Επιστολή του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων ΕΠΑΛ Σύρου

Ένα πολύ σοβαρό συμβάν, ακραίας και απαράδεκτης ηθικά και κοινωνικά συμπεριφοράς με "θύμα" έναν μαθητή, απασχόλησε πρόσφατα με μεγάλη ένταση την σχολική κοινότητα αλλά και την τοπική κοινωνία, λόγω τόσο της σοβαρότητάς του όσο και της ιδιαίτερης δημοσιότητας που αυτό πήρε.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, με αίσθημα ευθύνης και προσεγγίζοντας το όλο ζήτημα με την οφειλόμενη ευαισθησία και διακριτικότητα, επικοινώνησε εξαρχής τόσο με τους γονείς του μαθητή που έπεσε θύμα αυτής της καθόλα καταδικαστέας ταπεινωτικής πράξης που ξεφεύγει κάθε ορίου ακόμα και αυτού που στα σχολικά μας χρόνια ονομάζαμε "χοντρή πλάκα", όσο και με την διεύθυνση του σχολείου, προκειμένου να ενημερωθεί αλλά και να δηλώσει την συμπαράστασή του στους γονείς, ενώ απέφυγε ηθελημένα να πάρει θέση ή να σχολιάσει το γεγονός στα ΜΜΕ.

Η συγκεκριμένη πράξη είδε το φως της δημοσιότητας υπό τους τίτλους «Bullying στη Σύρο» και «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλον Γιακουμάκη». Ως Σύλλογος Γονέων δεν θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο "bullying" ή όπως ελληνικά αποδίδεται ως σχολικός εκφοβισμός, καθώς δεν έχουμε ούτε τα πλήρη δεδομένα που “επιστημονικά” θα στοιχειοθετούσαν αυτόν τον όρο, ούτε και αυτή την εξειδίκευση και γνώση. Αυτό για το οποίο όμως απερίφραστα μπορούμε να τοποθετηθούμε, ως γονείς και ως πολίτες, είναι ότι πρόκειται για μια απόλυτα καταδικαστέα και “αποκρουστική” πράξη και συμπεριφορά, η οποία μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει για το πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις και η επικοινωνία μεταξύ των μαθητών μέσα στο σχολικό αλλά και τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο.

Την περασμένη εβδομάδα, μετά από ένα περίπου μήνα που το συμβάν αυτό απασχολεί όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, συμμετείχαμε σε σχολικό συμβούλιο που κάλεσε το σχολείο και στο οποίο, όπως ορίζεται και από το νόμο, συμμετείχαν οι καθηγητές, ο σύλλογος γονέων, εκπρόσωποι του δεκαπενταμελούς συμβουλίου των μαθητών και ορισμένοι από τους γονείς των εμπλεκόμενων στο συμβάν μαθητών.

Στη διάρκεια του συμβουλίου, ενημερωθήκαμε για τις αποφάσεις του συμβουλίου των καθηγητών σε ό,τι αφορά την επιβολή ποινών, στις οποίες όπως αναλύθηκε οδηγήθηκαν μετά από ενδελεχή έρευνα των δεδομένων, με ευθύνη αλλά και ευαισθησία, και οι οποίες μας βρήκαν σύμφωνους.

Αυτό που επίσης αναδύθηκε σε αυτή τη γόνιμη θα λέγαμε συζήτηση, και με αφορμή αυτό το τόσο δυσάρεστο περιστατικό, είναι η ανάγκη συχνότερης σύγκλησης του σχολικού συμβουλίου, μεγαλύτερης επικοινωνίας μεταξύ γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών, όχι μόνο όταν προκύπτει κάτι τόσο σοβαρό, αλλά σε μια πιο σταθερή βάση.

Θεωρώντας ότι πέρα από το στενό μαθησιακό-γνωστικό κομμάτι της εκπαιδευτικής/σχολικής διαδικασίας, ιδιαίτερα -αν όχι περισσότερο- σημαντικό είναι αυτό της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών, των αυριανών πολιτών, θα πρέπει μαζί, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, να συνεργαστούμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό και να αναλάβουμε από κοινού δράσεις που θα καλλιεργούν την καλύτερη επικοινωνία, τον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση και αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων.

Στο σημείο αυτό, αναδεικνύεται η ανάγκη ύπαρξης σχολικών ψυχολόγων, αλλά και η εξειδικευμένη σχετική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, προς υποστήριξη και υποβοήθηση του έργου όλων όσων εμπλέκονται στη σχολική ζωή.

Εκπροσωπώντας τους γονείς των μαθητών, απευθυνόμαστε κυρίως σε αυτούς και τους καλούμε σε εγρήγορση και αυξημένη συμμετοχή. Ο ρόλος μας είναι σημαντικός τόσο μέσα στα σπίτια μας όσο και ως διαμεσολαβητές και ενεργά συμμετέχοντες στον κοινωνικό χώρο, όπως τέτοιος είναι και το σχολείο, όπου τα παιδιά μας περνούν ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας τους.

Ας ελπίσουμε το περιστατικό αυτό να “ταρακουνήσει” την καθημερινότητά μας και την σκέψη όλων μας, και να αποτελέσει αφορμή για συζητήσεις και δράσεις σε βάθος, να μην περιοριστεί σε έναν επιδερμικό κοινωνικό σχολιασμό και να ξεχαστεί.

Κλείνοντας, ευχόμαστε και ελπίζουμε ο μαθητής που υπέστη αυτή την συμπεριφορά, να είναι ο … τελευταίος και να μπορέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να επουλώσει την πληγή που το γεγονός αυτό του δημιούργησε, να συνεχίσει τη ζωή του με ψυχική δύναμη, αυτοπεποίθηση. Ελπίζουμε, επίσης, οι μαθητές εκείνοι που υπήρξαν οι εμπλεκόμενοι και είχαν στο περιστατικό αυτό τον ρόλο του "θύτη", είτε άμεσα, είτε ως λιγότερο ή περισσότερο “ενεργοί” θεατές, να συνειδητοποιήσουν ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν είναι δείγμα δύναμης, να μπορέσουν να συναισθανθούν την πράξη τους, την αξία του σεβασμού της προσωπικότητας και το συμβάν αυτό να λειτουργήσει εποικοδομητικά στην πορεία τους, ως "μάθημα" ζωής.