνσταντίνου, νυν Νικ. Μανδηλαρά…»

«Στο στενό που πηγαίνομε για του Κουκουλά, εκεί αριστερά, κατοικούσε, αν δεν με γελάει η μνήμη μου, η κυρά Στυλιανή, πέθανε (να το ‘ξερε ο Χίτλερ;) ύστερα από τον άνδρα της, μαζί με κάμποσες χιλιάδες με το τσεμπέρι της, κι ένα ζευγάρι μυωπικά γυαλιά!...» «Αυτά συζητούσα με τον Παναγιώτη, ντοκουμάνη για πες που; Στο μεγάλο λιμάνι του Ρότερνταμ, στο μαγαζί κάποιου Συριανού, Βαμβακάρη, Ξαγοράρη, δε θυμάμαι μετά 60 ολόκληρα χρόνια χιόνιζε παντού στην Ολλανδία. Κατέβαινες μερικά σκαλάκια κι έμπαινες. Χάρηκε που μας είδε, έτσι είπε» «Άντε στην υγεία μας. Βλέπεις τρίζει το σπίτι απ’ τις μηχανάρες….» «Πάρε τσιγάρο», «Να ‘ζει άραγε;» «Αποκλείεται…», «Η Γερμανία έχει στο τσεπάκι της όλη την Ευρώπη. Η Μέρκελ είναι διαόλου κάλτσα. «Την είχε υπουργό, ο Χέλμουτ Κωλ (Λάχανος;) κι έννοια σου δα, έγινε και καγκελάριος» «Δηλαδή αλεπού γκριζοθάλασση…» Τότε θα ήταν, ο καταστηματάρχης γύρω στα 50 και…60 πιάνομε τα 110. Μακάρι να ζει, ούτε το ψωμί μας τρώει, ούτε το τυρί μας…Εξαιρετικός άνθρωπος, ψηλός, φαρδοπλάτης, είχε κάτι το αριστοκρατικό, δεν ξέρω μου θύμιζε Ρωμαίο νοτάριο…», «Που τα βρίσκεις, οι θαμώνες τι κάνανε; «Τι να κάνουνε; Ακούγανε γραμμόφωνο που και που και παίρνανε και καμιά βόλτα. Μίζερα πράματα και να χιονίζει συνέχεια. Φεύγοντας απ’ την ταβέρνα, παρόλο το χιονάκι, τραγουδούσαμε, το γνωστότατο…ακόμα ένα ποτηράκι…Τι χρόνια κι εκείνα! Στο προσκήνιο Πλαστήρας, Βενιζέλος, Καφαντάρης, Σοφούλης, Τσαλδάρης πίσω μας κάποια χρόνια Χιροσήμα, Ναγκασάκι, Ερείπια, πρόεδρος των Η.Π.Α αν θυμάμαι ο Αϊζενχάουερ, στη Ρωσία ποιος άλλος, ο πατερούλης με το κασκέτο πάνω απ’ το αιώνιο, πυκνό μουστάκι. «Κάπου στην μακρινή Κίνα, ο Μάο, όλο και πιο κοντά στην εξουσία…», «Ναι, ο Στάλιν – διάβασα – με μισή καρδιά βοηθούσε τους κίτρινους, γιατί φοβόταν μη τυχόν και χάσει την ηγεμονία του Παγκοσμίου κομμουνιστικού κινήματος, έτσι έγραφε ο Άγγλος συγγραφέας…», «Το μυαλό σου δουλεύει παρά την ηλικία σου ξουράφι…» είπε ανοίγοντας ξανά το πακέτο. «Κι ο Μπερλουσκόνι;», «Οι Ιταλοί πρόσεξε είναι έξυπνοι, θα τα βρούνε…», «Θα τους ευλόγησε και ο απερχόμενος Πάπας Βενέδικτος 13ος, οπωσδήποτε…», «Κι ο Ραχόι, έτοιμος είναι, Ευρώπη προς το παρόν, μαλλιά κουβάρια…», «Έχει ο Θεός» Μες στο ζεστό δωμάτιο, αισθανόμαστε, σχεδόν ευτυχισμένοι όπως ο Χακλέμπερη Φυν στη σπηλιά με τις νυχτερίδες!

Ευάγγελος Μαρκόπουλος