Το οικονομικό πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό

Η περίοδος που διανύουμε είναι απολύτως ενδεικτική της κακοδαιμονίας του πολιτικού μας συστήματος. Αν αυτή η κατάσταση αφορούσε μόνο τα κόμματα, ολίγον θα με ενδιέφερε. Αφορά όμως την πραγματική οικονομία η οποία εν τέλει επηρεάζει την πραγματική ζωή.

Ξεφυλλίζοντας τα 2-3 τελευταία φύλλα των εφημερίδων σημειώνω τα εξής:

1) Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έκαναν συνέδριο και εξέλεξαν δια βοής Πρόεδρο τον Πάνο Καμμένο. Δεν μπορώ να φανταστώ τι ζήλεψαν στο βιογραφικό του, ίσως το λάθος του Κώστα Καραμανλή να τον κάνει ένα φεγγάρι υφυπουργό. Εννοείται ότι δεν του ζητήθηκαν εξηγήσεις ούτε για εκείνη την περίεργη ιστορία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ούτε για την off shore ιδιοκτήτρια εταρία του οικογενειακού σκάφους.

2) Στο ΠΑΣΟΚ ο νυν Πρόεδρος κόμματος στιγματίζει τη στάση του πρώην Προέδρου να μην παραστεί στην επιτροπή της βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ. Ταυτόχρονα τον βγάζει τη σέντρα για μια μεγάλη τρύπα στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ (κάτι δεκάδες εκατομμύρια ευρω). Ο κος Βενιζέλος θα συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος στην Προοδευτική Συμμαχία των σοσιαλιστικών κομμάτων που προωθούν οι Γερμανοί σοσιαλιστές διότι δεν μπορούν να συμμετέχουν στη Σοσιαλιστική Διεθνή στην οποία προεδρεύει ο Γ. Παπανδρέου, διότι κατά την άποψή τους συμμετέχουν διεφθαρμένα καθεστώτα. Όμως το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει και στη Σοσιαλιστική Διεθνή προφανώς για να στηρίξει τον Γ. Παπανδρέου.

3) Στη ΔΗΜΑΡ στηρίζουν περιστασιακά την κυβέρνηση και εφαρμόζουν άψογα το ρητό «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Παράλληλα προσπαθούν να συνεννοηθούν με τα κυβερνητικά στελέχη που έχουν υποδείξει, απορρίπτουν τις συνεχόμενες επιθέσεις φιλίας του κου Βενιζέλου και προσπαθούν να διαφυλάξουν τα νώτα τους από την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ.

4) Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανοίξει τα λεξικά και προσπαθούν να βρουν συνώνυμα των λέξεων θάβω, καταργώ, αναβάλω, μεταθέτω, διαπραγματεύομαι, επαναδιαπραγματεύομαι κλπ. Εννοείται ότι πάντα αναφέρονται στο μνημόνιο. Ταυτόχρονα προσπαθούν να συνεννοηθούν για το επιθυμητό νόμισμα της χώρας και ταλαντεύονται για τις μελλοντικές τους συμμαχίες από την Αργεντινή και την Βενεζουέλα μέχρι τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου και την Βόρεια Αμερική του Ομπάμα.

Μόνο που συνήθως τρώνε πόρτα και κατόπιν αρχίζει η εσωκομματική κριτική προς την ηγεσία του κόμματος. Διαρκούσης αυτής της διαδικασίας, εμφανίζονται διάφορες συνιστώσες που εμφανίζουν μια διαφορετική άποψη για την οικονομική πολιτική κάθε φορά και την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν στην ηγεσία, όταν ο Αλέξης δεν είναι θύμα φραστικών αστοχιών (και στα Ελληνικά).

5) Η Χρυσή Αυγή εννοείται ότι βρίσκει πρόσφορο έδαφος να κάνει μπάχαλο περιοχές της Ελλάδας με διάφορες παράνομες δράσεις και ατομικές πράξεις και βεβαίως ευθαρσώς δηλώνει ότι γράφει το σύνταγμα της χώρας και τη νομιμότητα στα παλαιότερα των υποδημάτων κάποιων αλητήριων τύπων σαν τον Κασιδιάρη.

6) Εν τω μεταξύ διάφορα φαντάσματα του παρελθόντος προσφέρονται αυτοβούλως να μας σώσουν. Για να μας διευκολύνουν δε μερικοί από αυτούς όπως ο κος Λοβέρδος, ο κος Αλαβάνος και εσχάτως ο κος Κατσανέβας ίδρυσαν και τα αντίστοιχα κόμματα.

7) Στη Νέα Δημοκρατία παλεύουν με το θηρίο του δημοσιονομικού εξωρθολογισμού και φέρνουν αποτελέσματα. Έβαλαν τα δημοσιονομικά μεγέθη σε μια σειρά, αποκατάστησαν την αξιοπιστία της χώρας, διέσωσαν τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό αλλά έχουμε και μεγάλες καθυστερήσεις.

Καθυστερεί (ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο) η φορολογική μεταρρύθμιση. Καθυστερεί η αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα. Το ίδιο ισχύει και για τη δικαιοσύνη. Υστερούμε σημαντικά στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

Καθυστερήσαμε στις αποκρατικοποιήσεις που όμως τώρα εντατικοποιείται η διαδικασία. Όμως αυτές οι καθυστερήσεις είναι το κύριο εμπόδιο για να φθάσουν τα αποτελέσματα της σταθεροποίησης της οικονομίας στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Για να ανακουφιστεί ο εργαζόμενος, συνταξιούχος και ο άνεργος. Μαγική συνταγή προφανώς δεν υπάρχει. Η συνταγή είναι μία. Αποτελεσματική δουλειά. Δυστυχώς από την διάρθρωση του πολιτικού συστήματος και σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού (που εμείς επιλέγουμε), η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει και πολλά.

Η κυβέρνηση πρέπει και μπορεί το γρηγορότερο δυνατό να διασφαλίσει ότι οι επιτυχίες στην οικονομική πολιτική θα συνεχιστούν με αυξανόμενους ρυθμούς αλλά και ότι τα αποτελέσματα θα τα νιώσουν αυτοί που μέχρι τώρα κουβάλησαν το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Γ. Βακόνδιος

Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ